Kύριε διευθυντά
Διαβάζω και βλέπω αυτές τις μέρες προς όλους, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, μια αναθαρρυνόμενη συμπεριφορά της ανεκδιήγητης κυβέρνησης, σαν να ήταν κυρίαρχο Κράτος που δεν χρωστάει σε κανένα.
Αποφασίζει ξανά και ψηφίζει στις 31 Δεκεμβρίου το βράδυ, άρον άρον, ένα παρόμοιο, ενισχυμένο μάλιστα, «παράλληλο πρόγραμμα», σαν αυτό που απέσυρε αμέσως πριν από λίγες ημέρες, μόλις της τράβηξαν το αυτί οι δανειστές, για να μη χάσει 1 δισ. ευρώ που διαπραγματευόταν πάνω από ένα μήνα. Καταστρώνει ένα παιδαριώδες απραγματοποίητο, αποτυχημένο πρόγραμμα για το Ασφαλιστικό, στέλνοντάς το, χωρίς να… «διαπραγματευθεί σκληρά» πρώτα με τους εκπροσώπους των δανειστών που προσπαθούν μάταια μήπως και ίσως μας σώσουν.
Βρίζοντας τον Γιαννίτση ότι αυτός θα μας κατέστρεφε! Βγαίνουν στελέχη τους, υπουργοί και… διαβεβαιώνουν τους συνταξιούχους, σύμπασα την αντιπολίτευση, τον κόσμο όλον και τους μελλοντικούς συνταξιούχους, πως τίποτε δεν θα κοπεί, ενώ την ίδια στιγμή είναι γραμμένες οι περικοπές σε επικουρικές, κύριες, και μελλοντικές συντάξεις.
Μας διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός, όχι οι 152, αλλά πολλοί περισσότεροι θα το υπερψηφίσουν.
Τι συμβαίνει; Τι επιδιώκουν;
Δεν είναι μάταιες οι προσπάθειες αυτές, διατήρησης του καθεστώτος που μας έφερε με τόσα επανειλημμένα ελλείμματα στο τεράστιο χρέος και την καθολική πτώχευση κράτους και πολιτών; Αντί να εφαρμόσουν πάραυτα και κατά γράμμα όλα όσα υπαγορεύει το Memo των μέτρων που θα φέρουν τις μεταρρυθμίσεις ώστε να μην επαναληφθούν οι μπαγαποντιές, οι τόσες σπατάλες, οι πλεονάζοντες διορισμοί ανικάνων ημετέρων και οι λαμογιές, καταχρήσεις και φανερές κλεψιές, που μας έφεραν σε αυτή την άθλια κατάσταση, νομίζουν ότι θα πείσουν με το να αποδίδουν όλα στους προηγούμενους; Μα όταν ένας απατεώνας σε καταγγέλλει για απάτη, η απάντηση «και συ έκλεβες» τον απαλλάσσει από την κατηγορία»;
Αν δεν εφαρμοσθεί το Μνημόνιο, δεν βγαίνουμε σε κανένα ξέφωτο του τούνελ εξόδου από την κρίση. Ας αντιληφθούμε πως είναι φιλικό προς ημάς, και μην το αντιπαλεύουμε. Ας δούμε τι έκαμαν οι Πορτογάλοι και Ιρλανδοί.
Μήπως με τις ανοησίες 6 χρόνων χάσαμε το τρένο οριστικά;
Βασιλης Διον. Αναστασιου
Αξιοκρατία στην αστυνομία
Κύριε διευθυντά
Αφορμή για να σας απευθύνω αυτή την επιστολή πήρα από τα δημοσιεύματα του Tύπου για την αντικατάσταση του διευθυντή της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ο διαπρεπής καθηγητής Εγκληματολογίας Κ. Γαρδίκας έγραφε το 1958: «Oταν εκάστη κυβερνητική μεταβολή συνεφέλκηται αλλαγήν προϊσταμένων των αστυνομικών υπηρεσιών, έκαστον δε πολιτικόν κόμμα έχη αξιωματικούς της αστυνομίας ιδιαιτέρως εμπίστους, η χώρα στερείται αστυνομίας… Ο αρχηγός της αστυνομίας πρέπει να είναι προσωπικότης υψηλής περιωπής, ανωτάτης παιδείας και ικανότητος, απολαύουσα δε της κοινής εμπιστοσύνης».
Παρά ταύτα, αλλά και τη ρητή διάταξη του Συντάγματος (άρθρο 29 παρ. 3) η οποία απαγορεύει απολύτως εκδηλώσεις των υπηρετούντων στα Σώματα Ασφαλείας υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, μεγάλος αριθμός αξιωματικών προσχώρησε στα στρατόπεδα των κομμάτων. Η τακτική αυτή εξέθρεψε σε μεγάλο βαθμό την αναξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα.
Eνα σημαντικό ζήτημα για την εμπέδωση αισθήματος αξιοκρατίας στην αστυνομία αποτελεί ο αξιοκρατικός τρόπος επιλογής του αρχηγού της.
Το ισχύον σύστημα επιλογής του αρχηγού από το ΚΥΣΕΑ, κατόπιν προτάσεως του υπουργού, με απόλυτη διακριτική ευχέρεια, δεν παρέχει κανένα εχέγγυο αξιοκρατίας.
Προτείνεται η επιλογή του αρχηγού από το ΚΥΣΕΑ να γίνεται έπειτα από πρόταση οργάνου στο οποίο να συμμετέχουν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, ο απερχόμενος αρχηγός του Σώματος και ο Δήμαρχος Αθηναίων.
Αν θέλει κανείς να ανορθώσει τη χώρα, πρέπει να προσέξει και αυτό!
