Η άβυσσος της μετάβασης

Κύριε διευθυντά

Η συνεχής αποσυσπείρωση της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. είναι ο αντικατοπτρισμός της αδυναμίας του κόμματος να συγκρατήσει το εκλογικό κοινό. Από την εκλογική ήττα του 2009 και έκτοτε, η Ν.Δ. αποσταθεροποιείται εκλογικά, αδυνατώντας να διατηρήσει σταθερά ερείσματα στην εκλογική βάση.

Η σωρευμένη πολιτική ευθύνη, η οποία μάλιστα μετεξελίχθηκε σε βεβιασμένη και πολιτικά ασφυκτική εθνική υποχρέωση αντιμετώπισης μιας άτακτης εθνικής χρεοκοπίας, απελευθέρωσε απαξιωτικά, σε βάρος των κατεστημένων κομμάτων, πολιτικά συναισθήματα. Στο πλαίσιο αυτό, η επιλογή ορισμένων ψηφοφόρων να ψηφίσουν τη Ν.Δ. αποτέλεσε μια καταναγκαστική σχέση υποχώρησης και όχι μια πολιτική σχέση εμπιστοσύνης, προκειμένου πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα να εκπροσωπηθούν με πάθος και πολιτική σιγουριά. Η περιορισμένη ανακύκλωση στελεχών, τα οποία διαχρονικά τείνουν να εκπροσωπούν δεδομένες ιδέες και αξιακά συστήματα, αδύναμα για κάθε υπερβατική προσέγγιση της σύγχρονης εποχής, καθιστά διστακτική την εκ νέου σύμπλευση με τη Ν.Δ. Επιπλέον, η διστακτική τακτική ανανέωσης του κόμματος, στη βάση του αποκλεισμού στελεχών εξαιτίας της απόφασης να μην ολοκληρωθεί η προηγούμενη πολιτική εποχή χωρίς να δοθεί το περιθώριο εξουσίας σε κάθε εκπρόσωπο του παλαιότερου εσωκομματικού πολιτικού κεφαλαίου, διαμορφώνει μια πολύ μικρή πηγή εναλλακτικών επιλογών για τη συνέχεια. Γεγονός, το οποίο εντείνει την πολιτική ανελαστικότητα και εκμηδενίζει την ευκαιρία για πλήρη πολιτική ανανέωση σε ένα κομματικό σύστημα, στο οποίο η φρέσκια πολιτική εικόνα τείνει να αποτελεί το κομβικό εισιτήριο για την εξουσία.

Είναι, σαφέστατα, η διαχείριση της οικονομίας, μια κύρια πηγή πολιτικής αμφισβήτησης της Ν.Δ. Κάθε κατεστημένο κόμμα δεν μπορεί να μην προσεγγίσει συστημικά τα συμφέροντα κοινωνικών ομάδων, με την εξέλιξη των οποίων εκείνα συμπορεύθηκαν για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Επιπλέον η εγγενής, δομική θα έλεγε κανείς, απόρριψη φιλελεύθερων οικονομικών μοντέλων διακυβέρνησης δεν μπορεί να επιτρέψει την άνθηση της εμπιστοσύνης σχετικά με τη δύναμη της Ν.Δ. να λύσει την οικονομική κρίση.

Επιπλέον, η διαχείριση των ζητημάτων του κοινωνικού άξονα περιόρισε την εκλογική απήχηση. Τα κεντροδεξιά κόμματα, τα οποία σχεδόν σε όλα τα κομματικά περιβάλλοντα αποτελούν πολυσυλλεκτικά κόμματα, έχουν ως κύριο στόχο τη διεκδίκηση της εξουσίας. Ο συγκεκριμένος στόχος απαιτεί την άμβλυνση των αντιθέσεων και την προώθηση κοινωνικών ζητημάτων, τα οποία για να είναι αποδεκτά, οφείλουν να συναντούν τουλάχιστον τον μέσο όρο κοινωνικού προοδευτισμού της κοινωνίας. Η στρατηγική αυτή δύσκολα θα φέρει σε αμηχανία κοινωνικά συντηρητικά στρώματα του πληθυσμού, τα οποία έχουν αποφασίσει να σταθούν πολιτικά λίγο δεξιότερα του κέντρου, και την ίδια, ωστόσο, στιγμή διαμορφώνει προσδοκίες στα κοινωνικά φιλελεύθερα στρώματα του πολιτικού κέντρου σχετικά με ένα φιλελεύθερο πολιτικό όραμα. Μια αμοιβαία συγκλίνουσα στρατηγική στην κατεύθυνση κατάκτησης της εξουσίας.

Εύκολα, επομένως, γίνεται αντιληπτό με πόση ταχύτητα η συσπείρωση χαλαρώνει και η απήχηση μειώνεται, όταν η ατζέντα των κοινωνικών ζητημάτων αποκλείει την προσδοκία ενός γενικότερου οράματος και απευθύνεται σε συντηρητικές μάζες, των οποίων η πολιτική εναλλακτική δεν μπορεί να μην αναφέρεται σε υπερθρησκευτικά σύμβολα ή σε πεπαλαιωμένες εστίες κοινωνικής οργάνωσης. Η συνεχής αδυναμία ενός πολιτικού κόμματος να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα και κοινωνικούς συσχετισμούς δεν μπορεί να επιλύεται μόνο στην κατεύθυνση της κατάλληλης ηγεσίας. Επιπλέον, δεν μπορεί μόνο να δικαιολογείται μόνιμα στη βάση μιας διακριτής πολιτικής συγκυρίας.  Είναι αναγκαία η άρθρωση ενός σύγχρονου πολιτικού λόγου, ο πολιτικός βηματισμός ενός φωτεινού πολιτικού προσώπου ικανού να προσεγγίσει τον μέσο πολίτη και να απλώσει τη θέρμη της πολιτικής ασφάλειας όσο πιο διευρυμένα γίνεται στο πλαίσιο του κομματικού ανταγωνισμού.

Βενη Μουζακιαρη – Υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

H απελευθέρωση

Kύριε διευθυντά

Oταν έχεις περάσει την εφηβική ηλικία σου (όπως εγώ και χιλιάδες άλλοι) μέσα στη δυστυχία που προκαλεί η έλλειψη της προσωπικής ελευθερίας, με καθημερινό τον κίνδυνο να βρεθείς σε κάποιο μπλόκο ομηρίας (τον οποίο τυχαίως απέφυγα) και από εκεί στην Kαισαριανή ή το Xαϊδάρι, που ήταν ο προθάλαμος για «τας αιωνίους μονάς», το ξημέρωμα της 12ης Oκτωβρίου σε οδηγεί σε πελάγη ευτυχίας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ όσο ζεις. Γι’ αυτό η 12 του Oκτώβρη του 1944 είναι και θα παραμείνει η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής μου. Xρόνια πολλά, αγαπητέ φίλε, κ. διευθυντά.

Γιαννης Bουλτσης – Eπίτιμος δικηγόρος Aθηνών

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή