Kύριε διευθυντά
Ολοι μάθαμε πια ότι υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται. Ωστόσο, πολλοί ακόμη θέλουμε να αγνοούμε ότι υπάρχουν και πράγματα δίχως τα οποία τίποτε δεν γίνεται. Είναι όροι sine qua non. Δεν γίνεται, π.χ., οικονομική ανάπτυξη σε συνθήκες πτώχευσης ούτε αύξηση αποδοχών από άδεια ταμεία ούτε υπουργός αντίθετος ή αδιάφορος στην κυβερνητική πολιτική. Ούτε δανεικά και αγύριστα. Ούτε ληστρικό πολιτικό σύστημα.
Παράδειγμα: το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., ενόσω κυβερνούσαν χωριστά, διέταξαν την κρατική ΑΤΕ να τα αιμοδοτήσει με δάνεια 220 εκατομμυρίων ευρώ παραβιάζοντας όλους τους νομοθετημένους κανόνες. Ουδέποτε τα επέστρεψαν, βέβαια. Oταν, όμως, συγκυβέρνησαν το 2013, ψήφισαν τον νόμο 4146 ο οποίος παραγράφει τις βαριές ποινικές ευθύνες εκείνων που έδωσαν και που έλαβαν τα θαλασσοδάνεια. Το χρήμα ήταν δημόσιο, δηλαδή το πλήρωσε ο λαός. Με κάτι τέτοια, η ΑΤΕ χρεοκόπησε.
Το σύστημα και οι ολιγάρχες του χειραγωγοί της κοινής γνώμης «λησμονούν» επί πέντε χρόνια ότι αυτοί προκάλεσαν και καρπώθηκαν όλα τα αίτια της τωρινής κρίσης επί δεκαετίες. Ακλόνητα γεγονότα, όμως, είναι ότι:
– Πολλές μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες, επιχειρήσεις και τεχνικές εταιρείες στήθηκαν και λειτούργησαν με δανεικά και αγύριστα. Γι’ αυτό χάθηκαν.
– Τα αστρονομικά κέρδη που επέτυχαν οι όμιλοι επιχειρηματιών και οι τράπεζες το 2000, δεν προέρχονται από την επιχειρηματικότητά τους ούτε από την αγορά, αλλά από το Χρηματιστήριο Αθηνών όπου οι κοινοί θνητοί έχασαν τις περιουσίες τους.
– Η κοινωνική πολιτική χρηματοδοτήθηκε εικονικά από τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, που καλύπτονταν συστηματικά με ολοένα μεγαλύτερο δανεισμό από το εξωτερικό. Γι’ αυτό κατέρρευσε. Αλλά το χρέος μένει και της τρώει τις σάρκες.
– Η ακριτική Ελλάδα «θωρακίσθηκε» μόνο στα χαρτιά με θηριώδη κρατική δανειοδότηση υπερτιμημένων επενδύσεων. Οι επενδυτές, αφού πήραν τα δάνεια, μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό ή τις έκλεισαν.
– Εξίσου θηριώδεις επιδοτήσεις εισέπρατταν επί τριάντα χρόνια οι αγρότες για να αναδιαρθρώσουν την παραγωγή τους και να την κάνουν ανταγωνιστική. Εκαναν το αντίθετο, ως πελάτες του συστήματος: μπλόκα για «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» και προϊόντα ασυναγώνιστα μόνο σε υψηλές τιμές. Γι’ αυτό τρώμε παραδοσιακά προϊόντα της Ελλάδος από Χιλή, Αργεντινή, Αίγυπτο, Ισραήλ κ.λπ.
Το «μάρμαρο» όλων αυτών –και όχι μόνον, βέβαια– πληρώνουμε τώρα. Hλθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε τι διέπραξε διαχρονικά το αδίστακτο πελατειακό σύστημα και να το εκσυγχρονίσουμε άρδην για να σωθεί η χώρα.
