Κύριε διευθυντά
Οι ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να κλείνουν τα σύνορά τους σε αυτές τις στρατιές των τριτοκοσμικών που θέλουν να τα περάσουν. Προς τα πού όμως θα κινηθούν τώρα αυτές οι στρατιές; Εδώ στη δική μας χώρα, την οικονομικά ασθμαίνουσα Ελλάδα θα ξαναγυρίσουν. Από την οποία πέρασαν μαζικά και ανεξέλεγκτα. Και πού θα εγκατασταθούν αυτοί οι πεινασμένοι άνθρωποι, που σε λίγο θα ανέρχονται και σε εκατομμύρια; Χρειάζονται σπίτια, τρόφιμα, φάρμακα κ.ά. Ποιοι θα τις ικανοποιήσουν όλες αυτές τις ανάγκες τους; Ποιοι; Εμείς; Εμείς παραπαίουμε οικονομικά. Το κράτος μας δεν είναι σε θέση να προσφέρει μια κάποια βοήθεια, ούτε και στους δικούς μας πεινασμένους. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να αναλάβει (το κράτος μας) τόσο βαριές, τόσο δυσβάστακτες υποχρεώσεις για τους πεινασμένους της Ασίας και της Αφρικής; Και πολλών άλλων εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων, από όλα τα σημεία της οικουμένης; Αυτές τις ασήκωτες υποχρεώσεις, ας τις επωμισθούν οι ισχυροί της εποχής μας. Οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες, οι Ρώσοι κ.λπ.
Αλήθεια, ποιοι ήταν οι βαθύτεροι λόγοι για τους οποίους οι συριζαίοι άνοιξαν τα σύνορά μας και κάλεσαν όλους τους οικονομικά τσακισμένους λαούς να έρθουν εδώ και στη συνέχεια να κατευθυνθούν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες; Ηταν όντως ανθρωπιστικοί; Οχι δεν ήταν. Προφανώς το συριζαίικό σχέδιο προβλέπει τη σταδιακή μετατροπή αυτών των τριτοκοσμικών ορδών που θέλει να προωθήσει στην Ευρώπη σε έναν επαναστατικό στρατό! Πρόκειται όμως για ένα ηλίθιο σχέδιο. Οπως ηλίθια και τρελή είναι και αυτή η μεταναστευτική τους πολιτική, που κατά κόρον διατυμπανίζουν. Οι Ευρωπαίοι που τις έχουν αντιληφθεί αυτές τις προθέσεις τους δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν αντιδρούν δηλαδή μοιρολατρικά. Αρχισαν και τα κλείνουν τα σύνορά τους.
Και αν δεν τα κλείσουμε και εμείς, η χώρα μας θα μεταβληθεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο.
Τακης Σουβαλιωτης – Χαλανδρίτσα Πατρών
Το κακό στη ρίζα του
Κύριε διευθυντά
Το κακό στις μέρες μας, με τη μορφή του προσφυγικού κύματος, έφτασε στα σπίτια μας, στις αυλές μας και μας αναστατώνει, μας ταλαιπωρεί και μας καταπλακώνει. Αμεση, αυθόρμητη, αντανακλαστική έρχεται η αντίδραση στον καθένα μας και έτσι άλλος εκφράζει τον πόνο του και τη συμπάθειά του κατακλύζοντας με αγανάκτηση τα κοινωνικά δίκτυα, ενώ άλλος προσπαθεί να προτείνει τρόπους και μέσα οργανώσεως κέντρων υποδοχής ή διαθέσεως οικονομικών πόρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ολοι μας όμως (αν όχι οι περισσότεροι) εστιάζουμε στην ανάσχεση του τρομερού αυτού ρεύματος, που μέρα με τη μέρα γιγαντώνεται και γίνεται όλο και περισσότερο ορμητικό, συμπαρασύροντας φραγμούς και αναχώματα, που πάνω στον πανικό μας προσπαθούμε να υψώσουμε. Στην αμήχανη εμβροντησία μας παγώνει και νεκρώνεται ο μηχανισμός της σκέψης μας για την αντιμετώπιση αυτού του ολέθρου. Σχεδόν δεν πάει ο νους μας στο ότι η ρίζα του κακού είναι ο απάνθρωπος και εξοντωτικός εμφύλιος πόλεμος που για πολλά χρόνια κατατρώγει τα σπλάχνα του κατατυραννισμένου και μαρτυρικού συριακού λαού. Και αν δεν στερέψει η πηγή αυτή είναι ματαιοπονία να περιμένουμε το σημερινό ορμητικό προσφυγικό ρεύμα να καταλαγιάσει.
Πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη και αυτή η παράμετρος και να κινητοποιηθούν οι προσπάθειές προς την κατεύθυνση αυτή. Ηδη τα σημάδια είναι ευνοϊκά και διαφαίνεται δειλά μια ακτίνα ελπίδας για την προοπτική συμφωνίας μεταξύ προέδρου της Συρίας και τμήματος της αντιπολίτευσης αυτής της χώρας, για την προκήρυξη εκλογών λίαν προσεχώς.
