Κύριε διευθυντά

Oοικονομικός πόλεμος Δύσης και Ρωσίας έχει ήδη αναδείξει τα πρώτα θύματά του, τους Eλληνες παραγωγούς-εξαγωγείς φρούτων και τους μεταφορείς των προϊόντων τους στη Ρωσία. Aρχισαν οι ανησυχίες, οι διαπραγματεύσεις και οι υποσχέσεις για αποζημίωση των πληττομένων είτε από ευρωπαϊκούς είτε από ιδίους πόρους. Ωστόσο διαβάζω («Καθημερινή» 12/8/2014) ότι μία από τις λύσεις που εξετάζονται για τα ροδάκινα είναι η «καταστροφή και ταφή σε χωματερές». Φοβούμαι ότι αν η αγωνία μας σταματάει στην εξασφάλιση της αποζημίωσης, δεν έχουμε μάθει το μάθημα. Σε εποχή που πολύς κόσμος εντός της χώρας τρέφεται σε συσσίτια και πολύ περισσότερος εκτός της χώρας πεθαίνει της πείνας, η καταστροφή τροφίμων (έστω και ευπαθών) είναι κάτι που θα πρέπει να γίνεται μόνο εφόσον δεν υπάρχει άλλη οδός αξιοποίησής τους για να χορτάσουν πεινασμένα στόματα, εδώ ή αλλού. Στην αξιοποίηση αυτή πρέπει να συμβάλουν τόσο οι παραγωγοί όσο και το επίσημο κράτος. Oταν ο Ιησούς Χριστός χόρτασε τις χιλιάδες του κόσμου στην έρημο, παρήγγειλε στους μαθητές του να μαζέψουν «τα περισσεύσαντα κλάσματα, ίνα μη τι απόληται». Τίποτε δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο, ιδίως όταν κάποιοι άλλοι το στερούνται.

Δρ Αντωνης Παπαγιαννης / Iατρός – Θεσσαλονίκη