Κύριε διευθυντά
Λυπάμαι ειλικρινά για την προσέγγιση σε άρθρο (http://www. kathimerini.gr/917874/article/periodiko-k/h-erwthsh/giati-stelnw-to-paidi-moy-sto-dhmosio). Η «Καθημερινή» είναι εφημερίδα που δεν λαϊκίζει και που καταγράφει το τώρα με πολύ ουσιαστικό και αντικειμενικό τρόπο.
Ενοχλήθηκα ως αναγνώστρια με το άρθρο. Αλήθεια, γιατί τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα; Είναι σίγουρο ότι θα γέμιζε αγανάκτηση το inbox! Μήπως στα πιο πολλά ιδιωτικά σχολεία απλά οι καθηγητές έχουν σωστές σπουδές, όρεξη για επαγγελματικές παραδόσεις μαθημάτων, ελέγχονται από τη διεύθυνση, ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ, υπάρχει φύλαξη, ενδιαφέρον, θέρμανση, καθαριότητα, απαγορεύσεις, επίπεδο γενικά που είναι άσχετο με τους μετανάστες, αλλά συμβαδίζει με αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο; Είναι δηλαδή επιχείρημα το ότι δεν είναι για το καλό ούτε το δικό σου ούτε του παιδιού σου το να γίνεσαι λάστιχο για τις μεταφορές του; Καλύτερα λοιπόν στα χάλια της γειτονιάς για να μην ταλαιπωρείσαι καθόλου… με φουλ κρύο, την κατσαρίδα σύννεφο, τη βρωμιά και τις απεργίες των δυσαρεστημένων από μισθό εκπαιδευτικών, τις ανοιχτές στο κοινό πόρτες και το μοναδικό πολύ εμπλουτισμένο πρόγραμμα σπουδών του υπουργείου. Και μετά γίνε, όμως, λάστιχο στα δέκα φροντιστήρια που θα σου καλύψουν τα πρωινά κενά του δημοσίου (για τις ξένες γλώσσες, τα αθλήματα, τα μαθηματικά κ.ο.κ.), που θα σε εξουθενώσουν και θα αδειάσουν την τσέπη σου… Τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι πια «γνωριμίες», είναι ανάγκη! Θα είναι το τελευταίο που θα κόψω κι ας μην έχουμε κάποτε να ζήσουμε… Αυτές είναι παλιομοδίτικες προσεγγίσεις, δεν είναι όλα τα ιδιωτικά σχολεία επιπέδου κόσμου Κολλεγίου Αθηνών…
Τώρα, επί της ουσίας για το επίπεδο σπουδών (και το γενικότερο επίπεδο στα δημόσια σχολεία λόγω συναναστροφών, γιατί χωρίς να είναι ρατσιστικό, είναι μία πραγματικότητα το μεγάλο ποσοστό ξένων που δυσκολεύει τα πράγματα) δεν το συζητώ… πώς να προκόψει μία τάξη όπου στην 3η Γυμνασίου υπάρχουν ακόμα μαθητές που λένε το αεροδρόμιο αεροπόρτο; Το συζητούσαμε προχθές με φίλη εκπαιδευτικό. Οταν ένα μεγάλο ποσοστό της τάξης ποσώς ενδιαφέρεται να σπουδάσει και δεν τρέφει κανένα μα κανένα σεβασμό για την έννοια του σχολείου γενικότερα… όπου στο προαύλιο θες να καπνίζεις, επίσημα κάνε το… δεν ήρθες για μάθημα μία, δύο, πέντε φορές; Οι γονείς σου θα το δουν με τους βαθμούς τριμήνου… Το παιδί μας παρακολουθεί μαθήματα στην Εράσμειο, όπου υπάρχει σειρά, μεγάλη συνεργασία γονιού-σχολείου, σεβασμός σε γονιό και μαθητή, και όπου όλα του τα πτυχία τα παίρνει μόνο με τις παραδόσεις του σχολείου, και μάλιστα τα περισσότερα σε αγγλικά και γερμανικά με διάκριση. Οι εκπαιδευτικές εκδρομές έχουν ουσία και ο προσανατολισμός του σχολείου είναι η προώθηση του ρόλου: το παιδί μαθητής. Δεν χρειάστηκε να διαπληκτιστώ με το παιδί μου για κανένα αυτονόητο, φροντίζει το σχολείο να δίνει τη σωστή γραμμή για όλα, ακόμα και για το πώς πρέπει να ντυνόμαστε όταν πάμε σχολείο και όταν πραγματοποιούμε εκδρομή, και τι μας καλλιεργεί ως ανθρώπους. Και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς, κανείς δεν δίνει τόσα χρήματα αν δεν είναι απόλυτη ανάγκη.
Σμαραγδα Σ. Μπαμη