Κύριε διευθυντά
Ολοι γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε ότι η σημερινή Γερμανία ηγείται οικονομικώς της Ευρώπης και πως για να γίνει ό,τι είναι σήμερα κάποιοι την βοήθησαν, όχι με δανεικά, αλλά με χρήματα, τα οποία της τα χάρισαν το 1952.
Ομως, δεν ήταν τα χρήματα αυτά, που συνετέλεσαν για να πάρει εμπρός η οικονομική της ανάπτυξη, αλλά βοήθησαν αυτήν και οι πνευματικοί της ηγέτες, με τις κατάλληλες εκκλήσεις τους προς τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Διαβάζουμε στο όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος «Εκκλησία» (1948 αριθ. φ. 9-10, σελ. 79) ότι «οι Ρωμαιοκαθολικοί Αρχιεπίσκοποι του Μονάχου, της Κολωνίας, του Φρειβούργου και του Ρέτερμπορν, οι Προτεστάντες Επίσκοποι του Wirtemberg, του Αννόβερου και της Bavaria, ο πρόεδρος της Βεστφαλίας και ο Δρ Martin Neemoller (ο οποίος, να σημειωθεί, ήταν εναντίον της πολιτικής του Χίτλερ, γι’ αυτό συνελήφθη, το έτος 1938. Κλείσθηκε στη φυλακή. Τον αποφυλάκισαν τα συμμαχικά στρατεύματα το 1945) δημοσίευσαν έκκληση προς τον κόσμο υπέρ του γερμανικού λαού: «Δότε εις το έθνος μας και εις τον κόσμον μια διηνεκή ειρήνην, η οποία να συντελέσει προς θεραπείαν των εθνών. Και αν έτι εν τη ηττηθείσα χώρα παρεβιάσθη ο νόμος, τα νικηφόρα έθνη είναι έτι δεσμευμένα υπό του νόμου της δικαιοσύνης και της εντολής του Θεού. Παρακαλούμεν να απαλλάξετε τον γερμανικόν λαόν από τον φόβον, ότι είναι καταδικασμένος εις πολιτικήν και οικονομικήν καταστροφήν. Οι του προσεχούς κεφαλαίου της Ιστορίας δημιουργικοί παράγοντες δεν πρέπει να είναι η δυσπιστία και η εκδίκηση, αλλά ο πόθος δικαιοσύνης και συμφιλιώσεως και το θάρρος της εφαρμογής του ανθρωπισμού, όστις είναι η πολυτιμοτέρα κληρονομιά της χριστιανικής παραδόσεως».
Σήμερα, η Γερμανία έχει ξεχάσει τι χρωστάει στους ευρωπαϊκούς λαούς, τους οποίους το τότε χιτλερικό καθεστώς της αιματοκύλισε, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εν οις και τον ελληνικό, άφησε πίσω του άπειρα θύματα και χώρες ερειπωμένες, παντού.
Πού είναι οι σημερινοί Γερμανοί πνευματικοί ηγέτες για να υπενθυμίσουν στην κ. Μέρκελ και στον Γερμανό υπουργό των Οικονομικών την τότε έκκληση των Γερμανών πνευματικών ηγετών του 1948; Να τους υπενθυμίσουν τα ίδια επιχειρήματα του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της εντολής του Θεού;
Δρ Παν. Φουγιας
Αναδιανομή πλούτου και ανάπτυξη
Κύριε διευθυντά
Διαβάσαμε στην «Κ» μέρος από τη δημοσιευθείσα τελευταία μελέτη του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) η οποία παρουσιάζει πράγματι εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στην εν λόγω έκθεση αναφέρεται ότι η οικονομική ανισότητα που βιώνουν οι λαοί των 34 κρατών – μελών του, η οποία, όπως σημειώνει, βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών, ενώ προκαλεί μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και επικίνδυνες εντάσεις, παράλληλα εμποδίζει και την ανάπτυξη κάθε χώρας!
Η αντιμετώπιση αυτής της ανισότητας, όπως αναφέρεται στην έκθεση, επιβάλλει τη λήψη μέτρων, από τις κυβερνήσεις, που θα στοχεύουν στην αναδιανομή του πλούτου, μέσω της φορολογίας, ενός δηλαδή δίκαιου φορολογικού συστήματος συνοδευομένου από μια ευρεία φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική! Αυτή η πολιτική όχι μόνον δεν αποτελεί εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, αλλά, αντιθέτως, κατά την άποψη του γενικού γραμματέα κ. Γκουρία, συμβάλλει στην πραγματική, στην αληθινή ανάπτυξη κάθε χώρας, όταν μάλιστα αυτή εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες στους πολίτες της από μικρή ηλικία!
Και, συνεχίζει τονίζοντας ότι το κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη κάθε κράτους βρίσκεται στην εκπαίδευση, στη μόρφωση, την οποία δυστυχώς στερούνται τα παιδιά των φτωχότερων οικογενειών! Και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο ΟΟΣΑ είναι ότι: Αν δεν καταπολεμηθεί η οικονομική ανισότητα που πλήττει τους λαούς των περισσότερων χωρών, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη. Με άλλα λόγια, όταν το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει, η οικονομική ανάπτυξη είναι άπιαστο όνειρο! Κατόπιν τούτων, οι Ελληνες πολίτες, κυρίως το 1,5 εκατομμύριο ανέργων και εκείνοι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, διερωτώνται αν οι κυβερνήσεις μας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, έλαβαν ποτέ υπ’ όψιν τους όσα ο ΟΟΣΑ αναφέρει στη μελέτη του. Αν δηλαδή ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας, μέσα από μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, η οποία εξασφαλίζει την ισότητα και την ευημερία σε όλους τους πολίτες!
