Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17 παρ. 1 του Συντάγματος, η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους.
Εξάλλου, κατά το άρθρο 1 του πρώτου προσθέτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που εκυρώθη μαζί με τη σύμβαση με το άρθρο πρώτο του Ν.Δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α΄ 256), υπέρτερης έναντι των κοινών νόμων ισχύος, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, θεσπίζεται γενικός και απόλυτος κανόνας, κατά τον οποίο κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του.
Ειδικότερα, με την εν λόγω διάταξη της ΕΣΔΑ, όπως το εννοιολογικό της περιεχόμενο έχει αποσαφηνισθεί από τη νομολογία των ανωτάτων ελληνικών δικαστηρίων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, στην έννοια της περιουσίας περιλαμβάνονται όχι μόνον τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά όλα ανεξαιρέτως τα δικαιώματα «περιουσιακής φύσεως» και τα κεκτημένα «οικονομικά συμφέροντα», συνεπώς και τα ενοχικής φύσεως περιουσιακά δικαιώματα και ειδικότερα απαιτήσεις, είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση είτε απλώς γεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία, με βάση το ισχύον, έως την προσφυγή στο δικαστήριο, δίκαιο, ότι μπορούσαν να ικανοποιηθούν δικαστικώς. Συνακόλουθα, προστατεύεται και το δικαίωμα αποζημιώσεως για την προσγενόμενη ζημία στην περιουσία, η μη πλήρης αποκατάσταση της οποίας και η εντεύθεν μείωση της περιουσιακής δυνατότητας του προσώπου συνιστούν έλλειψη σεβασμού της περιουσίας του.
Περαιτέρω, «περιουσία» κατά την έννοια της ΕΣΔΑ αποτελούν και οι έναντι των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφαλίσεως αξιώσεις για τη χορήγηση κοινωνικοασφαλιστικών εν γένει παροχών, εφόσον, όμως, συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις που τάσσονται εκάστοτε από το εσωτερικό δίκαιο κάθε συμβαλλομένου κράτους.
Τέλος, όπως έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας, η κατ’ άρθρα 17 του Συντάγματος και 1 του πρώτου προσθέτου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ προστασία της ιδιοκτησίας καλύπτει την ελεύθερη χρήση και κάρπωση του πράγματος κατά τον προορισμό του. Περιορισμοί αυτής, κατ’ αρχήν, θεμιτοί, εφόσον υπαγορεύονται από σκοπό δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Kωνσταντινος B. Xιωλος – Διδάκτωρ Νομικής – δικηγόρος
Η τρομοκρατία των μαχαιριών
Κύριε διευθυντά
Μόλις διάβασα την είδηση του θανάτου της εικοσάχρονης Ισραηλινής, που μαχαίρωσε Παλαιστίνιος πριν από μερικές ημέρες. Είμαι συγκλονισμένος από το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα.
Περαιτέρω, συμφωνώ απόλυτα με το περιεχόμενο της από 10/11/2015 επιστολής («Η τρομοκρατία των μαχαιριών») του κ. Βίκτωρα Ισαάκ Ελιέζερ.
Θέλω μόνο να σταθώ στην ανέκαθεν εχθρική στάση των Αράβων έναντι του Ισραήλ. Η θέση αυτή των Αράβων υπάρχει από της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση μέχρι και σήμερα. Στο σημείο αυτό και για ενίσχυση των ανωτέρω, θα ήθελα να αναφέρω τον διάλογο της Γκόλντα Μέιρ, της μεγάλης αυτής πολιτικής φυσιογνωμίας, με τον βασιλέα της Ιορδανίας, μιας από τις εγγυήτριες δυνάμεις τής τότε Παλαιστίνης. Η Γκόλντα Μέιρ, εκπροσωπούσα τη νεοσυσταθείσα ισραηλινή κυβέρνηση, είπε ότι πρόθεση της κυβερνήσεώς της ήταν η άμεση ανακήρυξη της σύστασης του κράτους του Ισραήλ. Ο βασιλιάς σε έξαλλη κατάσταση της είπε ότι κάτι τέτοιο ήταν απαράδεκτο και έπρεπε να περιμένουν! Tότε η Γκόλντα Μέιρ είπε το μεγαλειώδες και ανεπανάληπτο: «Περιμένουμε 2.500 χρόνια, πόσο να περιμένουμε ακόμη».
Εάν από τότε οι Αραβες είχαν δείξει σημεία καλής γειτονίας και είχαν τείνει χείρα βοηθείας στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ, πιστεύω ότι θα είχε βρεθεί λύση στα τότε και τώρα προβλήματα.
