Κύριε διευθυντά
Δεν πρόλαβα να σας αποστείλω την επιστολή μου για τον απερίγραπτο λίβελλο στις 10/7/14 του Τάκη Θεοδωρόπουλου εις βάρος μου και στο φύλλο της 11/7/14 δημοσιεύεται άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Ο λαϊκός αμοραλισμός», πάλι για την ερώτησή μου στη Βουλή με θέμα «Αναγκαιότητα τα Επιδαύρια να ανατεθούν και πάλι στο Εθνικό Θέατρο».
Ο συντάκτης –συνάδελφός μου στην ΕΣΗΕΑ– μου προσάπτει «πολιτικό πατερναλισμό» για την πρωτοβουλία μου να τολμήσω να προτείνω οτιδήποτε στον υπουργό Πολιτισμού, που λαμβάνει υπόψη τους ανθρώπους και αμφισβητεί την αυτονομία των χώρων αυτόνομης λειτουργίας. Μου προτείνει να εκθέτω τις απόψεις μου με άρθρα στον Τύπο, αλλά μου απαγορεύει να τις παρουσιάζω στη Βουλή, διότι «οι βουλευτές… έχουν σημαντικότερη αποστολή… να διαβάζουν τα νομοσχέδια που τους φέρνουν να ψηφίζουν».
Αντιπαρέρχομαι την ειρωνεία κατά των βουλευτών, διότι δεν με αφορά προσωπικά, διότι διαβάζω αναλυτικά όλα τα νομοσχέδια που καλούμαι να ψηφίσω, και χαίρομαι διότι σε αυτό το άρθρο ο συντάκτης σχολιάζει την ουσία της κοινοβουλευτικής μου ερώτησης, προσφέροντας μια ευλογοφανή δικαιολογία για την πτωτική πορεία των Επιδαυρίων, την οποία αποδίδει στην «οικονομική στενότητα». Αναγνωρίζει τις οικονομικές επιπτώσεις στους κατοίκους της περιοχής, αλλά υποτιμά τη σημασία τους, υπερτιμώντας την αυθεντία του διορισμένου διευθυντή του φεστιβάλ, ο οποίος πρέπει να αφεθεί να κάνει ό,τι θέλει και στο τέλος θα κριθεί…
Σύμφωνοι! Αφού εμμέσως πλην σαφώς το ζητά ο εκλεκτός συνάδελφος, ήλθε η ώρα να ασχοληθούμε με τον απολογισμό των πεπραγμένων του διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, για τον οποίο υπάρχει εικόνα και κατά κοινή ομολογία είναι εξαιρετικά προβληματική.
Ο διορισμός του Γιώργου Λούκου έφερε την απαξίωση των Ελλήνων δημιουργών και τον εξοστρακισμό του αρχαίου δράματος, αν και αυτό είναι η κορυφή του Εβερεστ του παγκοσμίου θεάτρου και οι Ελληνες καλλιτέχνες, που το υπηρετούσαν, ήταν οι καλύτεροι στον κόσμο.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Μήπως την παράσταση που εξευτέλιζε τον Αθανάσιο Διάκο ή την θρασύτατη απαξιωτική άρνηση του διευθυντή του φεστιβάλ στο αίτημα της Αννας Συνοδινού να παρουσιάσει τις Ευμενίδες στα αρχαία Ελληνικά; Σήμερα, το φεστιβάλ απαξιώνεται συστηματικά μέρα με τη μέρα και δεν συμβάλλει καθόλου στην ανάπτυξη της χώρας, αν και ο πολιτισμός, στις σοβαρές χώρες, έχει μεγάλη συμβολή στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Στην Ελλάδα αυτό απαγορεύεται από τις ιδεοληψίες, τις παρέες και τον διευθυντή του φεστιβάλ…
Κύριε διευθυντά. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι ότι δεν επαρκεί η επιστροφή της Επιδαύρου στο Εθνικό Θέατρο. Ηλθε η ώρα αλλαγής σκηνικού στη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών. Θα έκανε μεγάλη χάρη στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας ο κ. Λούκος, αν έθετε την παραίτησή του στη διάθεση του κ. υπουργού.