Ο Γεώργιος Μίρκος, επίτιμος διοικητής της Εθνικής Τραπέζης και έμπιστος του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, παραθέτει αποκαλυπτικά στοιχεία της ελληνικής διαδρομής:
Πρώτον, προκειμένου να ξαναστηθεί από τα ερείπια η ελληνική οικονομία, αμέσως μετά την Κατοχή, το σχέδιο Μάρσαλ χορήγησε χαμηλότοκες πιστώσεις 1,6 δισ. δραχμών σε μεγάλες βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές, συνεταιριστικές κ.ά. μονάδες. Αλλά σύντομα οι δανειολήπτες δήλωσαν αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Eτσι τον Νοέμβριο 1955 οι περίφημες «παγωμένες πιστώσεις», δηλαδή ανεξόφλητες αλλά μη απαιτητές οφειλές τους, ανέρχονταν σε 695,5 εκατομμύρια δραχμές και αποτελούσαν το 15,3% του συνολικού χρήματος που κυκλοφορούσε στην Ελλάδα. Μόνο, τότε, το ΙΚΑ έχασε εισφορές 83,2 εκατ., το ταμείο κλωστοϋφαντουργών 6,6 εκατ. και το Δημόσιο 124,16 εκατ. φόρους.
Δεύτερον, το 1981 «κοινωνικοποιήθηκαν», δηλαδή δόθηκαν τάχα στην κοινωνία, οι περιβόητες ΔΕΚΟ. Τότε οι 20 μεγαλύτερες είχαν συνολικά κέρδη 48,6 δισ. δρχ. Το 1982 πέτυχαν συνολικό έλλειμμα 76,5 δισ.!
Τρίτον, εν τω μεταξύ προέκυψαν οι περιβόητες προβληματικές επιχειρήσεις των ιδιωτών. Hταν 44 και χρέη 201,88 δισεκατομμύρια δραχμές. Χρωστούσαν 5,6 δισ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και 14,6 δισ. φόρους στο Δημόσιο. Το 1983 την εξυγίανσή τους ανέλαβε ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων με στρατιές «ειδικών» και νέα κρατική χρηματοδότηση. Το 2000 παρουσίασε ζημία 101,6 δισ. δρχ.
Τέταρτον, την περίοδο 1995-2001 έλαμψαν η χρυσή, κυριολεκτικά, επταετία του «εκσυγχρονισμού» και το μεγάλο πάρτι του Χρηματιστηρίου. Ο γενικός δείκτης από 993 μονάδες το 1996 εκτινάχθηκε στις 6.355 μέσα σε τρία χρόνια. Με σκέτο αέρα στο Χρηματιστήριο οι πέντε μεγαλύτερες τράπεζες κέρδισαν 1.412,3 δισεκατομμύρια σε επτά χρόνια: ανά έτος 29,2 δισ., 62,6 δισ., 118,5 δισ., 138 δισ., 379 δισ., 433 δισ. και 252 δισ. Οι όμιλοι επιχειρήσεων κέρδισαν 1.867,3 δισεκατομμύρια: ανά έτος 46,2 δισ., 80,6 δισ., 161,1 δισ., 216,4 δισ., 655,7 δισ., 474,2 δισ. και 235,7 δισ.
Πέμπτον, σε έκθεσή του το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ανέφερε στη Βουλή ότι από τον Ιανουάριο 2000 μέχρι και τον Οκτώβριο 2009 οι αποκρατικοποιήσεις απέφεραν 17,4 δισεκατομμύρια, αλλά δεν πήγε ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο χρέος. 16,9 δισ. κατασπαταλήθηκαν σε νέες δημόσιες δαπάνες. Τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι αμοιβές τους αυξήθηκαν θεαματικά. Δεν καταργήθηκε ούτε ένας από τους εκατοντάδες άχρηστους αλλά ευρωβόρους δημοσίους οργανισμούς. Αντίθετα, προσετέθησαν διακόσιοι νέοι άχρηστοι οργανισμοί. Oλοι στον γάμο του Καραγκιόζη!
Εκτον, το 2009 η Ελλάδα χρεοκόπησε. Ωστόσο, η κυβέρνησή της δαπάνησε δεκάδες εκατομμύρια σε νέες προσλήψεις και επιδοτήσεις. Επιπλέον πλήρωσε άλλα 69 εκατομμύρια ευρώ για πρόωρη συνταξιοδότηση μερικών εκατοντάδων λιμενεργατών του Πειραιά ώστε αυτοί να επιτρέψουν στην κινέζικη COSCO να χρησιμοποιήσει το λιμάνι. Eτσι, κάθε λιμενεργάτης με ετήσιες απολαβές άνω των 120.000 ευρώ εισέπραξε πανωσάμαρα λύτρα ώστε η καταχρεωμένη Ελλάδα να τηρήσει τη διεθνή σύμβασή της με την Κίνα – τον παγκόσμιο γίγαντα! Νωρίτερα ο πρωθυπουργός της είχε διαβεβαιώσει το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. ότι «έχει αποτελεσματικό πρόγραμμα να μειώσει δραστικά το δημόσιο χρέος και τις δημόσιες δαπάνες»!.. (Γεώργιος Μίρκος «Κράτος, τράπεζα, βιομηχανία», εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2009).
Ποιον κοροϊδεύουν οι κυβερνήσεις; Οι κουτόφραγκοι πάντως ούτε κουτοί ούτε τυφλοί είναι. Είναι έξω φρενών. Eχουν, λοιπόν, στοιχειώδες και επιτακτικό καθήκον όλοι οι ηγέτες της Ελλάδας –όχι μόνον οι πολιτικοί– να συστρατευθούν υπέρ πατρίδος. Πόλεμο έχουμε. Δεν έχουμε πάρτι. Πρέπει να πάμε στο μέτωπο. Δεν πάμε Μύκονο! Τέρμα τα δίφραγκα! Καιρός για πολιτική και δημιουργική συνδιαλλαγή.
Ν. Ι. Μερτζος
Σκηνές από ένα ναυάγιο
Κύριε διευθυντά
Στις ακτές της Λέσβου, σε ένα 48ωρο, οι λιμενικές αρχές περισυνέλεξαν 2.427 ναυαγούς, τους οποίους μετέφεραν οι Τούρκοι δουλέμποροι από τις τουρκικές ακτές με κόμιστρο 1.000 ευρώ το άτομο. Για τα παιδιά το κόμιστρο ήταν μικρότερο, δηλαδή 700 ευρώ το κεφάλι. Μερικοί απ’ αυτούς δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ακτή και πνίγηκαν παλεύοντας με το κύματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν παιδάκια, που τα άψυχα κορμάκια τους βρέθηκαν την άλλη μέρα στην ακτή. Οι κάτοικοι του νησιού, με πόνο ψυχής, συμπαραστάθηκαν σ’ αυτούς τους ναυαγούς και τους ζέσταναν, τους έδωσαν τροφή και τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη. Τους ρώτησαν στη συνέχεια ποιος ήταν ο προορισμός τους και είπαν ότι ήταν η Κεντρική Ευρώπη. Τότε, με δικά τους έξοδα, οι νησιώτες ναύλωσαν ένα καράβι, τους φόρτωσαν και τους κατευόδωσαν για τον προορισμό τους. Το ταξίδι κράτησε μέρες στα διεθνή ύδατα. Oταν έφτασαν κοντά στην ακτή κανείς δεν ήθελε να τους δεχτεί και όλοι είχαν βάλει φράχτες και συρματοπλέγματα. Τότε το καράβι, μεσοπέλαγα, έπαθε μια βλάβη και ο καπετάνιος με μεγάλη ψυχραιμία και τάξη τούς τακτοποίησε στις σωσίβιες λέμβους. Το καράβι τελικά βούλιαξε και οι ναυαγοί έμειναν μέσα στις λέμβους. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα μείνουν εκεί και ώς πότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα φλυαρούν περί αλληλεγγύης των λαών. Εμείς μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των απλών νησιωτών;
Κ. Στυλιανιδης
Το Hotchkiss
Κύριε διευθυντά
Στο ενδιαφέρον άρθρο, της 25/10, του κ. Δημ. Σωτηροπούλου για τον πόλεμο του 1940, ας μου επιτραπεί μια διόρθωση. Το οπλοπολυβόλο Hotchkiss του ελληνικού στρατού δεν ήταν τσεχοσλοβακικής προέλευσης, αλλά γαλλικής.
Επαμεινωνδας Ηλιοπουλος