Kύριε διευθυντά
Πρόσφατα έγινε λόγος από τον πρωθυπουργό, τον κ. Τσίπρα, για επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες. Η άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε να ζητήσει-προτρέψει μέσα στη Βουλή να δώσουν πρώτοι το καλό παράδειγμα οι βουλευτές της Ελλάδας (οι εν ενεργεία και οι μη) και να φέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα. Είναι όντως αδιανόητο άνθρωποι που κυβερνούν την Ελλάδα, να μην τη στηρίζουν οικονομικά στις δύσκολες ημέρες που περνάμε. Ακόμη και δεχόμενοι ότι οι καταθέσεις έξω είναι νόμιμες, πρόκειται για μια μεγάλη σύγκρουση του Νόμιμου και του Ηθικού. Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτούς τους καιρούς η προτεραιότητα ανήκει στο Ηθικό μέρος και λιγότερο στο Νόμιμο. Το πλέον αδιανόητο είναι η εν μέσω Μνημονίων φυγή των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτικών στο εξωτερικό. Πάντως η Ιστορία δεν θα κάνει λάθος για όλα τα ανωτέρω και αυτή τη φορά.
Θανος Θανασης – Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ
Oλγα Θεοδωροπούλου, μια ξεχωριστή Ελληνίδα
Κύριε διευθυντά
Αισθάνομαι βαθύτατο τον πόνο για την αναπάντεχη απώλεια μιας εκλεκτής Ελληνίδας, της Oλγας Θεοδωροπούλου, το εσωτερικό φως της οποίας ουδέποτε τρεμόπαιξε, αντανακλούσε στο κάλλος της μορφής της και στην όλη χάρη της ζωής της. Γιαυτό ας μου επιτραπούν τα παρακάτω.
Ελληνίδα δέσποινα με την πλήρη έννοια αυτών των λέξεων, έδωσε τέλειο υπόδειγμα της συζύγου, της μητέρας και της κόρης. Επένδυσε επιπλέον όλη την αρμονία που ανέδιδε η προσωπικότητά της. Ακόμη, την ασφαλή γνώση, στην κάθε περίπτωση και στην κάθε στιγμή, του τι είναι το σωστό και το πρέπον, αλλά και των ορίων του εφικτού. Αληθινά, ο συνδυασμός εκλεκτής πρώτης ψυχικής ύλης, επιμελημένης οικογενειακής ανατροφής και καλού σχολείου την προίκισε με ευφυϊα τόσο συναισθηματική όσο και διανοητική, που της επέτρεψε μία ζωή με κανόνες ασφαλούς πλοήγησης, ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιών άρρηκτο, όχι όμως και άτεγκτο, γιατί συνυπήρχε με την βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.
Σπουδάζοντας αρχικά μόνη και, επινοώντας ένα σύστημα ελεύθερων ανθρωπιστικών σπουδών, απέκτησε γενική παιδεία σπάνια σε ευρύτητα, σε βάθος και σε εσωτερική συνοχή. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα, και, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή, που έτυχε ευμενέστατης κριτικής από της στήλες της «Καθημερινής» και έγκυρων λογοτεχνικών περιοδικών. Την ίδια περίοδο, για λογαριασμό μεγάλου εβδομαδιαίου περιοδικού, έλαβε συνεντεύξεις από κορυφαίους Eλληνες πολιτικούς και διανοούμενους, με κορυφαία εκείνη του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, την οποία ο εκλιπών πολιτικός και πνευματικός άνδρας θεώρησε υπόδειγμα δημοσιογραφίας. Η παιδεία της εκτεινόταν σε χώρους όπως η ιστορία, η ηθική, η πολιτική, η αισθητική, ο πολιτισμός γενικά και ειδικότερα οι τέχνες του λόγου, οι εικαστικές τέχνες, το θέατρο και ο κινηματογράφος. Τελευταία βρισκόταν στο αστερισμό του Αριστοτέλη: μελετούσε, τα Ηθικά Νικομάχεια και τώρα το Περί Ποιητικής. Είχε κατακτήσει μεγάλη ελευθερία σκέψης και εκφραστική δύναμη στο γραπτό λόγο, όπως μαρτυρούν κείμενά της, που δημοσιεύτηκαν στη στήλη αυτή της αγαπητής «Κ». Αλλά την απωθούσε ο τύπος της διανοούμενης γυναίκας. Αντίθετα ήταν ο καλλιεργημένος και συνειδητός ενεργός πολίτης. Πονούσε με την κατάσταση αποσύνθεσης που ζούμε και αντιστεκόταν με όλη της την δύναμη και με μυαλό ορθάνοιχτο.
Το ήθος και η γενναιοδωρία της εμπνέονταν από αξίες που σήμερα αμφισβητούνται σφοδρά. Η δική μας εποχή φαίνεται να τελείωσε και η καινούργια, χαώδης και αδιαμόρφωτη ακόμη, αιωρείται σε ένα κενό κωδίκων και αρχών. Είναι λοιπόν η Oλγα Θεοδωροπούλου συντηρητική και παρωχημένη; Iσως ναι. Iσως πάλι όχι. Iσως να ενσαρκώνει τη διαχρονική γυναίκα, τον άφθαρτο και αναλλοίωτο άνθρωπο που, όταν η κοινωνία μας κλυδωνίζεται και ο κυρίαρχος λαϊκισμός ερωτοτροπεί αναίσχυντα με την άβυσσο, αυτός, πάμφωτος και αληθινός, ο ην και ο ων και ο ερχόμενος, δείχνει. Δείχνει και εμπνέει ελπίδα.
