Κύριε διευθυντά
Παρά τις αρχικές εξαγγελίες και όσα διέρρεαν, αλλά και παρά τις προσδοκίες που δημιουργούσε η εμπλοκή σε θέματα παιδείας δύο ανθρώπων που έχουν στενή σχέση με τη λογοτεχνία και την τέχνη γενικότερα (ο ίδιος ο κ. Κουράκης είναι και ποιητής), τελικά το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας εξοβελίστηκε από το υπάρχον εξεταστικό σύστημα. Oπως λοιπόν φαίνεται, για άλλη μια φορά η λογοτεχνία προφανώς δεν θεωρείται μάθημα «σοβαρό» για να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης, κριτήριο δηλαδή προκειμένου να εισαχθεί ένας Ελληνας μαθητής στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Αντιθέτως, θεωρείται σημαντικό μάθημα για όσα ελληνόπουλα διεκδικούν μία θέση σε κάποιο διεθνές πανεπιστήμιο, αφού η νεοελληνική λογοτεχνία αποτελεί αντικείμενο διδασκαλίας και εξέτασης στο πρόγραμμα του International Baccalaureate. Δυσκολεύομαι πράγματι να αντιληφθώ, γιατί είναι αυτονόητο να εξετάζεται στη νεοελληνική λογοτεχνία ένα παιδί που θα σπουδάσει στην Αγγλία, τη Γαλλία ή την Αμερική, και όχι ένας μαθητής που ευελπιστεί να φοιτήσει σε μία θεωρητική αλλά και όχι μόνο, σχολή του ελληνικού πανεπιστημίου. Επιπλέον, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ γιατί είναι τόσο δευτερεύον ένα ελληνόπουλο να γνωρίζει και να ελέγχεται ότι γνωρίζει βασικά στοιχεία που αφορούν λογοτεχνικά ρεύματα και λογοτεχνικές σχολές, σημαντικούς Eλληνες ποιητές και πεζογράφους, βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας και του ύφους ελληνικών λογοτεχνικών κειμένων. Δεν αντιλαμβάνομαι επίσης γιατί ο υποψήφιος δικηγόρος, φιλόλογος, ψυχολόγος, δημοσιογράφος, γιατρός, αρχιτέκτονας, βιολόγος και τόσοι άλλοι δεν θα πρέπει να έχουν ασκηθεί στη, σε βάθος, προσέγγιση έργων, η οποία αντίθετα με όσα υποστηρίζουν πολλοί, όχι μόνο περιοριστική δεν είναι, αλλά αντιθέτως είναι μια δημιουργική και αναμφισβήτητα μοναδικά γοητευτική περιπέτεια. Μια περιπέτεια που βοηθά τον αναγνώστη και μελετητή κάθε ηλικίας όχι μόνο να συγκινηθεί, αλλά και να γνωρίσει επαρκώς γλώσσες, πολιτισμούς και, κυρίως, το θαύμα της ανθρώπινης ψυχής και των επιτευγμάτων της ανθρώπινης σκέψης. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην απαξίωση και την υποβάθμιση του μαθήματος. Ας επιστρέψουμε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, όταν η Λογοτεχνία (αφού κανείς δεν της έδινε σημασία γιατί «δεν εξεταζόταν πανελλαδικά») γινόταν σε όλες τις τάξεις του λυκείου το «δεκανίκι» για την «πολύτιμη» νεοελληνική γλώσσα, για την οποία προφανώς δεν τίθεται ζήτημα αντικειμενικής αξιολόγησης. Ας πέσουμε όλοι με τα μούτρα στη διδασκαλία της περίληψης, των συνωνύμων και των αντωνύμων και ας διδάξουμε με πάθος τους μαθητές μας να κατανοούν και να γράφουν δοκίμια, άρθρα και επιφυλλίδες. Μάλλον αυτό είναι η νεοελληνική γλώσσα μας. Eκαναν λάθος όσοι πίστεψαν ότι η νεοελληνική γλώσσα, η γλώσσα μας, είναι αυτή που έφτιαξαν και συνεχίζουν να φτιάχνουν για χάρη μας οι ανώνυμοι λαϊκοί ποιητές και αργότερα, ο Κορνάρος, ο Κάλβος, ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εμπειρίκος, ο Αναγνωστάκης, ο Σαχτούρης, η Δημουλά, ο Παπαδιαμάντης, ο Βουτυράς, ο Καρκαβίτσας, ο Πολίτης, η Σωτηρίου, η Γαλανάκη, η Καρυστιάνη, ο Ζουργός και τόσοι άλλοι. Ονόματα και τοπία άγνωστα για τους περισσότερους μαθητές μας, που με περίσσιο ζήλο θα απομνημονεύσουν το συνώνυμο της λέξης «εικασία», αλλά που ποτέ δεν θα την κατανοήσουν, ίσως μάλιστα και να τη χλευάσουν –αν ποτέ τη συναντήσουν– στον στίχο από τον Ερωτικό Λόγο του Γιώργου Σεφέρη:
«Μια στάχτη κι ένας ίλιγγος στο μαύρο γυρογιάλι / κι ένα πυκνό φτερούγισμα στην εικασία κλειστό…».