Βασιλειος Χρ. Παπακωστας – Αντιστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας
Η στρατιωτική θητεία
Κύριε διευθυντά
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η πρόταση του υπουργού Αμύνης για την υποχρεωτική στράτευση των γυναικών και την ίδρυση στρατιωτικών λυκείων μέτρησε τις αντιδράσεις, αλλά δεν προκάλεσε μια ουσιαστική συζήτηση που θα οδηγούσε σε κάποια ορθολογική απόφαση. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν αναλύθηκε ούτε το πρόβλημα ούτε η προτεινόμενη λύση. Ποιο είναι το πρόβλημα; Η ανεπαρκής σύνθεση των μονάδων (παρά το γεγονός ότι έκλεισαν ως μη ώφειλαν μονάδες στα σύνορα της χώρας), με αποτέλεσμα η χώρα να είναι εκτεθειμένη στους εκ Βορρά και Ανατολών κινδύνους και οι κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών να αισθάνονται μεγαλύτερη ανασφάλεια. Πολλοί αμφισβητούν ότι υπάρχουν αυτοί οι κίνδυνοι ή η ανασφάλεια. Aλλοι θεωρούν ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. μας προστατεύουν επαρκώς. Θεωρώ ότι η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας, Αλβανίας και Σκοπίων αποτελεί θανάσιμη απειλή για την Ελλάδα και ότι για τα δικά τους συμφέροντα τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ε.Ε. στηρίζουν ή ανέχονται αυτή την εχθρική για εμάς συμμαχία.
Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση των πολέμων τα τελευταία χρόνια και η αδυναμία τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε. να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις νέες απειλές μετατρέπουν τις απόψεις αυτές σε μη ρεαλιστικές, αν όχι γραφικές. Ούτως ή άλλως, το θέμα πρέπει να συζητηθεί.
Αν το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει ανεπαρκής σύνθεση μονάδων και αυτό δημιουργεί κινδύνους και απειλές για την ασφάλεια της χώρας, οφείλουμε σύντομα να λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα. Η αύξηση της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας ή και η υποχρεωτική στράτευση όλου του στρατεύσιμου προσωπικού, ανδρών και γυναικών, είναι πιθανές λύσεις που οφείλουν να εξεταστούν. Και αυτό δεν είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική. Είναι απλά μαθηματικά. Αν χρειάζεσαι 100 στρατεύσιμους για να στελεχώσεις επαρκώς μία μονάδα κι έχεις 60 άνδρες και 80 γυναίκες, θα χρειαστείς όλους τους άνδρες και τις μισές γυναίκες είτε ως εθελόντριες είτε ως υποχρεωτικά στρατεύσιμες. Εθελοντική στράτευση των γυναικών υπάρχει ήδη και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Υποχρεωτική στράτευση ανδρών και γυναικών υπάρχει, για παράδειγμα, στο Ισραήλ που, όπως και η Ελλάς, περιβάλλεται από κινδύνους και έχει λειψανδρία.
Oπως και να αναλύσεις το θέμα, δεν μπορείς να αλλάξεις την απλή πραγματικότητα των μαθηματικών. Eτσι, και η άποψη ότι αυτές οι λύσεις αποτελούν δεξιά πολιτική είναι τουλάχιστον γραφική και αδικεί τον πατριωτισμό της αριστεράς, ιδίως έναντι των κινδύνων του ιμπεριαλισμού των καπιταλιστών. Υπάρχει και μία άλλη αντίρρηση. Το οικονομικό κόστος της άμυνας (συντήρησης, εκπαίδευσης και εξοπλισμού). Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα. Αλλά και αυτό οφείλουμε να το συζητήσουμε και να βρούμε μία λύση. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να παραμελήσουμε την εκπαίδευση (συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής εκπαίδευσης) και την άμυνα, δηλαδή τις βασικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη της χώρας.
Oπως ήδη ανέφερα, κανείς δεν μας προστατεύει έναντι της εξ Ανατολών και Βορρά απειλής. Κανείς δεν έχει καν σχέδια για την υπεράσπιση του Αιγαίου έναντι της τουρκικής απειλής. Κανείς δεν διαμαρτύρεται καν για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου με την τουρκική απειλή πολέμου για να μας αποτρέψει από τη σύμφωνη με το Δίκαιο της Θάλασσας επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Οφείλουμε λοιπόν να λάβουμε τα μέτρα μας μόνοι μας και σύντομα. Και αν δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε, κανείς δεν θα θεωρήσει ότι αξίζουμε τη βοήθειά του.
Αντίθετα μάλιστα, θα βοηθήσει αυτούς που μας απειλούν, αν αυτό τον συμφέρει. Και κάτι άλλο. Η συνειδητοποίηση αυτών των κινδύνων και η απόφαση να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα θα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα και για την οικονομία μας. Γιατί θα μας βοηθήσουν να αλλάξουμε μυαλά, να απαλλαγούμε από την ατομικιστική νοοτροπία του εύκολου και γρήγορου ατομικού κέρδους, και να ξαναβρούμε τον ελληνικό εαυτό μας στον λιτό τρόπο ζωής και στην κοινωνική αλληλεγγύη. Και αυτή η αλλαγή νοοτροπίας στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να συγκινήσει και τον απόδημο ελληνισμό και τον έντιμο κόσμο. Oπως και στο παρελθόν, αν η Ελλάς αποφασίσει να στρατευθεί, ο απόδημος ελληνισμός θα συστρατευθεί. Και αυτό θα σώσει την Ελλάδα, γιατί θα κερδίσει τον σεβασμό του κόσμου και το δικαίωμα να ζήσει ελεύθερη.
Σπυρος Μπαζινας – Βιέννη