Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διαβάσαμε την αγωνία της αγαπητής συντάκτριας της εφημερίδας σας κυρίας Π. Μπουλούτζα για τον κίνδυνο να τιναχθούν στον αέρα οι επενδύσεις 500 φαρμακείων λόγω των αλλαγών που προανήγγειλε ο υπουργός Yγείας στο θέμα του ωραρίου των φαρμακείων.
Αναρωτιόμαστε πρωτίστως από πού προκύπτει ότι είναι τόσο σημαντική η επένδυση 500 φαρμακείων (αλήθεια το νούμερο αυτό από πού βγαίνει;) και όχι εκείνη των υπολοίπων 10.500 φαρμακείων. Σύμφωνα με βασικές οικονομικές γνώσεις, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γι’ αυτό άλλωστε και όποια προγράμματα χρηματοδότησης για την ανάπτυξη εγκρίνονται από την Ε.Ε. αναφέρονται σε αυτή την κατηγορία των επιχειρήσεων. Eξάλλου έχουμε και το παράδειγμα της εκκίνησης των μεγάλων έργων που εξήγγειλε η προηγούμενη κυβέρνηση και προφανώς ωφέλησε κάποιους μεγάλους, αλλά η οικονομία οδηγήθηκε στα τάρταρα. Σε σχέση δε με τα αναφερόμενα στο ρεπορτάζ περί απασχόλησης 3-4 φαρμακοποιών στα φαρμακεία αυτά, διαφεύγει της εφημερίδας σας πως το διευρυμένο ωράριο προκάλεσε την απώλεια πολύ περισσότερων άλλων θέσεων εργασίας που χάθηκαν σε φαρμακεία της γειτονιάς. Και αθροιστικά σε αυτό, έχουν ήδη κλείσει και σχεδόν 1.000 φαρμακεία λόγω της στρέβλωσης της αγοράς από τη χαώδη κατάσταση που επικρατεί.
Η εφημερίδα σας προφανώς συντασσόμενη με την τακτική και την πολιτική των μεγάλων συμφερόντων και τις μνημονιακές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες μας έχουν οδηγήσει στο πρωτοφανές φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Στηρίζει δηλαδή αμετανόητα τις ίδιες αυτές αποτυχημένες πολιτικές που προκάλεσαν ντροπιαστική ανθρωπιστική κρίση στη χώρα τέτοια που πλέον την παραδέχονται δημοσίως και οι Ευρωπαίοι εταίροι της χώρας μας. Ενώ την ίδια ώρα προσπαθεί να στηρίξει και το επιχείρημα της δήθεν απώλειας δημόσιων εσόδων λόγω… της επιδιωκόμενης ρύθμισης του ωραρίου που επιθυμεί η πλειονότητα των φαρμακοποιών. Μα τα έσοδα θα μειωθούν ακόμη περισσότερο αν κλείσουν τα χιλιάδες μικρά φαρμακεία και χαθούν και άλλες ακόμα θέσεις εργασίας από αυτά!!
Και για να το ξεκαθαρίσουμε: οι φαρμακοποιοί επιθυμούν τη ρύθμιση της αγοράς μέσω ενός πυκνού και πολυάριθμου δικτύου εφημεριών. Η επένδυση στην περίπτωση του φαρμακείου είναι ο ασθενής και ο ηλικιωμένος που θα μπορεί να πάρει τα φάρμακά του όχι μόνο από το κεντρικό φαρμακείο τις ώρες λειτουργίας των πολυκαταστημάτων κάπου μακριά, αλλά από το φαρμακείο δίπλα του, όλες τις ώρες και τις ημέρες μέσω των υποχρεωτικών εφημεριών και διανυκτερεύσεων. Αυτή την απρόσκοπτη προσβασιμότητα των ασθενών στο φάρμακό τους προσπαθεί να διασφαλίσει και ο υπουργός Υγείας Παν. Κουρουμπλής, βάζοντας μια τάξη στον χώρο του φαρμάκου και της υγείας. Εξάλλου το φαρμακείο δεν είναι μια αμιγώς επιχειρηματική μονάδα, αλλά και χώρος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Η πολιτεία οφείλει να στηρίξει το μικρό φαρμακείο που βρίσκεται στη γειτονιά ή ακόμη περισσότερο στο πιο απόμακρο νησί ή χωριό και να αντιταχθεί στα μεγάλα συμφέροντα που επιδιώκουν να επιβιώσουν καταστρέφοντας τους πιο μικρούς και ανίσχυρους.
