Ενδόμυχοι φόβοι

Κύριε διευθυντά

Οσοι δεν ζήσαμε πόλεμο, Κατοχή και Εμφύλιο μας έλαχε να βιώσουμε πρωτόγνωρα γεγονότα, που ούτε ως εφιάλτη στον ύπνο μας δεν τα περιμέναμε. Φαίνεται ήταν της μοίρας μας να το ζήσουμε κι αυτό και να μονολογούμε καθημερινά «και μη χειρότερα». Ζήσαμε το παραλίγο Grexit και την προ των πυλών βαλκανοποίησή μας στη χειρότερη μορφή της.

Ενα ενδεχόμενο Grexit και επιστροφή στη δραχμή δεν το ετοίμαζε η ομάδα του Σόιμπλε αλλά και οι δικοί μας κυβερνητικοί ερασιτέχνες της οικονομίας αλλά και τσαρλατάνοι. Με τις αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αν γνωρίζαμε πού πραγματικά μας οδηγούσαν σήμερα θα τρέμαμε ακόμα περισσότερο. Ενα Grexit η ομάδα του Σόιμπλε το ήθελε παραδειγματικά και για τις άλλες χώρες, και δη αυτές του Νότου. Αλλά αυτοί που το θέλουν ακόμη περισσότερο είναι το βρώμικο κεφάλαιο μαζί με όλους τους ελληναράδες που φυγάδευσαν για δεκαετίες τα κεφάλαιά τους σε χώρες του εξωτερικού (νόμιμα και παράνομα), και σε μια Ελλάδα πτωχευμένη με ευτελισμένο το καινούργιο νόμισμα θα αγόραζαν τη δημόσια περιουσία έναντι πινακίου φακής. Το πρόβλημα της Ελλάδας «παίζει» για καιρό στα διεθνή media ως πρώτη – δεύτερη είδηση. Αναρωτιόμαστε στην αφέλειά μας εάν το 2% της ΟΝΕ και λιγότερο από το 0,5% του ΑΕΠ της παγκόσμιας οικονομίας, που αποτελεί η χώρα μας, είναι δυνατόν να δημιουργήσει τέτοιο χάος. Μήπως το πραγματικό πρόβλημα που ελλοχεύει βρίσκεται αλλού και σε εμάς έλαχε η μοίρα να σύρουμε πρώτοι τον χορό και να ακολουθήσουν άλλοι, πιο ισχυροί και πιο μεγάλοι; Είναι γνωστό ότι όλες οι χώρες του πλανήτη είναι καταχρεωμένες και το παγκόσμιο χρέος ξεπερνάει τα 199 τρισ. χωρίς να γνωρίζουμε πώς και πού τα χρωστάνε. Μήπως το κεφάλαιο μέσω του τραπεζικού συστήματος θέλει να εξασφαλίσει τα κεφάλαιά του, έστω και «κουρεμένα», και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Μήπως φοβάται το κεφάλαιο μια πολιτική λύση ως μια σύγχρονη σεισάχθεια διαγράφοντας τα χρέη των λαών κάνοντας μια νέα αρχή στην οικονομία;

Πίσω από όλα αυτά διαφαίνεται ένας αβασίλευτος φόβος, που επεκτείνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τα αίτιά του στην ασφυκτική συνθήκη των Βερσαλλιών για τη χαμένη Γερμανία. Αντίστοιχα, ο Πρώτος μεγάλος πόλεμος, που στοίχισε είκοσι εκατομμύρια ζωές, τα αίτιά του δεν δικαιολογούσαν έναν τέτοιο πόλεμο (όπως η δολοφονία του διαδόχου της Αυστρίας Φερδινάρδου), όμως η Γερμανία βρήκε αφορμή και τον έκανε. Μήπως και σήμερα οδηγούμαστε σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά αυτήν τη φορά στον χώρο της οικονομίας;

Δημητρης Μαυραειδοπουλος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή