Κύριε διευθυντά
Με κατάπληξη παρακολουθεί κανείς τον μετεωρισμό της πατρίδας μας ανάμεσα σε ανέφικτους οραματισμούς και τη σκληρή πραγματικότητα, στο θέμα των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) και το ΔΝΤ, στις οποίες εμπλέκεται και το «χαρτί» της υποτιθέμενης γεωπολιτικής μας ισχύος ως «ατού».
Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι όσοι πιστεύουν πως πράγματι υπάρχει σήμερα τέτοιο χαρτί αγνοούν όχι μόνο την ευρωπαϊκή πραγματικότητα αλλά και το ΑΛΦΑ της ιστορικής και γεωπολιτικής αλφαβήτου, μετά, κυρίως, την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τις συνακόλουθες μεγάλες ανακατατάξεις. Από τα πράγματα, ευτυχώς ή ατυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπλέουμε με τη «Ναυτική Δύναμη» (με όρους γεωπολιτικής) και ειδικά με τη Δύναμη η οποία ελέγχει τη Μεσόγειο. Ο Ελ. Βενιζέλος εδίχασε τη χώρα σε δύο κράτη για να το πράξει (κέρδος η Θράκη), ο Ι. Μεταξάς, παρά τη συγγένεια του καθεστώτος με αυτά του Αξονα συνέπλευσε με την Αγγλία (κέρδος τα Δωδεκάνησα), ο Κ. Καραμανλής, μετά την εκ μέρους της Τουρκίας επίλυση του Κυπριακού υπέρ αυτής το 1974, επεδίωξε και επέτυχε την ενσωμάτωση της χώρας στην Ε.Ε. για λόγους, πρωταρχικά, γεωπολιτικής ασφάλειας, έναντι του τουρκικού αναθεωριτισμού.
Για τον ίδιο λόγο επεδίωξε και η Κύπρος την όποια ευρωπαϊκή σιγουριά. Είναι κάτι από το τίποτε.
Η Ιστορία και η γεωγραφία μάς διδάσκουν εμφατικά ότι καμία δύναμη πρώτης γραμμής, σε γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, δεν θα εθυσίαζε τα συμφέροντά της στην Τουρκία χάριν της χώρας μας.
Το ειδικό βάρος της, στο προκείμενο, είναι πολλαπλάσιο αυτού της χώρας μας. Βαυκαλιζόμεθα ότι η Ουκρανία είναι στη γειτονιά μας, τη στιγμή κατά την οποία μεσολαβούν σε ευθεία γραμμή δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. (Ρουμανία, Βουλγαρία) και ότι είναι δυνατόν να παίξουμε σημαντικό ρόλο στη Μ. Ανατολή. Είναι το χέρι μας τόσο μακρύ και βαρύ, ώστε να υπερισχύσουμε της Τουρκίας και των άλλων ενδιαφερομένων στην Αν. Μεσόγειο; Ας μη μας διαφεύγει άλλωστε ότι η Ρωσία και η Τουρκία ευρίσκονται, σήμερα, σε πορεία διαμορφώσεως αγαστών οικονομικών σχέσεων, καλής γειτονίας και κατανοήσεως και ότι στην Κίνα είμαστε χρήσιμοι μόνον εφόσον είμαστε στην Ε.Ε. Συμπερασματικά, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, χωρίς ίσως μεγάλη δόση υπερβολής, ότι μακροπρόθεσμα η χώρα μας ή παραμένει στην Ε.Ε. ή παραμένει μετέωρη και υποψήφια οιονεί επαρχία της Τουρκίας.
Βασιλειος Ηλ. Ιατρου – Κ. Λεχώνια