Αυτό άλλωστε δεν είναι νεοελληνική γλώσσα. Είναι και θα παραμείνει για τα περισσότερα ελληνόπουλα ένα σκοτεινό και μόνιμα ανεξερεύνητο μαγεμένο δάσος. Μια εμπειρία άγνωστη και μια συγκίνηση μόνιμα απούσα. Το χειρότερο, ένα έλλειμμα που θα οδηγήσει τα παιδιά μας με κουτσουρεμένη την ευαισθησία τους σε ένα, από κάθε άποψη, αβέβαιο, εχθρικό και επικίνδυνα ανιαρό μέλλον.
Μαρια Μπουζινελου – Φιλόλογος
Το δημοψήφισμα
Κύριε διευθυντά
Δυστυχώς, είναι πολύ αργά για να σωθεί πλέον η χώρα μας. Βαδίζουμε ολοταχώς τον κακοτράχαλο δρόμο που μας οδηγεί η μοναδική στον κόσμο κομμουνιστική κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν αποτυχημένοι «πασόκοι» και λίγοι «παλαιοημερολογίτες» κομμουνιστές. (Θυμίζω εδώ τη δουλοπρεπή υπόκλιση Λαφαζάνη στον αδιάφορο Πούτιν!) Αυτοί λοιπόν μπόρεσαν τελικά, και με τη μικρή αλλά πολύ χρήσιμη βοήθεια του προέδρου των ΑΝΕΛ, να σχηματίσουν μία κυβέρνηση που οδηγεί τη χώρα στην πτώχευση και ακόμη χειρότερα, στην απομόνωση από τη μεγάλη γεωπολιτική συμμαχία Ευρώπης και Αμερικής.
Είναι αδύνατο να καταλάβουν οι πολιτικοί της δεκάρας ότι οι μηχανισμοί της Ε.Ε., της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ εργάζονται με κανόνες, όπως με κανόνες λειτουργούν και τα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια τα οποία εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις συμμαχικών κρατών που έχουν ελλείμματα και χρέη.
Επειδή βρισκόμαστε με το ένα πόδι έξω από το χείλος του γκρεμού, μόνον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι σε θέση να εμποδίσει τις ανιστόρητες βλέψεις του Λαφαζάνη και των συντρόφων του, προκηρύσσοντας με διάταγμά του δημοψήφισμα όλων των Eλλήνων πολιτών εάν θέλουν τη χώρα μας «μέσα ή έξω» από την Ευρωπαϊκή Eνωση και την Ευρωζώνη (Eurogroup).
Σύμφωνα λοιπόν με την παράγραφο 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (που εκπροσωπεί το σύνολο του ελληνικού λαού) μπορεί, «για κρίσιμα εθνικά θέματα» να προκηρύξει, με διάταγμά του, το αναφερθέν δημοψήφισμα. Oμως, για να συμβεί αυτό, πρέπει, σύμφωνα με τις μόλις αναφερθείσες συνταγματικές διατάξεις, να προηγηθεί σχετική πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, που λαμβάνεται κατόπιν αποφάσεως της απόλυτης πλειοψηφίας της Βουλής. Μόνο μια τέτοια ξεκάθαρη διαδικασία (και καμία άλλη ψευδεπίγραφη) θα αποτελέσει ξεκάθαρη εντολή του λαού.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, κύριε Τσίπρα.
