Η δικτατορία και ο Ιερώνυμος

Η δικτατορία και ο Ιερώνυμος

Κύριε διευθυντά

Στο φύλλο της 11ης Ιουνίου 2017 της εφημερίδας σας δημοσιεύθηκε άρθρο του μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέα Νανάκη με θέμα «Η Εκκλησία της Ελλάδος και η Χούντα».

Δεν θα υπεισέλθω στα όσα αναφέρει –κυρίως στα Κανονιστικά– ο αρθρογράφος σας, δεδομένου ότι τα περισσότερα είναι ορθά, ενώ άλλα χρειάζεται να εξεταστούν από ποικίλες οπτικές γωνίες. Θα καταθέσω μόνον με υπεύθυνη συνείδηση τα παρακάτω:

Κατά την προ της δικτατορίας και μετά περίοδο Βασιλικός Επίτροπος (όπως τότε ονομαζόταν) στην Ιερά Σύνοδο ήταν ο καθηγητής Μάρκος Σιώτης, μετέπειτα ακαδημαϊκός.

Το 1988, 14 χρόνια μετά τη δικτατορία, ο Σιώτης επισκέφτηκε τον συμπατριώτη του από την Τήνο πρώην Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο ταπεινό σπιτάκι που φιλοξενείτο ασθενής στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Ο Σιώτης ανέφερε στον Ιερώνυμο ότι την ημέρα της εκλογής του ως Αρχιεπισκόπου, αφού είχε ολοκληρωθεί η εκλογή, το δε διάταγμα υπογεγραμμένο από τον αρμόδιο υπουργό Καλαμποκιά (αρεοπαγίτη κατ’ επάγγελμα) ήταν στο Εθνικό Τυπογραφείο μετέβη καθυστερημένα στην αρχιεπισκοπή η τριανδρία Παπαδόπουλου – Παττακού – Μακαρέζου και ζήτησαν να εκλεγεί ως αρχιεπίσκοπος ο τότε μητροπολίτης Καστοριάς Δωρόθεος (μετέπειτα Αττικής), ο οποίος συνεδέετο φιλικά με τον ισχυρό δικτατορικό παράγοντα στρατηγό Σπαντιδάκη. Στην απάντηση του Σιώτη ότι η εκλογή αρχιεπισκόπου είχε ήδη συντελεστεί απεχώρησαν χωρίς άλλη συζήτηση.

Στο άκουσμα του παραπάνω γεγονότος το οποίο αγνοούσε ο Ιερώνυμος, ο τελευταίος έμεινε έκπληκτος, ζήτησε δε να επαναλάβει ο Σιώτης τη διήγηση ενώπιον της Ελένης Βλάχου (εκδότριας της «Καθημερινής») και του υπογράφοντος. Ο Σιώτης με πολύ δισταγμό και πρόθεση αναβλητικότητας («θα το συμπεριλάβω τα απομνημονεύματά μου», είπε) το έπραξε στο γραφείο της Βλάχου – οδός Σωκράτους, του ζητήθηκε δε με αποφασιστικότητα να το επαναλάβει σε πνευματικό μνημόσυνο που έγινε αργότερα στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας μετά τον θάνατο του Ιερωνύμου. Ο Ιερώνυμος, ένας άξιος αρχιεπίσκοπος σε μία κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, δεν ήταν αρεστός στους δικτάτορες γιατί θεωρείτο ως φιλοβασιλικός.

Στο βιβλίο του «Το δράμα ενός Αρχιεπισκόπου» αναφέρει το πόσο υπονομεύτηκε το έργο του και από μέσα από  την Εκκλησία, δεδομένου ότι πολλοί από τους τότε μητροπολίτες είχαν εκλεγεί επί Πλαστήρα και ήταν αντιβασιλικοί. Ο Ιερώνυμος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οραματιστής, προσπάθησε να ανανεώσει πραγματικά την Εκκλησία, να μορφώσει και να διαμορφώσει ένα σύγχρονο κλήρο κοντά στις ανάγκες και στις απαιτήσεις των πιστών, ανέπτυξε δε ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο (όπως αναφέρει και ο αρθρογράφος σας). Πέθανε ακτήμων, πάμπτωχος, αγνοημένος, τάφηκε ταπεινά, χωρίς πομπώδεις τιμές στο χωριό του τα Υστέρνια της Τήνου. Ο δίκαιος Θεός τον έχει ήδη υπό την κρίση Του…

Διονυσης Κ. Μαγκλιβερας

Κατάφωρη αδικία κατά της Αιδηψού

Κύριε διευθυντά

Στην έγκριτη «Καθημερινή» της 17-6-2017 δημοσιεύθηκε επιστολή του φίλου και συναγωνιστού μου, διακεκριμένου γιατρού Σπύρου Καραντζή, αναφερόμενη στο έγκλημα του «Καλλικράτη» κατά του Δήμου Αιδηψού και της κρατικής αδιαφορίας και αστοργίας για τη μεγαλύτερη Λουτρόπολη της χώρας και με παγκόσμια φήμη και ακτινοβολία. Αφού συγχαρώ τον επιστολογράφο –άξιο τέκνο της Αιδηψού– και ευχαριστήσω την «Καθημερινή» γιατί και στους δυο μας δίνει βήμα υπερασπίσεως της πατρίδας μας, της Αιδηψού, να αναφέρω και τα κάτωθι κυρίως νομικά συνταγματικά στοιχεία που ο «Καλλικράτης» τα έκανε κουρελόχαρτο και αδίκησε την Αιδηψό.

