Κύριε διευθυντά
Συμμερίζομαι τον πόνο των συγγενών και όσων αγάπησαν τον άτυχο Βαγγέλη Γιακουμάκη, δυσκολεύομαι όμως να υιοθετήσω την αφελή ή υποκριτική έκπληξη των φιλολογούντων για το τραγικό συμβάν. Η βία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν είναι κάτι καινούργιο. Η φασιστική βία των καταληψιών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης διαμορφώνει και υπαγορεύει συμπεριφορές οι οποίες γίνονται ανεξέλεγκτες. Oταν οι φοιτητές έκτιζαν, κυριολεκτικά, πρυτάνεις στα γραφεία τους, ίδρωσε το αυτί κανενός; Oταν νεαρά και ανώριμα άτομα αποκτούν την ψευδαίσθηση της ισχύος και τη σιγουριά της ατιμωρησίας, συγκινήθηκε κανένας; Επελήφθη ποτέ κανένας γονεύς των υποχρεώσεών του έναντι των υπερβολών των τέκνων τους που αντί για σπουδές επιδίδονται σε φρενήρη συνδικαλιστική γυμναστική; Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, γονείς, διδάσκοντες, φορείς και βεβαίως, πολιτικοί, για το τέρας που εκθρέψαμε. Θα αρκέσει η θυσία του Βαγγέλη Γιακουμάκη για να κατανοήσουμε τα προβλήματα της εκπαίδευσης σε βάθος και όχι επιδερμικά; Φοβούμαι πως όχι. Γιατί ακριβώς τα αντιμετωπίζουμε επιδερμικά και κατά περίπτωση. Ας μη μας διαφεύγει και το ότι ξεχάσαμε γρήγορα το άλλο τραγικό γεγονός, του Aλεξ στη Βέροια. Μάθαμε ποτέ τι συνέβη στον Aλεξ; Και μέσα σ’ όλα αυτά συνειδητοποιούμε άραγε τον ευνουχισμό των διωκτικών αρχών και πόσο ανοχύρωτη έχουμε καταντήσει την κοινωνία μας, έχοντας βολικά αλλά επιπόλαια χαλαρώσει τους κανόνες που συγκρατούν τον κοινωνικό ιστό.
Δεν είναι, λοιπόν, τα συμβάντα που συνδέονται με το τραγικό τέλος του Βαγγέλη Γιακουμάκη μεμονωμένο γεγονός. Είναι ο καθρέπτης μιας νεολαίας που έχει χάσει τον μπούσουλα και δεν κατανοεί τη διαχρονική αξία της ευθύνης, του σεβασμού και της ταπεινοφροσύνης. Βεβαίως για την απώλεια αυτών των αξιών ευθυνόμαστε εμείς οι μεγάλοι, χωρίς όμως να έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Iσως θα άξιζε να καταλογισθούν δίκαια οι ευθύνες σε αυτούς που τους ανήκουν και στο μερίδιο που τους ανήκουν. Εμείς οι Eλληνες διδαχθήκαμε να τιμούμε τις παραδοσιακές μας αξίες. Σε αυτές στηριζόμαστε και με αυτές νιώθουμε πιο ασφαλείς. Ας ξεσκεπάσουμε αυτούς που επιβουλεύονται τις παραδοσιακές μας αξίες, όποιοι και αν είναι αυτοί. Κόμματα, Μέσα Ενημέρωσης, επίορκοι εκπαιδευτικοί. Ας τους ξεσκεπάσουμε και ας φανούν μπροστά μας γυμνοί και μίζεροι, όπως ακριβώς είναι.
Παναγιωτης Λιανος – Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Ποινικοποίηση mobbing και bullying
Κύριε διευθυντά
Στην περίπτωση του αδικοχαμένου σπουδαστή Βαγγέλη Γιακουμάκη που οδηγήθηκε στην αυτοχειρία λόγω του ακραίου Bullying που υφίστατο, δεν θα διωχθούν οι υπαίτιοι-ηθικοί αυτουργοί λόγω έλλειψης του σχετικού νομοθετικού πλαισίου για την προστασία των θυμάτων του Mobbing-Bullying, που περιλαμβάνει και τη δίωξη των δραστών-θυτών. Oμως οι ηθικοί αυτουργοί που τον οδήγησαν σ’ αυτή την πράξη απελπισίας διέπραξαν εγκληματική πράξη εξίσου εγκληματική με εκείνη του φόνου. Πίσω από αυτούς υπήρχαν και άλλοι, είτε στελέχη της Σχολής, είτε πολιτικοί που τους κάλυπταν και κουκούλωναν τις εγκληματικές τους πράξεις, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το ίδιο ένοχοι με τους θύτες-δράστες. Αν υπήρχε ο νόμος για την προστασία των θυμάτων του Mobbing-Bullying, εκτός του ότι θα λειτουργούσε προληπτικά, δεν θα χανόταν τόσο άδικα η ζωή ενός νέου παιδιού, θα τιμωρούνταν οι υπαίτιοι-θύτες, θα άνοιγαν τα στόματα εκείνων που ήξεραν και δεν μιλούσαν και θα προστατεύονταν οι μάρτυρες. Διότι και η σιωπή είναι συνενοχή. Ο νόμος αυτός υπάρχει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης εδώ και χρόνια, η Ε.Ε. πιέζει την Ελλάδα να ψηφίσει τον σχετικό νόμο, αλλά η χώρα μας δεν το κάνει. Γιατί άραγε; Oμως οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ να ψηφιστεί αυτός ο νόμος, αν θέλουμε να λεγόμαστε ακόμη Ευρώπη. Διότι το Mobbing-Bullying δεν ασκείται μόνο στα σχολεία, αλλά έχει επεκταθεί και διαπερνά όλη την κοινωνία μας και υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και στην εργασία (ιδιωτικός και δημόσιος τομέας), όπου σχετίζεται στενά με φαινόμενα διαφθοράς κ.λπ., με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα θύματα που το υφίστανται. Επιβάλλεται, λοιπόν, η ποινικοποίηση του Mobbing-Bullying άμεσα, γιατί τα ανώδυνα ευχολόγια περί του αντιθέτου δεν πρόκειται να μας σώσουν.
