Κύριε διευθυντά
Ο κ. Χρήστος Γιανναράς έγραψε στην «Καθημερινή» για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Το 1990 πήγα στη Mayo Clinic, η οποία έχει τεράστια φήμη αλλά βρίσκεται σε μια μικρή πόλη στο Ρότσεστερ της Μινεσότα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εκκλησία, καθώς είχε καθίσματα για όλους τους πιστούς, και η λειτουργία που γινόταν. Με το τέλος της λειτουργίας προσέφεραν καφέ σε ειδικό χώρο της εκκλησίας μαζί με γλυκά και κέικ. Μου έκανε εντύπωση ότι από τότε υπήρχε επιτροπή κυριών που υποδέχονταν τους ασθενείς από την Ελλάδα και φρόντιζαν να τους εξυπηρετήσουν τόσο στην κλινική όσο και για προσωπικά τους θέματα. Επιπροσθέτως, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, αν και είχε κατηγορηθεί στην Ελλάδα σαν χουντικός, ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα. Ενδιαφερόταν μόνο για Ελληνες της Αμερικής και η πόρτα του Λευκού Οίκου ήταν πάντα ανοιχτή για εκείνον και τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Ηταν ο μόνος ιερωμένος που έλαβε μέρος στην πορεία δίπλα στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον πνευματικό ηγέτη των Αφροαμερικανών. Οταν ήταν να εκλεγεί Πατριάρχης, οι Τούρκοι που τον φοβούνταν άλλαξαν τον νόμο και είπαν πως ο Πατριάρχης πρέπει να είναι Τούρκος υπήκοος.
Τέλος, να μην ξεχνάμε την πατριαρχική εικόνα του πατριώτη μας Αθηναγόρα, ο οποίος δόξασε την Ελλάδα, έτρεφε απόλυτο σεβασμό κι εργάστηκε σκληρά για τους Ελληνες της Αμερικής. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος είναι πράος, καλός, χωρίς πυγμή και δύναμη για τη θέση που κατέχει. Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τόσο τον Αθηναγόρα όσο και τον Ιάκωβο από κοντά.
Κωνσταντινος Λ. Μπουραντας, Καθηγητής Παθολογίας και Αιματολογίας