Εν κατακλείδι η ρύθμιση του ωραρίου αλλά και η απόσυρση των μνημονιακών διατάξεων όχι μόνο δεν έχουν στόχο να καταστρέψουν κανέναν, αλλά αντιθέτως εξασφαλίζουν ότι θα αποκατασταθούν οι αδικίες και θα επιβάλουν την τάξη σε έναν χώρο, ο οποίος δεν μπορεί να υπόκειται μόνο σε λογιστικούς κανόνες, καθώς αυτοί οι κανόνες τελικά απέτυχαν και προκάλεσαν τεράστιες ζημιές τόσο στην απασχόληση όσο και στη δημόσια υγεία της Ελλάδας.
Kωνσταντινος Λουραντος – Πρόεδρος Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου
Το αθάνατο ’21
Oσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
Ανδρέας Kάλβος
Kύριε διευθυντά
Hταν ένα Eπος, αληθινός θρίαμβος της άσβεστης αγάπης για την Ελευθερία. Σχεδόν 4 αιώνες, 370 χρόνια, οι ραγιάδες υπέφεραν τα πάνδεινα από τους Τούρκους. Και την άνοιξη του 1821 ξεσηκώθηκαν, με μόνα όπλα τα καριοφίλια, την πίστη και τη φιλοπατρία. Ο σπόρος του Ρήγα είχε βλαστήσει, σε μια εποχή που η διαβόητη «Ιερή Συμμαχία» του σατανικού Μέτερνιχ, υπουργού Εξωτερικών της πανίσχυρης τότε Αυστρίας των Αψβούργων, κατέπνιγε κάθε κίνηση που θα απέβλεπε στη διατάραξη της ισορροπίας, του status quo της εποχής.
Την Ιστορία την ξέρουμε όλοι και δεν ξεχνάμε τους τόπους των ηρωικών κατορθωμάτων και τους ήρωες που πολέμησαν. Ας περιορισθούμε, λοιπόν, μόνο στην υπόμνηση της Επετείου και του χρέους να διαφυλάξουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Την χιλιάκριβη τη Λευτεριά, ως ουδέν μείζον εστί Eλλησιν της ελευθερίας, ψήφισμα Πριήνης, 3ος αιώνας π.Χ.
Aρησ Παπανδρεου
Πτυχιούχος Φιλολογίας και Παντείου Πανεπιστημίου, πρώην Διευθυντής ΟΤΕ
Πολυτεχνείο
Κύριε διευθυντά
Διάβασα το άρθρο του κ. Νίκου Βατόπουλου με θέμα «Πολυτεχνείο, η εξοικείωση με το χειρότερο» στο φύλλο της 6ης Μαρτίου 2015 και πραγματικά θύμωσα πολύ με την πολιτιστική κατάντια που, πολύ συστηματικά εδώ και χρόνια, οδηγούμαστε κάθε μέρα σ’ αυτήν τη χώρα. Εκείνο όμως που με εκνεύρισε ακόμη περισσότερο ήταν η απάντηση του πρύτανη ότι «…Δεν εκφράζω ούτε ευαρέσκεια ούτε δυσαρέσκεια… Θα μπορούσα να καταδικάσω αυτό που έγινε, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορώ να το κάνω».
