Κύριε διευθυντά
Δικαιούχοι –λένε– μόνο όσοι υπέστησαν ζημιές στην πρώτη τους κατοικία και στην επιχείρησή τους. Οι υπόλοιποι θα πάρετε… ό,τι πήρατε κι άλλες φορές. (Καταλαβαίνετε τι λαϊκή έκφραση ταιριάζει εδώ.)
Και επειδή τυγχάνει να είμαι στην κατηγορία των υπολοίπων και να έχω υποστεί για δεύτερη φορά καταστροφή της αγροικίας μου, του βοτσαλωτού της αυλής της (που είχε φτιάξει ο συγχωρεμένος πατέρας μου από το 1975), της πέτρινης και σιδηράς εισόδου, των μεταλλικών θυρών, του πέτρινου τοιχίου της περίφραξης του αγροκτήματος, των οπωροφόρων δέντρων μου, του ίδιου του αγροκτήματος από τους τόνους φερτών υλικών, σκουπιδιών και τεράστιους όγκους καλαμιών και λάσπης, την απώλεια 25 ορνίθων μου κ.λπ., μ’ άναψαν τα «λαμπάκια» και τσιρίζω και λέω: Ε, όχι ρε! Δεν θέλω την αποζημίωσή σας, αφού αυτή θα είναι εξευτελιστική και μικρότερη από τη μηνιαία αποζημίωση που τυγχάνουν οι «λαθροεισβολείς» χωρίς μάλιστα να προσφέρουν 1 ευρώ στο εθνικό προϊόν.
Αλλά θέλω να λογοδοτήσετε στη Δικαιοσύνη! Ολοι εσείς εκεί σε δήμο, περιφέρεια, υπουργεία! Διότι την καταστροφή δεν την προκάλεσα εγώ. Ούτε ο Θεός και η θεομηνία. Την καταστροφή την προξένησε η εγκληματική αδιαφορία των αρμοδίων που δεν καθάρισαν την κοίτη του Κρεμαστενού ποταμού από τη γέφυρα ώς τη θάλασσα!
Και μη βρίσκοντας ο όγκος νερού ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα, άλλαξε κοίτη και πέρασε από τον παράπλευρο χωματόδρομο και φυσικά από τα γειτονικά με αυτόν αγροκτήματα (μεταξύ αυτών και το δικό μου).
Τώρα μου λένε ότι εμπλέκονται τρία υπουργεία που δεν τον καθάρισαν και η… NATURA που προστατεύει –λέει– το ανύπαρκτο «γκιζάνι». Δηλαδή ιστορίες για αγρίους! Ε, ναι ρε! Να καθίσουν στο σκαμνί και τα τρία υπουργεία και η NATURA! Και αυτοί που εξαιτίας τους γέμισε όλη η παραλία της Κρεμαστής με περσινά ξερά καλάμια που είχαν αφήσει –για στολίδι (;)– στις όχθες του ποταμού οι φωστήρες μας.
Και το σημαντικότερο: Να λογοδοτήσουν αυτοί που επτά χρόνια τώρα από τον πνιγμό τεσσάρων ανθρώπων στον Κρεμαστενό ποταμό, κωλυσιεργούν και δεν φτιάχνουν τη δεύτερη διπλή γέφυρα! Ακούει κανείς ή να πάω κι εγώ για ύπνο;
Σπυρος Κατσουρης, Πλημμυροπαθής Κρεμαστής Ρόδου