Καθηγητής Γιαννησ Γ. Σχινας – τέως πρύτανις του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου
Η προσθήκη στους νόμους
Κύριε διευθυντά
Η προσθήκη στους νόμους: «και άλλες διατάξεις», παραβιάζει το Σύνταγμα. Κατά το Σύνταγμα και τη λογική του δικαίου, το κύριο αντικείμενο του νόμου πρέπει, εξαρχής μέχρι τέλους, να πραγματεύεται, αυτοτελώς, και ν’ αναπτύσσεται, χωρίς την παρεμβολή άλλης διατάξεως ασχέτου με το κύριο αντικείμενο του νόμου.
Η διάταξη του άρθρου 74 παρ. 5 είναι απλή και καθαρά και καθ’ όλα σαφής ως προς τούτο, ορίζει δε σχετικώς τα εξής: «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγεται για συζήτηση». Π.χ. νομοσχέδιο σχετικό με τον αιγιαλό και τη αιγιαλίτιδα ζώνη δεν επιτρέπεται να περιέχει διατάξεις περί της εκπαιδεύσεως ή περί άλλης δραστηριότητας. Το νομοσχέδιο αυτό δεν εισάγεται για συζήτηση. Το ίδιο ισχύει για τις προσθήκες ή τροπολογίες ή προτάσεις νόμου, άσχετες με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου, οι οποίες επίσης, δεν εισάγονται για συζήτηση.
Πότε είναι άσχετη η πρόταση ή η προσθήκη ή τροπολογία με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου, εμφαίνεται, όχι απλώς προκύπτει, από τα πράγματα. Απλώς χρειάζεται καρδιά καθαρά και σώφρων λογισμός του νομοθετικού παράγοντα. Χαρίσματα και προσόντα τα οποία υπάρχουν στους βουλευτές, τους αντιπροσώπους του Eθνους και του Λαού. Αν μερικοί βουλευτές δεν κατανοούν ή κάνουν πως δεν κατανοούν τις διατάξεις του Συντάγματος, υπολείπονται τούτου(!). Πράγμα οξύμωρον και αδιανόητον. Ο συντακτικός νομοθέτης, έχοντας υπόψη ότι η Βουλή είναι το ανώτατο όργανο του κράτους, το οποίο ψηφίζει τους νόμους, αναδεικνύει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στηρίζει και ελέγχει την κυβέρνηση και ο πρόεδρος της (της Βουλής) αναπληρώνει προσωρινά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θεσπίζει την εξαιρετική διάταξη ότι σε περίπτωση (εύλογης) αμφισβήτησης, εάν η πρόταση νόμου ή η προσθήκη ή η τροπολογία είναι σύμφωνη με το κύριο αντικείμενο του νόμου, αποφαίνεται η Βουλή. Γι’ αυτό περιορισμοί στην άσκηση της εξουσίας της Βουλής αποφεύγονται. Την επιφύλαξη, αυτή, υπέρ της Βουλής, ενομολόγησε και το Συμβούλιο της Επικρατείας, σεβόμενο την υπέρτατη εξουσία που ασκεί. Παρότι κατά την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, την αποτελούσα την πηγή του Δικαίου της πολιτισμένης ανθρωπότητος, «η κρίση του νομοθέτου εκ πολλού χρόνου σκεψαμένου γίνεται και αφορά τα καθόλου μέλλοντα» (Αριστ. ρήτορ. Α΄ 1354β΄ και 1358β΄). Συνεπώς, κατά το Σύνταγμα, κάθε νομοσχέδιο, πρέπει εξαρχής μέχρι το τέλος, να είναι παρόμοιο και ενιαίο. Aλλως, είναι διάτρητο σε ενότητα και διασπά την απαιτούμενη συστηματική και τελολογική ενότητα του γνησίου και Συνταγματικού νόμου. Παύει να είναι νόμος του Κράτους. Είναι ένα συνονθύλευμα ασχέτων μεταξύ τους διατάξεων, οι οποίες προκαλούν σύγχυση, ασάφεια και περιττή πολυνομία.
Κωνσταντινος Τρακας – Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ε.τ.
Οι ομογενείς
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 16ης.1.16 διάβασα το μήνυμα του προέδρoυ της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, προς την Ομογένεια της Aμερικής.
Υπογραμμίζει ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. ότι οι Eλληνες της Aμερικής διαθέτουν τον δυναμισμό, τις εμπειρίες, τις επιτυχίες, αλλά και την αγάπη για τη μητέρα πατρίδα. Δεν αμφιβάλλουμε για όλα αυτά, όμως δυναμισμό, εμπειρίες, επιτυχίες και πάνω από όλα αγάπη για την πατρίδα δεν διαθέτoυν μόνο οι Eλληνες της Aμερικής, παρά οι Eλληνες απανταχού της οικoυμένης.
Πρέπει να γνωρίζει ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. ότι οι Eλληνες της Κεντρικής Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας επένδυσαν στην Ελλάδα, σύμφωνα με στατιστικές, κατά την περίοδο 1970/1985 πάνω από 15 δισεκατομμύρια δολάρια και συνέβαλαν έτσι κατά πολύ στην τότε οικονομική άνοδο της χώρας, αλλά και μετά, στη συνέχεια, αν όχι σε ακίνητα και επιχειρήσεις, γιατί πολλές φορές εξαπατήθηκαν, τουλάχιστον στον τoυρισμό με τις διακοπές στην Ελλάδα, όχι μόνο των ιδίων, αλλά και πολλών Γερμανών τους οποίoυς προτρέπουν μέσω των εστιατορίων, φιλικών γνωριμιών, μεικτών εκδηλώσεων κ.λπ. να επισκεφθoύν την Ελλάδα.
Ελπίζουμε ότι ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. θα προσέξει αυτή την παράλειψη και θα τη διορθώσει.
Nικ. Παπαδηλερης