Κύριε διευθυντά
Κατά καιρούς επανέρχεται στο προσκήνιο το θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Αλλοτε στον Ελαιώνα, άλλοτε στο Γουδί, άλλοτε αλλού. Αυτό το παιχνίδι της αλλαγής θέσεων χρησιμοποιήθηκε έντονα σε εκλογές δημοτικές και εθνικές.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις σχετίζονταν με την αλσοποίηση του χώρου του γηπέδου ή το «ανέβασμα» της περιοχής με την κατασκευή του νέου γηπέδου. Βγήκαν δηλαδή δήμαρχοι και βουλευτές. Ορθώς δεν είχε γίνει αλλαγή του συντελεστή δόμησης στον Ελαιώνα για την κατασκευή πολυώροφου κτιρίου. Θα δημιουργούνταν περιβαλλοντικά προβλήματα. Κατά την άποψή μου το γήπεδο πρέπει να παραμείνει στην ίδια θέση.
Τεχνικά μπορεί να δοθεί λύση και να προκύψει ένα γήπεδο χωρητικότητας 25.000-30.000 θεατών (γκρέμισμα εν όλω ή εν μέρει, πιθανή απαλλοτρίωση κάποιων επιφανειών, νέες κερκίδες με μεγαλύτερη κλίση, συνδυασμός και με μεταλλική κατασκευή κ.λπ. σύμφωνα με μελέτη). Τα επιχειρήματα έλλειψης πάρκινγκ δεν ευσταθούν. Υπάρχει το μετρό. Είναι πολύ μεγάλη η ευκολία, η άνεση να φτάσει κανείς στο γήπεδο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Επίσης θα πρέπει να τονιστεί και το ιστορικό μέρος της θέσης. Λεωφόρος Αλεξάνδρας: Παναθηναϊκός, Καραϊσκάκη: Ολυμπιακός – Εθνικός, Φιλαδέλφεια: ΑΕΚ, Τούμπα: ΠΑΟΚ κ.λπ. Mετά τα ανωτέρω, πάντα κατά την άποψή μου, οι αποφασίζοντες για το γήπεδο και γενικότερα για τον ΠΑΟ θα πρέπει να εξετάσουν τα ανωτέρω προτεινόμενα. Το κράτος θα πρέπει να βοηθήσει (το πλέον ιστορικό γήπεδο) οικονομικά, όπως έκανε και σε άλλα γήπεδα και μάλιστα καθ’ υπερβολήν σε μέγιστο βαθμό σε κάποιο από αυτά. Τέλος θεωρώ σημαντικά τα λόγια σε ραδιοφωνική εκπομπή ενός 85χρονου φιλάθλου της ΑΕΚ, που σχεδόν κλαίγοντας ευχαριστούσε τον κ. Μελισσανίδη για το γήπεδο που κατασκευάζεται και τόνιζε ότι δεν νοείται ομάδα χωρίς γήπεδο.
Θάνος Θανασης, Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