Παναγιωτα Ιακωβιδου – Βουλευτής Ν.Δ.
Οι αποφάσεις των δικαστηρίων
Κύριε διευθυντά
Ολοι οι θεσμοί (από τον πλέον κατώτερο ώς τον Αρειο Πάγο) πρέπει να λειτουργούν και να παίρνουν αποφάσεις που δεν θα είναι αντίθετες προς το συμφέρον της χώρας, να μην έρχονται σε αντίθεση με τις αποφάσεις εκείνες της κυβέρνησης που στοχεύουν στο νοικοκύρεμα των οικονομικών του κράτους. Τα Μονομελή Δικαστήρια και τα ανώτερα τούτων, ώς το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Αρειο Πάγο, αποφασίζουν με νόμους τους οποίους έχει ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων, σε χρόνια που τα οικονομικά του κράτους ήσαν ανθηρά και δεν είχαν προβλεφθεί σ’ αυτούς ούτε απολύσεις υπαλλήλων ούτε περικοπές μισθών και συντάξεων ούτε περικοπές στο εφάπαξ των συνταξιοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και ούτε οι αποκρατικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών.
Σήμερα η κυβέρνηση παίρνει μέτρα τα οποία θίγουν τα συμφέροντα όλων των πολιτών, πλην των πλουσίων και των καλών νοικοκυραίων. Στους πρώτους ανήκουν όσοι ήσαν κληρονόμοι πλουσίων γονέων και ριψοκίνδυνων επιχειρηματιών στον ιδιωτικό τομέα. Στους δεύτερους ανήκουν όσοι έκαναν καλή διαχείριση των οικονομικών τους, δηλ. δεν ξόδευαν όλα όσα έβγαζαν κάθε μήνα, αλλά έβαζαν κάτι στην πάντα, για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη θα προέκυπτε στο μέλλον. Δεν θέλω να ισχυρισθώ ότι ανήκω στους δεύτερους, επειδή έτσι με δίδαξαν οι γονείς μου, η περίοδος της Κατοχής, οι γνώσεις μου και η πείρα μου. Γι’ αυτό και όχι μόνο δεν διαμαρτύρομαι όταν γίνονται περικοπές στη σύνταξή μου, αλλά παρηγορώ και εκείνους που διαμαρτύρονται για τις περικοπές που τους γίνονται στις αποδοχές τους, λέγοντάς τους ότι «νεφύδριόν εστι και θάττον παρελεύσεται», όπως είπε και ο Μ. Αθανάσιος στην τελευταία εξορία του, το 361 π.Χ. Ολοι πρέπει σήμερα να βάλουμε την πλάτη μας για να σωθεί η μητέρα πατρίδα και οι ένστολοι και οι δικαστικοί και οποιοιδήποτε άλλοι, που θα δικαιώνονται στο μέλλον.
Εχει κατά κόρον λεχθεί ότι η οικονομική κρίση, που αντιμετωπίζουμε σήμερα, οφείλεται στην πελατειακή συμπεριφορά των πολιτικών όλων των κομμάτων. Αυτοί ευθύνονται, για τους διορισμούς στον δημόσιο τομέα και σε οργανισμούς του Δημοσίου, πολλών άσχετων που σήμερα διαμαρτύρονται για την απόλυσή τους. Για παράδειγμα, όλες οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών πώς προσελήφθησαν; Οι συντάξεις των αντιστασιακών πότε και με ποια κριτήρια τους δόθηκαν; Ποιοι ευθύνονται για τη συνέχιση της σύνταξης σε πεθαμένους;
Ολα αυτά μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα.
Και η σημερινή κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να βγει η χώρα από τη θλιβερή κατάσταση στην οποία την οδήγησαν οι κυβερνήσεις του παρελθόντος και η ασύνετη συμπεριφορά όλων μας. Και πρώτη στην κατηγορία αυτή είναι η Δικαιοσύνη, που συνεχίζει να μη βλέπει ποιο είναι το συμφέρον της κοινωνίας μας. Με νόμους του παρελθόντος φέρεται σαν να μη βλέπει και να μην ακούει.
Δρ. Παναγιωτης Φουγιας – Κορινθία