1. Ο «Καλλικράτης» πραγματοποίησε συνταγματικό πραξικόπημα σε βάρος του πρ. Δήμου Αιδηψού – «Καποδιστριακό» – παραβιάζοντας ασύστολα τα αρ. 4, 1 και 24 του Συντάγματος.

Ειδικότερα: Με προεδρικό διάταγμα του 1934 (πρόεδρος Ζαΐμης) το Λουτράκι και η Αιδηψός από κοινότητες ανακηρύσσονται σε δήμους ανεξαρτήτως πληθυσμιακού στοιχείου, επειδή ήταν αναγνωρισμένες και προβεβλημένες ιαματικές, εθνικές λουτροπόλεις. Το ίδιο γίνεται και το 1964 για την κοινότητα των Καμμένων Βούρλων, το δε 1976 η Αιδηψός ανακηρύσσεται επιπλέον τουριστικός τόπος. Ερχεται, όμως, ο «Καλλικράτης» ο οποίος –από παχυλή συνταγματική έγνοια κατεχόμενος– διατηρεί –και καλώς– την έδρα του δήμου στο Λουτράκι και τα Καμμένα Βούρλα και την αφαιρεί από την παγκόσμια ναυαρχίδα του ιαματικού τουρισμού, την Αιδηψό, και την υπαγάγει σε δήμο του λόγγου και του κάμπου, στον Δήμο Ιστιαίας Β. Ευβοίας. Ετσι, υπάρχει κατάδηλη, κατάφωρη παραβίαση του αρ. 4, 1 του Συντάγματος που ορίζει και καθιερώνει την ισότητα όλων έναντι του νόμου.

2. Παραβίασε επίσης το αρ. 24 του Συντάγματος για τους εξής λόγους: Η Αιδηψός υπάρχουσα και λειτουργούσα επί 25 αιώνες τώρα δεν παράγει μόνο τουρισμό αλλά και τουριστικό πολιτισμό. Το αρ. 24 του Συντάγματος υπάγει τους ιστορικούς τόπους στο πολιτιστικό περιβάλλον και τους προστατεύει ως πολιτιστικό περιβάλλον. Το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις υπ. αρ. 3754/1981, 3704/2000 και πολλές άλλες αποφαίνεται ότι οι τουριστικοί τόποι αποτελούν πολιτιστικό περιβάλλον και τυγχάνουν ενισχυμένης προστασίας από την πολιτεία. Είναι ιστορικός τόπος η Αιδηψός και γιατί;

Η ύπαρξή της και η λειτουργία της επί 25 τώρα αιώνες την κατατάσσει στους ιστορικούς τόπους. Ιστορικοί όμως τόποι είναι εκείνοι στους οποίους έλαβαν χώρα ιστορικά γεγονότα. Το ότι η πρώτη επαναστατική προκήρυξη για την Επανάσταση κατά των Τούρκων στην Εύβοια το 1821 εκδίδεται στην Αιδηψό και στο χωριό Αγιος, που υπάγεται στον Δήμο Αιδηψού είναι ιστορικό γεγονός. Η έναρξη της Επανάστασης κατά των Τούρκων το 1821 στην Εύβοια αρχίζει ταυτόχρονα στην Αιδηψό, στον Αγιο, στη Λίμνη.

Η εθνική αντιπροσωπεία της Εθνικής Συνέλευσης  της Επιδαύρου, που ιδρύθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1821, το λεγόμενο «βουλευτικό», επισκέπτεται και συνεδριάζει περιοδικά σε Λιχάδα, Αιδηψό και Λίμνη. Αυτά όλα είναι ιστορικά στοιχεία, που η πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας υπάγει στο πολιτιστικό περιβάλλον (αρ. 24 του Συντάγματος) και υποχρεώνει τη νομοθετούσα Βουλή σε ενισχυμένη προστασία αυτών των περιοχών. Ο πρωθυπουργός στην παρθενική του ομιλία στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης είπε: «Θα είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος»! Ιδού κύριε πρωθυπουργέ, ιδού κύριε υπουργέ των Εσωτερικών, τα αρ. 4 και 24 του Συντάγματος πάνω στα οποία ο «Καλλικράτης» χόρεψε τον «χορό των καταραμένων!» όσον αφορά την παγκοσμίου φήμης Λουτρόπολη της Αιδηψού.

Γ. Σταραντζης, Δικηγόρος στον Α. Πάγο και στο ΣτΕ, πρ. επιστημονικός Συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή