Κύριε διευθυντά
Μια παγιωμένη προσπάθεια των δύο κυβερνητικών εταίρων να κινούνται σ’ ένα ομιχλώδες πεδίο, κατηγορώντας πότε τους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας, πότε τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, θεωρώ πως δεν προάγει ούτε την πολιτική έννοια ούτε τη δυνατότητα ν’ αντιληφθούν την πραγματική εικόνα της χώρας. Εγώ δεν θα διαφωνήσω ότι υπήρχαν και υπάρχουν προβλήματα σοβαρά σε όλους τους τομείς και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και στη σημερινή. Οπως δεν θα διαφωνήσω ότι μερίδιο ευθύνης έχουν και οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Ομως, αυτό το γαϊτανάκι που παίζεται με τόση ανευθυνότητα, με τόση αφέλεια και ανικανότητα θα έλεγα, θα πρέπει, θαρρώ, κάποτε να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν μια κυβερνητική πλειοψηφία εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό να εξαντλεί την τετραετία κατηγορώντας μόνιμα τους άλλους, δημιουργώντας μια συσκότιση των προβλημάτων μέσα από μια κάλπικη ιδεολογική καταγωγή. Ετσι δεν παράγεται έργο ούτε επιλύονται ουσιαστικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Αλλωστε στις τελευταίες εθνικές εκλογές, ο ελληνικός λαός απέρριψε τους άλλους, τους προηγούμενους, αφού πίστεψε σε φρούδες ελπίδες, σε πλάνες υποσχέσεις, πως μπορεί ν’ αλλάξει κάτι στο διαβρωμένο πολιτικό τοπίο. Ομως και οι επόμενοι, δυστυχώς, ακολούθησαν την πεπατημένη, παρακάμπτοντας τις μύριες τόσες υποσχέσεις, γνωστές βεβαίως, εξαπατώντας, θα έλεγα, τον ελληνικό λαό. Και με τη διαφαινόμενη καχυποψία τους, ουσιαστική ή φαντασιακή, δημιουργούν ένα άλλοθι ή προσπαθούν να δημιουργήσουν, μέσα από κάποιες παλιές ή κάποιες νεωτεριστικές αντιλήψεις που σίγουρα ενοχλούν και ερεθίζουν τον πολίτη. Τον πολίτη, που προσπαθεί μέσα από τα ορατά προβλήματα και δυσκολίες του, να αντιληφθεί σε τι διαφέρει το νέο από το παλιό.
Λευτέρης Κ. Γεροσταθος, Αθήνα