Κύριε διευθυντά
Οι πολεμιστές του ’40 από την επαρχία Βοΐου, όσοι άφησαν γραπτές αναμνήσεις και όσοι τις αφηγούνταν προφορικά, είχαν να λένε για τον διοικητή τους, τον λοχαγό Πυροβολικού Θεόδωρο Βουδικλάρη, ο οποίος κατηύθυνε με παροιμιώδη ευστοχία τις βολές του εναντίον των εχθρικών θέσεων, με αποτέλεσμα να ανεβάζει το ηθικό των μαχητών στα ύψη και να συντελεί στην προχώρηση των τμημάτων μας και στις αλλεπάλληλες νίκες εκείνον τον ιστορικό Νοέμβριο, με την κατάληψη του ορεινού όγκου Μοράβα και την απελευθέρωση της Κορυτσάς.
Τώρα βλέπω στην «Κ» της 5ης Μαΐου μια επιστολή του πολιτικού μηχανικού κ. Θ. Γ. Βουδικλάρη και υποθέτω πως θα έχει κάποια σχέση, πέραν της συνωνυμίας, με τον θρυλικό, για το Βόιο, Ελληνα αξιωματικό. Είτε έχει όμως είτε δεν έχει, διακρίνω στην επιστολή του την ίδια ευστοχία στις παρατηρήσεις του για το θέμα της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα συζυγικά ζεύγη. Ζεύγη αποτελούμενα ή από «δύο άντρες» (για τον ένα δεν θα γράψω τη σύνθετη λέξη από το πρώτο συνθετικό «ανήρ» και το δεύτερο «είδος»=μορφή, και για τον άλλο τη θανατηφόρο βυζαντινή προσωνυμία εκ του «κόπρος» και «δίαιτα», όχι γιατί φοβούμαι την κατακραυγή της προοδευτικής ορθότητας, αλλά επειδή σέβομαι την αξίωσή τους να αναγνωρίζουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, όσο και από μια εσωτερική παρόρμηση συναισθηματικής αιδούς) ή από δύο γυναίκες, εκ των οποίων η μία υποκαθίσταται στον κατά φύση ρόλο του άρρενος.
Η επιστολή εκείνη, την οποία χαρακτηρίζουν η ολιγότητα των λόγων και η στερεότητα της επιχειρηματολογίας, συμπυκνώνει την αγωνία όσων ανησυχούν για το πού οδηγεί η μονόπλευρη υπέρ συγκεκριμένης «διαφορετικότητας» εκδοχή των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ομως τα ανθρώπινα δικαιώματα όσων υφίστανται τις συνέπειες από την ελευθεριότητα των προοδευτικών ηθών τι γίνονται; Και τι γίνεται με την ιαχή της ανθρωπότητας «μάνα είναι μόνο μία», τι γίνεται με τον Γεράσιμο Μαρκορά και το «Μάνα, δε βρίσκεται λέξη καμία/ νάχει στον ήχο της τόση αρμονία»; Προκειμένου να εναρμονιστούμε με το ευρωπαϊκό (αμερικάνικο μάλλον)… κεκτημένο, θα κάνουμε την εναρμόνιση του Μοδεστίνου («Γάμος εστίν ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία») με τη μόδα του δυσοίωνου συβαριτισμού του αιώνος μας;
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη