Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας την εξαιρετική –όπως πάντα– επιφυλλίδα του καθηγητή Αριστείδη Χατζή («Κ», 25/2), έκανα τις ακόλουθες σκέψεις.
Καλοί και απαραίτητοι είναι οι θεσμοί και η θεσμοθετημένη λειτουργία της διάκρισης εξουσιών, αλλά φθάνει; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όχι. Διότι:
Από τη στιγμή που νομοθετικά ισχύει η διάκριση εξουσιών και οι ανεξάρτητες αρχές (για να υλοποιηθεί η δημοκρατία με θεσμικά αντίβαρα), οι κάθε είδους λαϊκιστές θα επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην απαξίωση ή τον προσεταιρισμό (ή, όπερ και πιθανότερο, και τα δύο) των ατόμων που υπηρετούν αυτούς τους θεσμούς. Είμαι της γνώμης ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει στη χώρα σήμερα. Οπότε τι;
Η σκέψη μου πηγαίνει στην παιδεία και θεωρώ ότι θα έπρεπε ό,τι έχει σχέση με τη λειτουργία κράτους δικαίου, την Ιστορία και την εξέλιξη των θεωριών και των θεσμών, από τον Αριστοτέλη μέχρι σήμερα, να αποτελεί βασικό αντικείμενο της παιδείας. Είναι γενικά άλλο η επιβολή του νόμου και άλλο ο πολίτης να γνωρίζει, να κατανοεί και να αποδέχεται συνειδητά γιατί πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα.
Αλκης Λογοθετης