Κύριε διευθυντά
Μεγάλη συζήτηση έχει ξεσπάσει σχετικά με τη σύνδεση του καταβλητέου προστίμου για τροχαίες παραβάσεις με την οικονομική κατάσταση του παραβάτη. Η αντιμετώπιση αυτή είναι όντως πρωτότυπη, αλλά μόνο υπό την έννοια ότι εισάγεται –αν δεν κάνω λάθος– για πρώτη φορά. Γι’ αυτό προκάλεσε –όπως κάθε φορά– αντικρουόμενες αντιδράσεις. Κατηγορήθηκε ακόμα και για αντισυνταγματικότητα. Οπως είναι γνωστό, ακόμα και σε μη ποινικολόγους, η ποινή έχει οριστεί ως το κακό που απειλεί η έννομη τάξη κατά του δράστη αξιόποινης πράξης και επιβάλλεται (επιμετρείται) από το αρμόδιο δικαστήριο μέσα στα όρια που θέτει ο νόμος, έπειτα από εκτίμηση της βαρύτητας της πράξης και της προσωπικότητας του δράστη. Στην τελευταία περιλαμβάνεται και η οικονομική κατάσταση.
Η προτεινόμενη λύση αποτελεί εφαρμογή αυτής της αρχής, η οποία διατυπώνεται ρητώς στο άρθρο 80 του Ποινικού Κώδικα (Π.Δ. 283/1985), το οποίο ορίζει ότι: «Κατά την επιμέτρηση της χρηματικής ποινής και του προστίμου λαμβάνονται υπόψη και οι οικονομικοί όροι τόσο εκείνου που καταδικάστηκε όσο και των μελών της οικογένειάς του, τα οποία συντηρεί».
Πολύς θόρυβος άνευ λόγου.
Κ. Γ. Μπονιφατσης