Κύριε διευθυντά
Στην ποιητική διαχρονία του Καβάφη, όπου οι κατηγορίες- (περι) ορισμοί «παρελθόν», «παρόν», «μέλλον» οιονεί καταργούνται και διαχέονται στο άπειρο, νομιμοποιείται η «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», αν και τα γεγονότα ανήκουν στο παρελθόν (γεγονώς-γεγονυία-γεγονός =αυτός, αυτή, αυτό που έχει γίνει, όχι που θα γίνει και πλησιάζει από το μέλλον). Οπως, επίσης, η υπέρτερη ποιητική αισθητική του νομιμοποιεί τη γραμματική παρασπονδία του «Επέστρεφε, αγαπημένη αίσθησις, επέστρεφε», αντί του προστακτικώς ορθού, αλλά κακόηχου «επίστρεφε».
Ομως η ίδια νομιμοποίηση δεν επέρχεται –παρά τη γενική καθιέρωση– όταν λέμε «εν όψει των επικείμενων γεγονότων» ή όταν ο αναπληρωτής του κ. Καμμένου υπουργός κ. Κουβέλης αποφαίνεται ότι στις 21 Αυγούστου (θα) έχουμε ένα τεράστιο γεγονός, ενώ είμαστε πριν από την ημερομηνία αυτή. (Βλέπε «Κ» 11ης Αυγούστου, σελ. 12, άρθρο του κ. Δημήτρη Αθηνάκη.)
Στην ίδια σελίδα, στην επιστολή του κ. Τάσου Μπίρη («εμβληματικού αρχιτέκτονα και πανεπιστημιακού δασκάλου», όπως σημειώνει στην απάντησή του ο κ. Αθηνάκης) συνάντησα τη φράση-έκφραση «ευρέως αρχιτεκτονικού φάσματος» και θυμήθηκα τον διοικητή μου στον στρατό που υπαγόρευε στον γραφέα-γραφομηχανέα του Υπασπιστηρίου την άσκηση «Επίθεση επί ευρέος μετώπου» και όταν είδε το όμικρον του είπε να το γράψει με ωμέγα. «Μα», τόλμησε να παρατηρήσει το φανταράκι, «δεν είναι επίρρημα αλλά επίθετο και γράφεται με όμικρον». «Σε διατάσσω να το γράψεις με ωμέγα. Είναι πιο επιβλητικό»!
Είναι προφανές ότι η ορθογραφική παραδρομή οφείλεται στον «δαίμονα του πληκτρολογίου» και ασφαλώς ο κ. Μπίρης πόρρω απέχει από την περί επιβλητικότητας αντίληψη του αρχαίου διοικητού μου. Η αλήθεια όμως είναι ότι και το λάθος αυτό έχει καθιερωθεί, όπως πλείστα άλλα, τα οποία κακομεταχειρίζονται τη γλώσσα μας.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη