Κύριε διευθυντά
Επιτρέψατέ μου να διατυπώσω και μια άλλη άποψη – γνώμη στο θέμα, ύστερα από τη θέση της Ιεράς Συνόδου και του άρθρου της δημοσιογράφου κ. Κουναλάκη.
Νομίζω ότι ο θάνατος και οι συνέπειες της τύχης της σορού των κεκοιμημένων είναι ένα «μυστήριο» που δεν προσεγγίζεται με τις περιορισμένες δυνατότητες της λογικής. Επομένως δεν έχει θέση ένας τέτοιος διάλογος και μάλιστα με τρόπο μακάβριο, που ξενίζει και δυσαρεστεί την ευαισθησία των αναγνωστών.
Η Ιερά Σύνοδος έδωσε βέβαια την αφορμή στη δημοσιογράφο να βγάλει από τα εσώψυχά της το πάθος της εναντίον αυτών που έχουν άλλη γνώμη – ιδεολογία από τη δική της. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που ασκεί αυτή την κριτική στον λόγο της Ιεράς Συνόδου.
Κάθε λόγος άλλωστε έχει και τον αντίλογό του.
Χαρακτηρίζει την περιγραφή της Ιεράς Συνόδου «νοσηρή», «εργαλείο αποτροπής», «εκκλησιαστική ντιρεκτίβα», «εκβιασμό», «τροφή για σκουλήκια» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Αν ο λόγος της Ιεράς Συνόδου είναι μακάβριος, και ο αντίλογος της δημοσιογράφου είναι πολύ περισσότερο μακάβριος και απαίσιος! Πολύ λυπήθηκα που τα διάβασα στο φύλλο της εφημερίδος σας (28-11-19).
Ποια είναι «παιδαριώδη επιχειρήματα» για τη δημοσιογράφο; Μα η θέση της Ιεράς Συνόδου εμποδίζει τους ιερείς να αργυρολογούν και τους στερεί την πελατεία αυτών που επιλέγουν την αποτέφρωση. Γιατί λοιπόν η δημοσιογράφος αδικεί τη νοημοσύνη της και διαστρέφει τη λογική της; Παράξενα ισχυρίζεται ότι η εκκλησία έκανε στραβά μάτια σε περιπτώσεις αποτέφρωσης για να έχει περισσότερη πελατεία και από την άλλη τώρα εμποδίζοντας τους ιερείς να αργυρολογούν διακυβεύονται τα συμφέροντά της; Ποια, τέλος πάντων, θεωρεί συμφέροντα, πολλούς ή λιγότερους πελάτες;
Καλό νομίζω είναι για τη δημοσιογράφο με σεβασμό της ελευθερίας των άλλων να θεωρεί σεβαστές και τις επιλογές τους, όσο κι αν της φαίνονται μακάβριες, αν επιθυμεί να σέβονται και οι άλλοι τις δικές της επιλογές. Ο θάνατος είναι ένα «μυστήριο» και ο καθένας μας τον αντιμετωπίζει προσωπικά σύμφωνα με τα «πιστεύω» του και τις παραδοσιακές συνήθειες του τόπου του και της ιστορίας του πολιτισμού του.
Η Ιερά Σύνοδος με τη στάση της αυτή νομίζω ότι είναι απόλυτα συνεπής με τη διδασκαλία της, που πηγάζει από το Ευαγγέλιο και την παράδοσή της. Καλό όμως θα ήταν να μη διατύπωνε αυτές τις περιγραφές από σεβασμό στην ελευθερία των προσώπων και τις επιλογές τους. Τέλος, γιατί η δημοσιογράφος εκφράζει θυμό και οργή κατά της Εκκλησίας, που αρνείται να προσφέρει εξόδιο ακολουθία σε αυτούς που δεν θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοσή της; Αυτοί που επιλέγουν την αποτέφρωση ασφαλώς δεν πιστεύουν στη σκοπιμότητα αυτής της διαδικασίας, που προσφέρει στους οπαδούς της η Εκκλησία. Επομένως αυτό δεν είναι εκβιασμός αλλά σεβασμός της επιλογής τους.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον καθένα να επιλέξει τον τρόπο που τον αναπαύει καλύτερα μπροστά σε αυτό το μεγάλο «μυστήριο» του θανάτου. Η Εκκλησία με αυτή τη στάση της αυτό έκανε! Πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μαζί της. Το ίδιο κάνει και η επιστήμη (π.χ. Ιατρική), προσφέρει τις υπηρεσίες της σε αυτούς που «πιστεύουν» ότι θα λύσουν με τις συμβουλές της τα προβλήματά τους και όχι σε αυτούς που δεν αποδέχονται τις συμβουλές της.
Λεωνίδας Πουλοπουλος, Φιλόλογος, Χαλάνδρι