Θα ήθελα να ενημερώσω τον κ. πρύτανη ότι όταν εγώ υπηρετούσα στην Εθνική Τράπεζα ως διευθύντρια κάποιου καταστήματος, ο τότε διοικητής μας, ο αείμνηστος Θεόδωρος Καρατζάς, συνήθιζε να καλεί τα στελέχη της τράπεζας και να κουβεντιάζει απευθείας μαζί τους τα διάφορα προβλήματα που προέκυπταν κατά καιρούς στο δίκτυο των καταστημάτων. Εάν κάποιος διευθυντής παραπονιόταν έντονα για κάποιο θέμα, το οποίο είχε κακό αντίκτυπο είτε στην πελατεία είτε στην εύρυθμη λειτουργία της τράπεζας, η απάντηση του κ. Καρατζά ερχόταν καταπέλτης. «Γι’ αυτό ακριβώς, κύριε τάδε, σας έχω ορίσει διευθυντή σε αυτό το κατάστημα, για να μπορείτε να αναπτύξετε πρωτοβουλίες και να λύσετε το πρόβλημα μόνος σας και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έτσι ώστε και ο πελάτης να ικανοποιηθεί, και τα συμφέροντα της τράπεζας να μη θιγούν. Εάν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, τότε δεν μπορείτε να φέρετε τον τίτλο του διευθυντού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας. Να μου το πείτε και εγώ αμέσως θα σας απαλλάξω από τα καθήκοντά σας και θα φροντίσω για την αντικατάστασή σας από κάποιον άλλον που θα μπορεί να τα φέρει εις πέρας όλα επιτυχώς».
Αν ζούσε σήμερα ο Καρατζάς είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα έπιανε τον πρύτανη του ΕΜΠ Ιωάννη Γκόλια και θα του έλεγε επί λέξει: «Αφού δεν μπορείτε να καταδικάσετε αυτό το αίσχος που έγινε σε ένα ιστορικό κτίριο, όπως αυτό του Πολυτεχνείου, και κάθεστε με σταυρωμένα χέρια, δεν έχετε δικαίωμα να λέγεσθε πρύτανης και να εκπροσωπείτε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Iδρυμα. Να πάτε σπίτι σας κ. Γκόλια, δεν μου κάνετε! Εγώ σας έχω διορίσει εκεί για να μπορείτε να διοικείτε σωστά και να προστατεύετε αυτό το κτίριο από κάθε φθορά. Αφού δεν μπορείτε να το κάνετε, εγώ θα βρω άλλον, που θα μπορεί να το κάνει».
Αλλά ο Καρατζάς δεν ζει πλέον. Και δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας Καρατζάς μέσα στο διαβρωμένο πολιτικό μας σύστημα που να έχει τα κότσια να μιλήσει και να πει τέτοια λόγια και με τέτοιο τρόπο…
Σοφια Βαρθη – Οικονομολόγος-Συνταξιούχος ΕΤΕ
Κονιορτοποίηση αρχαιοτήτων
Κύριε διευθυντά
Ηπρόσφατη απροσδόκητη κονιορτοποίηση πολυτιμωτάτων αρχαιοτήτων στο μουσείο της Μοσούλης αποδεικνύει ότι σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη μας, θεωρητικά πολιτισμένες, η φλογερή πίστη καίει και το μυαλό των ανθρώπων. Πριν από μερικά χρόνια θυμάμαι δύο τεράστια πέτρινα αγάλματα μπροστά σε σπήλαιο της αλεξανδρινής Βακτρίας, ίδιας νοοτροπίας αυτόχθονες εξολόθρεψαν δυναμιτίζοντάς τα. Απορώ πώς σήμερα τουλάχιστον, εποχή καταιγιστικών ανακαλύψεων και εφευρέσεων, δεν σκέφτηκαν επωφελέστερο –και για τους ίδιους– τρόπο να ξεφορτωθούν τα καταραμένα τους είδωλα. Απειρα μουσεία ανά τον περίπου ειδωλολατρικό κατ’ αυτούς Δυτικό Κόσμο θα ήταν διατεθειμένα να τα αποκτήσουν έναντι αδροτάτης αμοιβής. Με τον πακτωλό αυτό οι φανατικοί μας θα μπορούσαν να κατασκευάσουν εκθαμβωτικά τεμένη, ιερατικές σχολές και βελτιωμένο επίπεδο ζωής. Θα έχαναν όμως την παιδιάστικη χαρά της καταστροφής.
Κωστας Παπαχρυσανθου – Κηφισιά