Οι δυνατότητες εξομαλύνσεως των σχέσεων αυτών είναι φυσικά εκτός της επιρροής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με την επικείμενη όμως σύγκληση της Γ. Συνέλευσης των Ενωμένων Εθνών και την επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στη Ν. Υόρκη, δεν θα ήταν άσκοπο να ληφθεί μια πρωτοβουλία συνδιάσκεψης των ηγετών της Ε.Ε. με σκοπό την ενίσχυση των προσπαθειών για την ειρηνική διευθέτηση του συριακού προβλήματος. Το γεγονός ότι τόσο ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας όσο και οι υπουργοί Εξωτερικών Ισπανίας και Αυστρίας προέβησαν πρόσφατα σε παρόμοιες πρωτοβουλίες δεν πρέπει να είναι αποθαρρυντικό, αλλά αντίθετα προτρεπτικό και για μια παρόμοια ελληνική πρωτοβουλία. Δεν είναι κακό η Ελλάδα να συντρέχει τέτοιες προσπάθειες αντί να απασχολεί μόνιμα τη διεθνή κοινότητα με στενά ωφελιμιστικά θέματα, όπως το πρόβλημα του χρέους. Η Ε.Ε. να θέσει το θέμα στους προέδρους Αμερικής και Ρωσίας και να επιμείνει (ως επισπεύδουσα και άμεσα θιγόμενη από τις βαρύτατες συνέπειες του προσφυγικού ρεύματος) στην εξάντληση κάθε δυνατότητας για την εξεύρεση κάποιας λύσης. Είναι προς το συμφέρον όλων να εργαστούν και να επιτύχουν κάτι το οποίο θα ξεπεράσει κοντόφθαλμα οικονομικά, γεωπολιτικά ή άλλα συμφέροντα και θα φέρει στον ταλαιπωρημένο πλανήτη μια ανάσα ειρήνης, που σε τελική ανάλυση θα είναι (έστω όχι το ίδιο) ευεργετική για όλους. Μια τέτοια προσπάθεια δεν ανήκει στη σφαίρα του φαντασιακού ή των ευσεβών πόθων, αλλά έστω και με τις μικρές πιθανότητες επιτυχίας που συγκεντρώνει είναι η μοναδική ρεαλιστική πρόταση που διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Δεν έχουμε άλλωστε και πολλά περιθώρια επιλογής.
Οσον αφορά τα άλλα συμβατικά βραχυπρόθεσμα μέτρα περιορισμού του προβλήματος, πρέπει να ακολουθήσει εκτενέστερη συζήτηση και να διατυπωθούν καινοτόμοι και ρεαλιστικές προτάσεις από όλες τις πλευρές.
Ανδρεας Κ. Ντεληθεος – Γλυφάδα
Και τώρα… συντονισμένη δουλειά
Kύριε διευθυντά
Ηπερίοδος της επτάμηνης ανοχής της άγνοιας, απειρίας και αναποφασιστικότητας τελείωσε. Η κυβέρνηση αν επέλεγε υπερκομματικά στελέχη και χρησιμοποιούσε σύγχρονες αποτελεσματικές μεθόδους, θα μπορούσε να αποφασίσει να κυβερνήσει σοβαρά και συντονισμένα με έντονα ταχύ ρυθμό. Τα προβλήματα έχουν επικίνδυνα συσσωρευθεί. Ο διαθέσιμος χρόνος είναι απελπιστικά περιορισμένος. Το κόστος των προηγούμενων καθυστερήσεων επιβαρύνει κάθε πολίτη και για τις επόμενες γενιές. Ο λαϊκισμός δεν έχει πια θέση. Ο λαός έδωσε αρκετά καθαρή και σαφή εντολή και περιμένει το δυνατόν καλύτερο. Οι επιλογές περιορίστηκαν. Απαιτείται άμεση εφαρμογή, χωρίς ζημιογόνες καθυστερήσεις μνημονιακών προαποφασισμένων και προαπαιτουμένων. Απαιτείται εφαρμογή πολλών και ποικίλων προβλεπόμενων μεταρρυθμίσεων του δημόσιου τομέα. Να ακολουθήσει η επόμενη φάση των προς συζήτηση, λογική, δίκαια αναπροσαρμογή και διάθεση ισοδυνάμων. Το πρόβλημα της εισπρακτικότητας θα απασχολήσει σοβαρά την κυβέρνηση αλλά λόγω της τραγικής στενότητας και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Η ακριβοδίκαιη κατανομή βαρών θα εξυπηρετήσει την ανάπτυξη, και αν τηρηθεί, θα εμπεδώσει την αναγκαία λαϊκή εμπιστοσύνη. Σαφώς η αναπτυξιακή κατεύθυνση πρέπει να αποτελέσει βασικό στόχο. Χωρίς ανάπτυξη, αφύπνιση και επέκταση των επιχειρήσεων, θα παραμείνει, θα επεκταθεί, θα βαθύνει η λιτότητα, που μας ταλαιπωρεί τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Να περιοριστούν ή μάλλον να εγκαταλειφθούν ιδεοληπτικές αριστερίστικες αντιεπιχειρησιακές αγκυλώσεις που αντιστρατεύονται κάθε μορφή επιχείρησης. Είναι μάλλον βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέβαλε τη δραχμολάγνο αντιευρωπαϊκή παρωπιδάτη αριστερά και έχει επιβεβαιωθεί και από τη λαϊκή ψήφο. Υπάρχει εντύπωση ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ έχει προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα. Πιθανόν η κυβερνητική ιδεολογία να έχει πλέον μετακινηθεί περισσότερο προς το κέντρο. Aρα θα υπάρξει ελπίδα ταχύτερης ανάπτυξης, εφόσον φυσικά το αντιληφθούν οι αρμόδιοι υπουργοί. Συνεπώς όλοι οι υπουργοί και οι άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να στρωθούν στη δουλειά, χωρίς καθυστέρηση, μεροληπτικές αμφιβολίες, ιδεολογικές αντιρρήσεις.
Δημ. Γ. Σμυρλης – Συν/χος λυκειάρχης
