Κύριε διευθυντά
Το έτος 2018 συμπληρώνονται ακριβώς εκατό χρόνια από την πασίγνωστη διάλεξη που έδωσε ο Max Weber στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, με τίτλο «Η πολιτική ως επάγγελμα». Τον Ιανουάριο του 1919 ακολουθεί δεύτερη διάλεξή του με τίτλο «Η επιστήμη ως επάγγελμα». Οι δύο αυτές διαλέξεις, κατά τους μελετητές του M.W., έχουν βαθύτερη σύνδεση και αλληλουχία. Τα από καιρού εξελισσόμενα εσωτερικά της χώρας μας γεγονότα –σκάνδαλα και σκανδαλολογία τραμπαλιζόμενα– φέρουν στην επικαιρότητα το περιεχόμενο και των δύο αυτών διαλέξεων. Καθιστούν δε αναγκαία –επί τη ευκαιρία των 100 χρόνων από της παρουσίασής τους– μια σειρά ομιλιών και δημοσιευμάτων, όχι μόνον για τους νέους πολιτικούς και επιστήμονες, αλλά και για τους πολίτες που σκέφτονται, στοχάζονται, σε θέματα πολιτικής και δημοκρατίας.
Ο γράφων απλώς υπόμνηση της συμπλήρωσης των 100 χρόνων κάνει. Οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν παρά μόνον κάποια στοιχεία –από τις ιδέες του M.W.– να παρουσιάσει και που η επικαιρότητα επιβάλλει. «Ο πολιτικός ή ζει “για” την πολιτική ή “από” την πολιτική. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.Αυτός που επιζητεί να κάνει την πολιτική μόνιμη πηγή εισοδήματος ζει από την πολιτική ως επάγγελμα». Φιλοδωρήματα και δωροδοκίες αποτελούν παράνομο εισόδημα, και ως ποινικό αδίκημα δεν πρέπει να παραγράφεται. «Αυτός που ζει “για” την πολιτική κάνει “ζωή” του σε βαθύτερη έννοια την πολιτική. Με αυτή τη βαθύτερη έννοια κάθε ειλικρινής άνθρωπος που ζει για μια υπόθεση ζει και από αυτή την υπόθεση».
Πολιτικός που μεταπηδά από στρατόπεδο σε άλλο στρατόπεδο, διαφορετικών ιδεολογικών θέσεων, δηλαδή δεν υπηρετεί σταθερά μίαν υπόθεση, δεν είναι ειλικρινής έναντι των ψηφοφόρων του. Παρατείνει την παραμονή του σε ένα χώρο απ’ όπου αντλεί καθαρό εισόδημα και ό,τι άλλα ευεργετήματα ο χώρος αυτός προσφέρει.
Τέλος, ο M.W. στη διάλεξή του «Η πολιτική ως επάγγελμα» επισημαίνει –και εξετάζει–, εκτός των άλλων, και το μεγάλο πρόβλημα της σχέσης ηθικής και πολιτικής, σχέσης διαταραγμένης στις μέρες μας.
Χαρ. Π. Παναγιωταρεας, Τξχος (μχ) ε.α.