Γιωργος Λουλουδης
Η τραγωδία Γιακουμάκη
Κύριε διευθυντά
Δημοσιεύετε ταυτόχρονα την είδηση του τραγικού τέλους του Βαγγέλη Γιακουμάκη και των καταλήψεων της Νομικής ή της Πρυτανείας του ΑΠΘ χωρίς να φαίνεται ότι συνειδητοποιείτε κάποιαν αιτιώδη σχέση μεταξύ τους. Αν οι διώκτες του Γιακουμάκη είχαν τιμωρηθεί παραδειγματικά όταν προ δύο ετών έκοψαν δέντρα στον περίβολο της Γαλακτοκομικής Σχολής θα τολμούσαν στη συνέχεια να προβούν σε βιαιότητες κατά συμφοιτητών τους; Η ιστορία του Γιακουμάκη έχει θύματα όχι μόνον τον ίδιο αλλά και τους διώκτες του που εξαχρειώθηκαν από την υπερβολική ανοχή των αρχών της σχολής.
Γιατί δεν γίνονται ποτέ πειθαρχικές διώξεις κατά φοιτητών που προβαίνουν σε βιαιότητες ακόμη και κατά των πρυτανικών αρχών; Κάτι τέτοιο θεωρείται εδώ επίδειξη επαναστατικού πνεύματος, που δεν πρέπει να εμποδιστεί. Αντίθετα, στην Κύπρο, όταν προ ετών κάποιοι μαθητές λυκείου έγραψαν σε τοίχο συνθήματα κατά του λυκειάρχη, όταν εντοπίσθηκαν υποχρεώθηκαν να ξαναβάψουν τον τοίχο με δικά τους έξοδα και στη συνέχεια αποβλήθηκαν από όλα τα δημόσια λύκεια του κράτους.
Γιαννης Κιουστελιδης – Συνταξιούχος επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ
Το οκτάδραχμο των Βισαλτών
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το δημοσίευμα (15/03) όσον αφορά τις προσπάθειες για τον επαναπατρισμό του αρχαιοελληνικού οκτάδραχμου των Βισαλτών, θα ήθελα να μου επιτραπεί να το σχολιάσω εκτενέστερα και να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Η Βισαλτία υπήρξε χώρα του Θρακικού φύλου των Βισαλτών. Επεκτεινόταν στις δύο πλευρές του Στρυμόνα ανάμεσα στην Αμφίπολη και τη Σιντική Ηράκλεια, ήταν δε πλουσιότατη λόγω των διπλανών μεταλλοφόρων βουνών.
Νομίσματα εκόπησαν από το 500-480 π.Χ. και είναι οκτάδραχμα, τετράδραχμα, δραχμές και τετρώβολα.
Τα γνωστά σήμερα οκτάδραχμα είναι αυτά τα οποία φέρουν στον εμπροσθότυπο οπλίτη γυμνό με πλατύγυρο κάλυμμα στο κεφάλι (καυσία), να κρατά δύο δόρατα και να ίσταται δίπλα από ίππον.
Στον οπισθότυπο φέρουν έγκοιλο τετράγωνο, διαιρεμένο σε τέσσερα μέρη και είτε είναι χωρίς επιγραφή (συλλογή Alpha Bank), είτε φέρουν διάφορες επιγραφές όπως ΒΙΣΑΛΤΙΚΟΝ,
Νομίσματα με την επιγραφή στον οπισθότυπον ΜΟΣΣΕΟ ή ΜΩΣΣΕΩ, δηλ. του βασιλιά τους Μώσση, είναι γνωστά μόνον δραχμές και τετρώβολα. Επισημαίνω δε ότι και σε αυτά η μορφή του εμπροσθότυπου είναι του οπλίτη και όχι του βασιλιά τους.
Επομένως το διεκδικούμενο οκτάδραχμο με το όνομα αυτό θα πρέπει να έχει μοναδική αρχαιολογική αξία, πέραν της εμπορικής του.
Σημειώνω ότι ο νομισματικός τους κανόνας ήταν ο Φοινικικός.
Τέλος το 479 π.Χ. η Βισαλτία κατελήφθη από τον Αλέξανδρο Α΄ ο οποίος κράτησε τα ίδια νομίσματα, αλλάζοντας την επιγραφή με το όνομά του.
Ι. Κ. Γεωργιου – Καρδιολόγος