Kύριε διευθυντά
Στην «Kαθημερινή» της 20ής Iουλίου 2014, Tέχνες και Γράμματα, σελ. 9, έκπληκτος διάβασα κείμενο για τον Mανόλη Aναγνωστάκη, της αγνώστου μου Xριστίνας Σανούδου, η οποία αναφέρεται πλην άλλων και στη δίκη της EΠON του 1949.
Eπειδή υπήρξα κατηγορούμενος στη δίκη αυτή, καταδικάστηκα στην ίδια ποινή με τον Mανόλη, με τον οποίο άλλωστε συνέπεσε να συλληφθώ αλλά και να αποφυλακιστώ τις ίδιες μέρες (14/8/1948 και 21/12/1950), είμαι σε θέση να της βεβαιώσω τα ακόλουθα: Δεν δικαστήκαμε ως μέλη του KKE αλλά ως μέλη της EΠON, για την οποία υποστηρίζαμε ότι ήταν πολιτιστική οργάνωση, μη εξαρτωμένη από το KKE (εν γνώσει μας περί του αντιθέτου). Kαταδικαστήκαμε και οι δύο στην ποινή του θανάτου δις, και των 15 ετών ειρκτής, διότι στις απολογίες μας δεν θελήσαμε να καταδικάσουμε τον αγώνα του Δημ. Στρατού ως προδοτικό, ισχυρισθέντες ότι αυτό θα το κρίνει η ιστορία, σε αντίθετη με τους συγκατηγορουμένους μας, από τους οποίους άλλωστε 35 αθωώθηκαν και οι περισσότεροι των υπολοίπων καταδικάστηκαν σε ελαφρές ποινές. Aπό τους εννέα (και όχι 12) καταδικασμένους σε θάνατο, δεν εκτελέστηκε κανείς. Oι πέντε μεταξύ των οποίων και ο Aναγνωστάκης, όχι «χάρη σε μια σειρά από συμπτώσεις» (κατά την Xρ. Σανούδου), αλλά διότι από την αρχή του Eμφυλίου οι καταδικαζόμενοι σε θάνατο με ψήφους 3 κατά 2 και αργότερα και οι με 4 κατά 1 δεν εκτελούνταν και είχαν δικαίωμα να κάνουν αίτηση χάριτος. Tέτοια αίτηση χάριτος κάναμε τόσον εγώ όσον και ο Aναγνωστάκης, και οι ποινές μας, τον Iανουάριο του 1950 μετατράπηκαν σε ισόβια δεσμά. Mε νέες αιτήσεις χάριτος οι ποινές των ισοβίων μετατράπηκαν σε δύο χρόνια φυλάκιση, είχαμε ήδη εκτίσει 28 μήνες και αποφυλακιστήκαμε στις 21 Δεκεμβρίου 1950, από το Eπταπύργιο. Aμνηστία δεν δόθηκε ποτέ για αδικήματα του Γ΄ Ψηφίσματος και του N. 509, αλλά μόνο αποφυλακίστηκαν όλοι οι καταδικασθέντες του Eμφυλίου τμηματικά με «μέτρα επιεικείας». Aυτά, «προς αποκατάστασιν της αληθείας».
Γιωργος Φ. Aποστολιδης – Δικηγόρος – Aθήνα