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος, τ. Βουλευτής
Περί ταμπέλας
Κύριε διευθυντά
Εδώ και δύο χρόνια, επεβλήθη και σε όλα τα καταστήματα η τοποθέτηση πινακίδας όπου αναγράφεται το γνωστό πλέον «ο καταναλωτής δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει εάν δεν λάβει το νόμιμο παραστατικό… κ.τ.λ.», μεταφρασμένο επακριβώς και στην αγγλική.
Διατηρώ κατάστημα σε τουριστική περιοχή. Από το 1984, πληρώνω χωρίς καμία καθυστέρηση το τέως ΤΕΒΕ και νυν τον ασφαλιστικό μου φορέα, του οποίου το όνομα δεν ξέρω ποιο θα είναι ώς τη δημοσίευση της επιστολής αυτής. Πληρώνω τους φόρους μου και όλες τις καινούργιες εφευρέσεις περί φορολογίας, μάλιστα επιβαρυμένα. Διότι και στα δύο ακίνητα που κατέχω σε διαφορετικές περιοχές έγιναν λάθη σε βάρος μου, πλήρωσα επιβαρυμένο το πρώην χαράτσι, αλλά οι δυσκίνητες εμπλεκόμενες υπηρεσίες δεν μπορούν ούτε να μου τα επιστρέψουν ούτε να τα συμψηφίσουν παρ’ όλες τις διαδικασίες που μου ζητήθηκαν και έπραξα. Η ίδια είμαι κεραμίστρια, δηλαδή κατασκευάζω από πηλό εξαρχής έως τέλους κεραμεικά και προσπαθώντας να διασώσω το εργαστήριό μου, πρόσθεσα και πουλάω και άλλα είδη στο μαγαζί.
Στην ταμειακή μηχανή λοιπόν, υπάρχει διαχωρισμός για τα είδη «λαϊκής τέχνης» και άλλος «ιδίας παραγωγής» για τα κεραμεικά μου, τα οποία φορολογούνται με μεγαλύτερο φορολογικό συντελεστή. Κι αυτό διότι εφόσον τόλμησα να διατηρήσω το εργαστήριό μου και δεν το γύρισα στα εύκολα εισαγόμενα, πρέπει να φορολογηθώ πιο πολύ! Οι τουρίστες, λοιπόν, με ρωτάνε πολύ-πολύ συχνά, τι θέλει να πει η πινακίδα που προαναφέραμε, η οποία με αποκαλεί κλέφτρα από πρόθεση.
Κι εγώ με τη σειρά μου, θέτω ανοιχτά το ερώτημα σε κάποιον πιο έξυπνο και τιμιώτερον εμού, τι απάντηση να δίνω στις ερωτήσεις των τουριστών, τι εννοεί ο ιθύνων νους που μας κρέμασε ταμπέλα «είμαστε κλέφτες» όλοι ανεξαιρέτως που έχουμε ακόμα το κουράγιο να κρατάμε ανοιχτά μαγαζιά, αβέβαιο έως πότε. Επίσης κάτι που ίσως διέφυγε ως ιδέα. Πώς σας φαίνεται να μπει ταμπέλα σε όλα τα γραφεία, όλων των δημοσίων υπαλλήλων που να αναγράφει κάτι σαν «ενοχλήστε με, αλλιώς δεν πρόκειται να σας εξυπηρετήσω», άσχετα αν το αξίζει ή όχι ο κάθε υπάλληλος. Αφήστε δε τις άλλες για τους επίορκους, φαντασία να υπάρχει.
Τελειώνοντας, είναι τουλάχιστον ντροπιαστικό, ταπεινωτικό και απαράδεκτο για όλους τους επαγγελματίες να τους επιβάλλεται άνωθεν η ταμπέλα του «ντε και καλά κλέφτη», τη στιγμή μάλιστα που και τα μαγαζιά έχουν να τα βγάλουν πέρα με διάφορους παραλογισμούς, φορολογικούς και άλλους (π.χ. φόρος παρεπιδημούντων!).
Γιατί όλοι επιζητούμε να τελειώσουν οι πειραματισμοί επιτέλους και να φορολογηθούμε δίκαια.
Βασω Καζλαρη – Κεραμίστρια
Παράδειγμα προς μίμηση
Κύριε διευθυντά
Προς ενημέρωση των αναγνωστών σας και με αφορμή την επιστολή του αναγνώστη της εφημερίδας σας κ. Βασιλείου Μπέλλιου, με θέμα τις μίζες που συνοδεύουν τα εξοπλιστικά προγράμματα, θέμα το οποίο είναι ιδιαιτέρως επίκαιρο στις μέρες μας, σας αναφέρω ότι ο αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την αγορά του θωρηκτού «Γεώργιος Αβέρωφ» και επέβαλε να αφαιρεθεί από το τίμημα του πλοίου η προβλεπόμενη μίζα, είναι ο Πανταλέων (Παντιάς) Κοντόσταυλος (1867-1922), γόνος αρχοντικής οικογενείας από την Κωνσταντινούπολη. Ας γίνει ευρύτερα γνωστό το όνομά του, με την ελπίδα ότι το παράδειγμά του θα εμπνεύσει τους τωρινούς και μελλοντικούς διαχειριστές του δημοσίου χρήματος.
Σταυρος Βαα. Μαλαινος – Αγρίνιο