Κύριε διευθυντά
Είμαι από χρόνια αναγνώστριά σας, μέσω Διαδικτύου κυρίως πλέον. Πάμπολλες φορές έχω ενθουσιασθεί και συγκινηθεί από άρθρα συντακτών σας, δεν θα αναφερθώ ονομαστικά σε κάποιον για να μη αδικήσω κανέναν. Και με την ευκαιρία, και οι τρεις σκιτσογράφοι είναι εξαιρετικοί, αλλά ο κ. Δημ. Χαντζόπουλος διαθέτει σίγουρα σπάνια, υψηλότατη ευφυΐα. Κρατώ στο αρχείο μου παλαιό σκίτσο του από τα «ΝΕΑ» νομίζω, με αναφορά στους τραγικούς Αξαρλιάν και Γρηγορόπουλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι έλεγε αυτό που τότε κανείς δεν τολμούσε να πει.
Ο λόγος που με οδήγησε να σας γράψω είναι ότι πριν από λίγες ημέρες διάβασα το άρθρο της κ. Τασούλας Επτακοίλη για την κ. Φύτρου, τη μητέρα που έχασε όλη την οικογένειά της στο Μάτι, με τον φρικτό τρόπο που όλοι γνωρίζουμε. Θα ήθελα να της διαβιβάσετε τα θερμά μου συγχαρητήρια.
Και έτσι για να ελαφρύνω λίγο τη σφιγμένη μου ψυχή, είχα την τύχη να διαβάσω το άρθρο του κ. Θεοδωρόπουλου «Γιατί θύμωσε ο Ραγκούσης». Πραγματικά εξαιρετικό – αγαπητέ κύριε Θεοδωρόπουλε, συνεχίστε να λέτε τα πράγματα με το όνομά τους! Θερμότατα συγχαρητήρια σε όλους σας!
Μαρια Μ. Πρωτονοταριου, Αθήνα