Κύριε διευθυντά
Oι παροικούντες το Νοσοκομείο «Υγεία» έχουν γίνει κατ’ επανάληψιν μάρτυρες της ταχείας και σωτήριας επεμβάσεως των υπηρεσιών του σε θύματα αυτοκινητικών ατυχημάτων στον χώρο της διαβάσεως πεζών και των φωτεινών σηματοδοτών της Τροχαίας έξω από την είσοδο.
Ανά πάσα στιγμή συνωθούνται παγιδευμένοι στο μικρό διαχωριστικό διάζωμα των δύο ρευμάτων της Λεωφ. Κηφισίας πάμπολλοι ανυπεράσπιστοι πεζοί. Την επικινδυνότητα του χώρου επιτείνουν: α) Ο μη συντονισμός των φαναριών. β) Η ασυνειδησία πολλών οδηγών που παραβιάζουν ασύστολα το κόκκινο φανάρι. γ) Δυστυχώς, η ανελαστική συμπεριφορά κάποιων τροχονόμων οι οποίοι, ενώ στο μικρό διάζωμα έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο και η ουρά των αυτοκινήτων που ερχόμενα εξ Αθηνών θέλουν να στρίψουν αριστερά έχει κλείσει άλλη μια λωρίδα του ρεύματος ανόδου, αδιαφορούν εν ονόματι της διευκολύνσεως κάποιων υψηλόβαθμων ενδεχομένως που χρησιμοποιούν το ρεύμα καθόδου. Είναι αξιέπαινη η προσφορά του παρακείμενου νοσοκομείου, αλλά η πολιτεία έχει μείζονα υποχρέωση να δημιουργήσει μία διάβαση (αερογέφυρα;) που θα εξυπηρετεί τους πολίτες και θα προλαμβάνει τα ατυχήματα.
Δρ Νικος Ερρ. Ιωαννου – Καρδιολόγος
Tα αρωματικά φυτά της χώρας μας
Κύριε διευθυντά
Εδώ και λίγο καιρό, αρθρογραφώ σε μια μικρή τοπική εφημερίδα της Καλύμνου, με σκοπό να παρακινήσω τους συμπατριώτες μου να ασχοληθούν και με τη γεωργία, την οποία έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια. Στην προσπάθειά μου λοιπόν αυτή, χρειάστηκε να ανατρέξω και στο Διαδίκτυο, προκειμένου να βρω στοιχεία για τα αρωματικά και τα άλλα φυτά του είδους αυτού, με τα οποία δεν είχαμε ποτέ ασχοληθεί ιδιαιτέρως στο παρελθόν. Το αποτέλεσμα της ασχολίας μου αυτής αρχικά με εντυπωσίασε. Στη συνέχεια ο αρχικός εντυπωσιασμός άρχισε να με εκπλήττει και στο τέλος με κυρίευσε τρόμος. Αυτά που διάβασα, γραμμένα από σημαντικούς, σοβαρούς συμπολίτες μας, διευθυντές ειδικών για τα αρωματικά, θεραπευτικά και λοιπά φυτά, κρατικών ιδρυμάτων, ειδικών καθηγητών παν/μίων, δημοσιογράφων, από διδακτορικές διατριβές και άλλα, με έκαναν να τρομάξω. Πρόκειται για συμμορίες Eλλήνων και ξένων, που κλέβουν και συγχρόνως καταστρέφουν τα αρωματικά μας φυτά.
Παρομοίασα την κατάσταση που επικρατεί με Λερναία Υδρα, που απλώνεται επάνω στα βουνά και στις πλαγιές της χώρας μας, κατατρώγει τα πολύτιμα αρωματικά φυτά και τα βότανα της χώρας μας, και εμείς; Τι μπορούμε να κάνουμε; Το κράτος μας; Δεν πρέπει να ενδιαφερθεί; Να δράσει; Κατά την άποψή μου, ο πλούτος της ελληνικής υπαίθρου είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος. Είναι πολλαπλάσιος των «υδρογονανθράκων». Είναι ανεξάντλητος. Το θέμα πιστεύω ότι είναι πολύ σοβαρό και για έναν ακόμη λόγο, γιατί είμαστε ξεβράκωτοι. Γιατί κάποιος, κάποιοι, πρέπει να αναλάβουν δράση επιτόπου και αυτοί ποιοι θα είναι; Οι αγροφύλακες;
Στεφανος Τηλιακος – τέως καθηγητής ΤΕΙΘ