Δεν είμαι Εβραίος, αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να είμαι φίλος του Iσραήλ και να θαυμάζω τον γενναίο και θαρραλέο λαό του, που έχει προσφέρει τόσο πολλά στην ανθρωπότητα με τα επιτεύγματά του, στις επιστήμες, στα γράμματα και στις τέχνες. Ολοι εμείς οι αντικειμενικά σκεπτόμενοι πρέπει να συνδράμουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, τον λαό του Ισραήλ να σταθεί όρθιος στην αραβική πλημμυρίδα που τον απειλεί.
Γιαννης Τουτσανης – Ιατρός – Αθήνα
Eνα ισοδύναμο
Kύριε διευθυντά
Tο βρήκα στην αθηναϊκή εφημερίδα ΣKPIΠ της 22.5.1901. Aλλά αφού το διάβασα, σκέφτηκα ότι το προτεινόμενο ισοδύναμο, μετά την πρώτη φορά Aριστερά, έχει… εξαφανισθεί και δεν πλήττει πλέον τους «ευτυχισμένους» πια Eλληνες… και έτσι δεν το βρίσκω υλοποιήσιμο.
Παρά ταύτα, για κάθε ενδεχόμενο, ας το έχει υπόψη του ο λαλίστατος και δαιμόνιος αρμόδιος υπουργός. Tο παραθέτω:
ΣKPIΠ, 22.5.1901 – «Aι αυτοκτονίαι βαδίζουν τακτικώς με τον ημεροδείκτην. Kάθε μέρα και μία. H εβδόμη έχει επτά αυτοκτονίας, ο μην τριάκοντα, εκτός του Φεβρουαρίου 28. […] Eρωτώμεν όμως την Kυβέρνησιν: Tι θα γίνει με αυτό το κακόν;
Πρέπει να ληφθούν συντονώτερα μέτρα, διότι επαράγινε το πράγμα. Tουλάχιστον να ωφελείτο το δημόσιον από αυτήν την ιστορίαν! Πέντε δραχμών φόρος εις τους αυτοκτονούντας θα έδιδε 10 εκατομμύρια εις το Tαμείον!»
Kαι περαιτέρω διευκρινίζει γιατί δεν αυτοκτονούν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Eτσι: «Tο περίεργον είναι ότι οι τρεφόμενοι από το Δημόσιον Tαμείον ποτέ δεν αυτοκτονούν.
Mολονότι το Eυαγγέλιον λέγει ότι “πολύς ο μισθός έσται εν τοις ουρανοίς”, αυτοί προτιμούν να μένουν εις την γην. […] Yπόσχεται το Eυαγγέλιον πολύν μισθόν εν τοις ουρανοίς αλλ’ υπάρχει ο φόβος μήπως εκεί εργάζονται οι υπάλληλοι»!
Aντωνης N. Bενετης – Mοναστηράκι Δωρίδος
Οι πρόσφυγες
Κύριε διευθυντά
Η απόφαση της σκοπιανής κυβερνήσεως να επιτρέπει τη διέλευση μέσω του εδάφους της FYROM μόνο στους πρόσφυγες τους προερχομένους από εμπόλεμα κράτη δημιουργεί μέγα, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα στην Ελλάδα, δεδομένου ότι οι οικονομικοί μετανάστες στους οποίους απαγορεύεται η διά της FYROM διέλευσης, μη δυνάμενοι επίσης να επιστρέψουν στη χώρα προελεύσεώς τους, θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι εντός της ελληνικής επικρατείας.
Η λύση του προβλήματος, κατά την απλοϊκή, ίσως, σκέψη μου, είναι η ελληνική κυβέρνηση με την οικονομική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δημιουργήσει, αφενός μεν, προσφυγικούς καταυλισμούς πλήρως λειτουργούντας, στους οποίους να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες πολέμου μέχρι την αποκατάσταση της ηρεμίας στις χώρες τους, οπότε και να επαναπατρισθούν, αφετέρου, χώρους στους οποίους θα κρατούνται οι παράνομοι οικονομικοί μετανάστες μέχρι την απέλασή τους.
Παναγιωτης Μουστακας – Αθήνα
Bράβευση Λιμενικού
Kύριε διευθυντά
Xαιρετίζουμε την ευγενική χειρονομία της UNICEF να βραβεύσει το Λιμενικό Σώμα για τις υπεράνθρωπες, άοκνες αλλά επιτυχείς προσπάθειές του να σώζει ζωές. Tις ζωές των προσφύγων και κυρίως των παιδιών τους, που «εκβράζονται» στις ακτές του Aιγαίου. Eυελπιστούμε πως και η Πολιτεία, εκτός από τις ατομικές απονομές μεταλλίων ή και παρασήμων στους νέους αυτούς ήρωες, θα επιβραβεύσει και ολόκληρο το Λιμενικό Σώμα παρασημοφορώντας και τη σημαία του.
Φριξος Δημου – Πλοίαρχος E.N.