Κύριε διευθυντά
Συχνά οι ασθενείς μας ή οι συγγενείς τους, όταν αντιμετωπίζουν δύσκολα προσωπικά διλήμματα πάνω σε θέματα υγείας, μας θέτουν το ερώτημα: «Γιατρέ, εσύ στη θέση μου τι θα έκανες; Αν επρόκειτο για τον πατέρα σου, την κόρη σου, τον αδελφό σου, θα ακολουθούσες τη θεραπεία που προτείνεις σε μένα, έναν ξένο;». Κάτι ανάλογο διάβασα πρόσφατα σε ιστολόγιο: να θέσουμε σε όλους τους βουλευτές (αλλά και σε κάθε άλλον ενδιαφερόμενο) το ερώτημα: «Θα δίνατε το μικρό παιδί ή εγγόνι σας για αναδοχή π.χ. για ένα καλοκαίρι σε ομόφυλο ζευγάρι;». Διότι άλλο είναι να νομοθετείς ή να σχολιάζεις θεωρητικά και επί χάρτου και εντελώς άλλο να μεταφέρεις τις συνέπειες των αποφάσεών σου στο δικό σου σπίτι. Ισως αυτή θα έπρεπε να είναι η απάντηση στο σχετικό νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε και έβαλε τα «δικαιώματα» (γράφε επιθυμίες) των μεγάλων πάνω από τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των παιδιών. Αν απαντούσαν οι βουλευτές μυστικά, με το χέρι στην καρδιά και κατά συνείδησιν, και όχι φανερά και υπό την απειλή του «μπαμπούλα» της πολιτικής ορθότητος και της ρετσινιάς του «φοβικού», τότε θα μπορούσαμε ίσως να καταγράψουμε ειλικρινείς απόψεις και όχι απλώς να μετρήσουμε πειθήνια «κουκιά».
Αντωνης Παπαγιαννης, Ιατρός, Θεσσαλονίκη