Σταυρος Τσουκαντας – Πρώην Γεν. Δ/ντής του ΥΠΑΝ
H αλήθεια για την κυβέρνηση Oρμπάν
Kύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Kαθημερινής» στις 13 Mαΐου δημοσιεύθηκε το άρθρο με τίτλο «Στροφή προς το Kέντρο για το ουγγρικό “Γιόμπικ”». Eίναι δύσκολο να γίνει κατανοητό και είναι εκτός πραγματικότητας το περιεχόμενο της συνοπτικής άποψης του δημοσιογράφου, ο οποίος υποστηρίζει ότι το κόμμα του πρωθυπουργού Bίκτορ Oρμπάν «συχνά υιοθετεί ακροδεξιές θέσεις».
Aντιθέτως, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Bίκτορ Oρμπάν απαγόρευσε τις πορείες των ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων και πρότεινε νέο Ποινικό Kώδικα που ποινικοποιεί την άρνηση του Oλοκαυτώματος και τη χρήση των ναζιστικών συμβόλων. Φέτος από τον Mάρτιο η Oυγγαρία έχει την εκ περιτροπής προεδρία της Διεθνούς Συμμαχίας Mνήμης του Oλοκαυτώματος (IHRA), με τρεις κύριους στόχους: την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, τη διδασκαλία του Oλοκαυτώματος και την προώθηση ευαισθητοποίησης για τη γενοκτονία των Pομά.
Σε αντίθεση με την υστερία που δημιουργούν οι ειδήσεις στον Tύπο, η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να επαναφέρει τη θανατική ποινή στην Oυγγαρία, σύμφωνα με τις αρχές δικαίου της E.E. H συζήτηση για το θέμα αυτό είναι εγγενής σε μια κυρίαρχη δημοκρατία, όπως και κάθε διαφανής ανταλλαγή απόψεων για σημαντικά ζητήματα που αφορούν όλη την κοινωνία.
Eszter Sandorfi – Πρέσβης της Oυγγαρίας
Περί αριστείας
Κύριε διευθυντά
Η παιδεία πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη ετοιμάζοντας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πολίτες για βελτίωση του πολιτιστικού, οικονομικού, κοινωνικού επιπέδου. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένας υπουργός Παιδείας, καθηγητής μάλιστα, που το έργο του είναι η βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, θα έφτανε στο σημείο να ισοπεδώνει μειωτικά την παιδευτική διαδικασία. Καταργεί τη δυνατότητα αξιοποίησης προικισμένων ατόμων να προσφέρουν στην κοινωνία παραβλέποντας βελτιωμένες εκπαιδευτικές ευκαιρίες. Σχολεία πρότυπα και πειραματικά είναι αναγκαία και όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των προικισμένων μαθητών. Είναι απαραίτητα και για την έρευνα βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, και για την προαγωγή των μαθητών, που θα βελτιώσουν εν συνεχεία την επιστήμη και θα προσφέρουν τις ικανότητές τους στο κοινωνικό σύνολο. Αλλά αν δεν δημιουργήσουμε ικανά στελέχη στην κοινωνία, ποιοι θα βελτιώσουν το επίπεδο της παιδείας; Ποιοι θα στελεχώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα; Μήπως οι χωρίς επιλογή εκπαιδευτικοί, αφού καταργήθηκαν τόσο η αξιολόγηση όσο και η επιλογή τους; Θα καταντήσουμε να στηριζόμαστε σε κομπλεξικούς, περιορισμένης μόρφωσης, που ούτε το μέγεθος της άγνοιάς τους γνωρίζουν. Θα στηριχτούμε σε ημιμαθείς και ανεπαρκείς, χωρίς φιλοδοξίες και ενδιαφέροντα; Δεν υπάρχει κάποιο όριο στην ισοπέδωση; Στη σοσιαλιστική Σοβιετία, που κάποιοι θα ήθελαν να μιμηθούν, ερευνούσαν, ανακάλυπταν, συστηματικά, προωθούσαν προικισμένα άτομα. Διέθεταν ποικίλους τρόπους και απεριόριστα μέσα για ανάπτυξη στελεχών και επιστημόνων. Η ίδια η φύση μας καθοδηγεί. Παράγει ανώτερα, κατώτερα, διαφορετικά προϊόντα, είδη, άτομα. Μακάρι να μπορούσαμε να επιτύχουμε προτυποποίηση των σχολείων μας. Χρειάζονται γι’ αυτό ικανοί και προσοντούχοι, προικισμένοι εκπαιδευτικοί με όραμα και εκπαιδευτική ευσυνειδησία. Πώς θα τους αποκτήσουμε;
Δημ. Γ. Σμυρλης – Συνταξιούχος λυκειάρχης