Κύριε διευθυντά
Μια απελπισμένη φωνή: «Κρατήστε τους μαθητές μακριά από τη Βουλή». Την υπογράφει ένας απόστρατος ανώτατος αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Ετυχε να υπηρετήσω στα νιάτα μου την Πολεμική Αεροπορία ως έφεδρος αξιωματικός. Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από τους μονίμους αξιωματικούς σε όσα αεροδρόμια και αν υπηρέτησα. Ευγενικοί, ανιδιοτελείς και δοσμένοι στην υψηλή τους αποστολή άνθρωποι όλοι τους.
Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε να αποστείλει παρόμοια επιστολή στην «Καθημερινή» (16.1.19).
Πλημμυρισμένος από αγωνία, ο κ. Καμπάς ψάχνει να βρει όσο μπορεί τις ευγενικότερες λέξεις, για να περιγράψει τους κινδύνους που κυκλώνουν τους μικρούς μαθητές, όταν παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην αίθουσα αυτή.
Δεν χαρακτηρίζει ανάρμοστες και απρεπείς τις συμπεριφορές των βουλευτών, τις ονομάζει «ανοίκειες». Τις συνήθεις προσβλητικές φράσεις, που εκτοξεύει ο ένας προς τον άλλο βουλευτή, τις ονομάζει «ανεπίτρεπτες». Ομιλεί για «σκηνικό», υπονοώντας παράσταση θεατρική, όπου η υποκριτική αντικαθιστά την ειλικρίνεια, και αγωνιά για τους μικρούς μαθητές, πώς θα εισπράξουν αυτές τις «διδακτικές» συμπεριφορές. Δεν τις λέει σατανικές ούτε καταχθόνιες ούτε υποβολιμαίες αυτές τις συμπεριφορές, απλώς τις ονομάζει «διδακτικές», ντύνοντας αυτή την τελευταία λέξη με σιδερένια εισαγωγικά.
Και κορυφώνει την ανησυχία του λέγοντας ότι «δεν φαίνεται να θεωρείται παιδαγωγική και διδακτική η παρακολούθηση συνεδριάσεων της Βουλής από μικρούς μαθητές»! Και καταλήγει ζητώντας σχεδόν συγγνώμη εάν ίσως έγινε λιγάκι περισσότερο αυστηρός από όσο του επιτρεπόταν: «εκτός και αν είναι επιθυμητό να παραδειγματίζονται για τον τρόπο υποστήριξης των όποιων θέσεων / επιχειρημάτων τους»…
Η υπερβολική ευγένεια σε μια εποχή όπου οι προσβολές, τα ψεύδη, η εξαπάτηση και κάθε είδους πανουργία κυριαρχούν, διδάσκοντας νέους και γέρους εξίσου, για τη μέθοδο επικράτησης, σε μια κοινωνία που ξεψυχά.
Θεμος Γκουλιωνης, Οφθαλμίατρος, Ναύπλιο