Κύριε διευθυντά
Μετά τη δημοσίευση στην «Κ» επιστολής μου η οποία αναφερόταν στην ευστοχία των βολών πυροβολικού του Ελληνος αξιωματικού Θεοδώρου Βουδικλάρη κατά τον πόλεμο του ’40 και των επιχειρημάτων του πολιτικού μηχανικού Θεοδώρου Βουδικλάρη στο ζήτημα της αναδοχής, με πήρε στο τηλέφωνο ο κ. Στέργιος Ανδρεόπουλος, συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Τσοτυλίου, διακριθείς ως γραμματεύς της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, και μου είπε ότι το όνομα του αξιωματικού που μνημόνευαν οι πολεμιστές από το Βόιο διέφερε κάπως: Ηταν Μπουτσικάρης. Επειδή η μνήμη του συμμαθητή μου είναι πολύ πιο αξιόπιστη, το δε επώνυμο Μπουτσικάρης απαντά στο Διαδίκτυο και πρέπει να παραδέχεται κανείς ότι το λανθάνειν ανθρώπινο, σπεύδω να στείλω την παρούσα «αποκατάσταση». Τα εισαγωγικά όμως τα βάζω διότι είναι πολύ πιθανόν η κάπως τραχεία προφορά του βορείου ιδιώματος να έκανε το Βουδικλάρης Μπουτσικάρης, όπως υπέθεσε και ο κ. Ανδρεόπουλος. Ο οποίος μου είπε και το εξής ιστορικό παραλειπόμενο για τη δράση του Ορεινού μας Πυροβολικού στον πόλεμο του ’40: Οταν ο Χίτλερ ρώτησε τον Μουσολίνι πώς τα… κατάφερε έτσι στο πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, εκείνος του απάντησε: «Εξοχότατε, ο Μεταξάς κάτω από τη ρεπούμπλικα του πολιτικού φοράει πηλήκιο στρατηγού. Εταξε τα ορεινά πυροβόλα στο μέτωπο, τα οποία είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στη συγκεκριμένη περίπτωση από το δικό μας, βαρύ πεδινό πυροβολικό».
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη