Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διαβάσαμε το άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη στο φύλλο της 9ης Μαΐου 2015 με τίτλο «Κληρονομικώ δικαίω περίπτερα». Φαίνεται ότι ο συντάκτης ή αγνοεί βασικά και ουσιώδη πράγματα για τις άδειες χορηγήσεως περιπτέρων ή έχει σκοπό να δημιουργήσει πεπλανημένες εντυπώσεις διότι οφείλει και όφειλε να γνωρίζει: α) Οτι οι άδειες αυτές αποτελούν ένα προνόμιο χορηγηθέν κατά συνταγματική επιταγή (αρθ. 21 του Συντάγματος) εις τους αναπήρους και θύματα πολέμου διά τις θυσίες των προς την πατρίδα και ενίσχυση της πενιχρής συντάξεώς τους αφού το κράτος αδυνατούσε και αδυνατεί να τους χορηγήσει μια σύνταξη για αξιοπρεπή διαβίωση. β) Με τους νόμους 4093/2012 και 4257/2014 αντισυνταγματικώς κατηργήθη το προνόμιο αυτό για τους αναπήρους και θύματα πολέμου με την δικαιολογία της απελευθερώσεως των επαγγελμάτων, ενώ δεν αποτελούν επάγγελμα και αντιθέτως εδόθη περιοριστικώς εις τους δήμους, τους πολύτεκνους και τα ΑμεΑ. Από πού συμπεραίνει ότι όλοι μπορούν να αποκτήσουν άδεια; Γράφει για απελευθέρωση επαγγέλματος περιπτερούχου. Αγνοεί ότι άλλος είναι ο δικαιούχος και άλλος ο εκμεταλλευτής και ότι ο πρώτος δεν είναι επαγγελματίας; γ) Αφού διαπιστώθηκε ότι ορισμένες χήρες αναπήρων πολέμου, ηλικίας 80 και 90 ετών, που μια ολόκληρη ζωή είχαν τεθεί στην εξυπηρέτηση των αναπήρων πολέμου, τυφλών, παραπληγικών κ.λπ. με την κατάργηση του προνομίου της διαδοχής περιήλθαν σε πλήρη ένδεια και είχαμε και αυτοκτονίες, χορηγήθηκε εκ νέου τούτο κατά διαδοχή σε αυτές και τα ανίκανα προς εργασία τέκνα των αναπήρων πολέμου με το Ν. 4257/ 2014, χωρίς όμως αναδρομική διάταξη για όσες κατέστησαν χήρες από 12/11/2012 μέχρι 14/4/2014. δ) Προς άρση της αδικίας αυτής με την ψηφισθείσα διάταξη, μετά από πρόταση του υπουργού κ. Κατρούγκαλου προβλέφθηκε η μεταβίβαση άδειας περιπτέρου και σε όσες κατέστησαν χήρες στο ενδιάμεσο διάστημα (12/11/2012 έως 14/4/2014) και οι οποίες είναι ελάχιστες (δώδεκα στον Δήμο Αθηναίων, τον μεγαλύτερο της χώρας). ε) Ομιλεί γενικώς ότι οι άδειες περιπτέρων κληρονομούντο. Οφειλε να γνωρίζει ότι η μεταβίβαση της αδείας αυτής (ΝΔ 1044/71) γινόταν περιοριστικώς μόνο στα θύματα πολέμου –χήρες και θυγατέρες, που ελάμβαναν πολεμική σύνταξη– δεν είχαν ετήσια εισοδήματα πέραν του αφορολογήτου εκ μισθωτών υπηρεσιών, όχι σε κάθε κληρονόμο, και η μεταβίβαση αυτή δεν αποτελούσε κληρονομικό στοιχείο, όπως δέχονταν και τα δικαστήρια.
Για ποιο κληρονομικό δικαίωμα ομιλεί; Απορούμε που ο συντάκτης του ανωτέρω άρθρου προφανώς σκοπίμως δεν ανέγραψε τίποτα για τα ανωτέρω αληθή γεγονότα, δεν ανέφερε ούτε μία φορά τις λέξεις «ανάπηροι και θύματα πολέμου» αλλά παραπλανητικώς μόνο για μουλωχτές ενέργειες. Εάν επιθυμεί όπως εμείς, ας προσέλθει στα γραφεία μας για να ενημερωθεί πλήρως για την αληθή πραγματική κατάσταση, να ζητήσει συγγνώμη από την τάξη μας και δημοσιεύσει την παρούσα.
Ο πρόεδρος Χαραλαμπος Λυμπεροπουλος
Ο γεν. γραμματέας Κωνσταντινος Ριζος
Η αναγνώριση του Κ. Μητσοτάκη
Κύριε διευθυντά
Μέσα στη δίνη της ανυπέρβλητης πια κρίσης, όπου η Ελλάδα κατρακυλά στο βάραθρο ημέρα με την ημέρα όλο και πιο πολύ, προκαλεί ικανοποίηση αλλά και θλίψη το πόσο δικαιώνεται από όλο τον ελληνικό λαό, όλων των παρατάξεων, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που είχε προβλέψει από εικοσαετίας και πλέον τα τωρινά δεινά και αναγνωρίζεται πια ολοσχερώς σήμερα η τεράστια συμβολή της κυβερνήσεώς του των 3,5 χρόνων (1990-1993) όχι μόνον στην ανόρθωση της χώρας από την παπανδρεϊκή καταστροφική μανία (1981-1989), αλλά και στη δημιουργία στέρεων βάσεων για την περαιτέρω εξυγίανση και ανάπτυξη της χώρας. Ανάμεσα στους καταστροφείς της Ελλάδος, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν ένα φωτεινό διάλειμμα. Ο άνθρωπος αυτός συκοφαντήθηκε όσο λίγοι, σπιλώθηκε όσο λίγοι, αλλά ο Θεός του έδωσε μακρότητα ημερών ώστε σήμερα να βλέπει την ολοκληρωτική του δικαίωση. Του φόρτωσαν λ.χ. την «Αποστασία», ενώ έχει αποδειχθεί πια ότι κύριος υπεύθυνος γι’ αυτήν ήταν ο Ανδρέας που «επέβαλε» στον πατέρα του την αδιαλλαξία πριν γίνει γνωστή στον λαό η διαφωνία του με το Στέμμα, ενώ η έγκαιρη επίδειξη μιας πολιτικότητας στη διαφορά του με τα Ανάκτορα ήταν δυστυχώς επιβεβλημένη, αφού το «Κέντρο» είχε πάρει μεν την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία, που έπρεπε να την πάρει σιγά σιγά ξεδοντιάζοντας αθόρυβα και προσεκτικά τα παράκεντρα. Αυτά που έκαναν τον Κων/νο Καραμανλή να πει το περίφημο «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο».
Και επειδή στην Ελλάδα επιβάλλονται συνήθως οι μύθοι, γεννήθηκαν και κυριάρχησαν και οι μύθοι του «γέρου» της Δημοκρατίας και του δήθεν «μεγάλου ηγέτη» (Ανδρέα). Αν η Ελλάδα χρειάζεται έναν «γέρο της Δημοκρατίας» αυτός δεν μπορεί να είναι παρά ο Π. Κανελλόπουλος.
Δρ Διονυσιος Αλικανιωτης
Ο δρόμος της ανάπτυξης
Κύριε διευθυντά
Το αγροτικό ζήτημα απαιτεί ουσιαστική στήριξη από όλους τους φορείς της πολιτείας και αντιμετώπιση όλων των παραμέτρων του. Η αδυναμία του κράτους να πλησιάσει τους παραγωγούς, να τους καταρτίσει σε θέματα καινοτόμων δράσεων και πρωτοπόρων καλλιεργειών, ώστε να τους καταστήσει ανταγωνιστικούς, έχει γίνει αισθητή σε όλους.
Από την άλλη πλευρά, οι επιστημονικές κατακτήσεις δεν «βρήκαν» τον δρόμο προς την παραγωγή και τους εκπροσώπους της. Αυτό το κενό, όμως, πρέπει να καλυφθεί και η οποιαδήποτε ανακάλυψη ή βελτίωση σε επιστημονικό επίπεδο να γνωστοποιείται στους αγρότες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα μπορούν να την υιοθετήσουν. Δεν αρκεί να σημειώνονται επιτυχίες μόνο σε θεωρητικό επίπεδο.
Πρέπει, δηλαδή, να αξιοποιηθεί οτιδήποτε νέο και καινοτόμο, προκειμένου να πετύχουμε πρωτότυπες και κερδοφόρες καλλιέργειες ή αποδοτικότερες ποικιλίες. Καθοριστικός είναι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία ως αρωγός των αγροτών θα σταθεί δίπλα τους, θα ενθαρρύνει τις προσπάθειές τους και θα καθοδηγήσει τα βήματά τους.
Αρκετοί παραγωγοί της Κρήτης, με την κατάλληλη ενημέρωση θα μπορούσαν να στραφούν και σε άλλες καλλιέργειες, να πειραματιστούν σε άλλα προϊόντα και να μην επενδύσουν αποκλειστικά στην ελιά. Εξάλλου, υπάρχουν αρκετά και αισιόδοξα παραδείγματα αγροτών σε όλη τη χώρα οι οποίοι είτε παράγουν εξειδικευμένα προϊόντα είτε εφαρμόζουν καινοτόμες μεθόδους και τεχνολογίες στην παραγωγή τους και καθιστούν τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά.
Εντούτοις, οι παραγωγοί υιοθέτησαν με ευκολία και επιτυχία νέου τύπου καλλιέργειες, όπως είναι τα βιολογικά προϊόντα, τα οποία, όμως, δεν αποτελούν την ασφαλιστική δικλίδα που θα προαγάγει την οικονομία μας, αφού πολλές είναι οι χώρες που έχουν προηγηθεί σε αυτόν το τομέα. Αντιθέτως, θα μπορούσαν να στραφούν στην εξειδικευμένη καλλιέργεια προϊόντων με προδιαγραφές για συγκεκριμένη χρήση, ανάλογα με την υψηλή περιεκτικότητά τους σε βιταμίνες, για παράδειγμα, ή το μέγεθος και την εικόνα που εξασφαλίζουν.
Η ύπαρξη μηχανισμού ο οποίος θα αναζητήσει μέσα από συγκεκριμένες υπηρεσίες στοιχεία και πληροφορίες για τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς, όπως επίσης για την πορεία άλλων ανταγωνιστριών χωρών, κρίνεται σκόπιμη. Πρόκειται για καθοριστικό βήμα το οποίο μπορεί να υλοποιηθεί από τη συνεργασία των παραγωγών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Επιπροσθέτως, η ουσιαστική και συνεχής εκπαίδευση των αγροτών μέσω σεμιναρίων από ειδικούς επιστήμονες και η έμπρακτη εφαρμογή της τεχνολογίας σε θέματα παραγωγής αποτελούν το εφαλτήριο για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Το σημαντικότερο, όμως, όλων είναι ότι αποτελεί πλέον συνείδηση στους παραγωγούς πως πρέπει οι ίδιοι να δραστηριοποιηθούν, πέραν της παραγωγής, στην προβολή, την προώθηση και τη διάθεση των προϊόντων τους.
Γνωρίζουν πλέον ότι εναπόκειται κυρίως στους ίδιους να αντιληφθούν τις προϋποθέσεις που θα τους καταστήσουν ανταγωνιστικούς, όπως η παραγωγή προϊόντων που δεν παράγονται ευρέως από άλλες χώρες. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ελέγξουν το μέγεθος της παραγωγής τους και να εξασφαλίσουν τιμές που να ανταποκρίνονται στην ποιότητα των προϊόντων τους και θα δικαιώνουν παράλληλα τον κόπο τους.
Οι Eλληνες παραγωγοί, με σύμμαχο την Τοπική Αυτοδιοίκηση και οδηγό τους το μεράκι για τη δουλειά τους, μπορούν να χαράξουν τον δρόμο της ανάπτυξης και να καταστήσουν εκ νέου τον πρωτογενή τομέα το όχημα που θα μας οδηγήσει σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Γεωργιος Ματαλλιωτακης – Περιφερειακός Σύμβουλος Ηρακλείου