Κύριε διευθυντά
Η οικονομική κρίση βρήκε πολλούς στην Ελλάδα εκτεθειμένους σε ανειλημμένες υποχρεώσεις, τις οποίες πλέον δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν. Μεγάλο μέρος τέτοιων υποχρεώσεων αφορούν τα στεγαστικά δάνεια, τα οποία ελήφθησαν για την αγορά ακινήτων που τώρα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, τα γνωστά «κόκκινα» δάνεια.
Οι τράπεζες προτείνουν διάφορες λύσεις, οι οποίες συνεπάγονται κάποιες χρηματικές καταβολές από τον δανεισθέντα, με διευκολύνσεις και επιμηκύνσεις του χρόνου αποπληρωμής. Στην περίπτωση, όμως, που ο δανεισθείς δεν μπορεί να ανταποκριθεί έστω και σε αυτές τις λύσεις, προβλέπεται η εκποίηση του ακινήτου, και μάλιστα, όπως ακούγεται, με τιμή εκκινήσεως τα 2/3 ή ακόμα και το 1/3 της αντικειμενικής του αξίας.
Μια τέτοια έσχατη λύση οδηγεί τις περισσότερες φορές στη μερική κάλυψη της οφειλής και, σύμφωνα με την ισχύουσα εν Ελλάδι νομοθεσία, στην αναζήτηση από τις τράπεζες του υπολοίπου με κατασχέσεις και άλλων περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη, αν υπάρχουν και αν καλύπτουν την απαίτηση της τράπεζας.
Αυτή η λύση είναι ό,τι χειρότερο και για τον δανειολήπτη, που τον καταστρέφει τελείως, αλλά και για τις τράπεζες, οι οποίες, πέρα από τις χρονοβόρες διαδικασίες, είναι αμφίβολο αν, τελικά, θα καλύψουν με αυτήν τη διαδικασία το εκατό τοις εκατό του συνόλου των απαιτήσεών τους.
Αντί της έσχατης λύσης του πλειστηριασμού, προτείνω έναν συμβιβασμό μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη για την αποπληρωμή μετρητοίς ενός μέρους του δανείου, π.χ. το 60% ή το 70%, και πλήρη απαλλαγή του δανειολήπτη από άλλες υποχρεώσεις έναντι της τράπεζας. Σε αυτήν την περίπτωση, ο δανειολήπτης μπορεί να προχωρήσει στην πώληση του ακινήτου του με μειωμένη τιμή, αλλά πολύ καλύτερη από αυτήν που επιτυγχάνεται στους πλειστηριασμούς και καλύπτουσα την κατόπιν συμβιβασμού απαίτηση της τράπεζας, εάν δε η εν λόγω συναλλαγή απαλλαγεί από το πόθεν έσχες για τον δανειολήπτη, η επιτυχία του μέτρου θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Αυτό, τελικά, θα είναι συμφέρον και για την τράπεζα, η οποία θα πάρει γρηγορότερα ζεστό χρήμα, που, επενδυόμενο με πολύ καλύτερη απόδοση από αυτήν που αποφέρουν τα στεγαστικά δάνεια, θα μπορεί να αναπληρώσει το μέρος του κεφαλαίου που έχασε με τον συμβιβασμό, σε σύντομο χρόνο.
Η διαδικασία αυτή, νομίζω, ότι θα είναι ακόμη πιο επωφελής για την τράπεζα, αν επιλεγεί αντί της πωλήσεως των «κόκκινων« δανείων έναντι ευτελούς τιμήματος σε επενδυτικές επιχειρήσεις.
Δημητρης Δωρης – Πολιτικός Μηχανικός – Κηφισιά
Τα ιερά κείμενα και η γλώσσα μας
Κύριε διευθυντά
Hελληνική γλώσσα, με ιστορία χιλιετιών, αποτελεί βασικότατο στοιχείο του όλου πολιτισμού μας και τυγχάνει ο πολυτιμότερος εθνικός μας θησαυρός. Η ελληνική γλώσσα είναι ό,τι πιο τέλειο έχει ανακαλύψει η ανθρώπινη νόηση. Είναι η ωραιότερη, η πλουσιότερη και «η των γλωσσών όλων η ακριβέστερη και οξυτάτη».
Ειδικότερα, η Εκκλησία προσέλαβε την αρχαία ελληνική γλώσσα και την προσήρμοσε κατ’ άριστον τρόπον προς διατύπωση της δογματικής διδασκαλίας και έκφραση της όλης διδασκαλίας της στα λειτουργικά και λατρευτικά κείμενα.
Μέχρι και σήμερα διατηρεί ζώσα την ελληνική γλώσσα, γιατί δεν απεμπόλησε και δεν έκρυψε ουδ’ επί στιγμήν τον ανεκτίμητον αυτόν θησαυρόν, και κατ’ αυτόν τον τρόπον καθίσταται ο κυριότερος θεματοφύλακάς της. Ιδιαιτέρως τα λατρευτικά κείμενα είναι «πνευματικός πλούτος δεδοκιμασμένης διαιωνίου αντοχής» (καθ. Στ. Κουρούσης). Ερχεται η γλώσσα των ιερών κειμένων της Εκκλησίας και δίδει ιεροπρέπεια, έμπνευση, ανάβαση του νου, εσωτερική παρόρμηση για πνευματική καλλιέργεια, μυσταγωγικό ήθος, μεταρσίωση των πιστών και ψυχική μέθεξη.
Γι’ αυτό το θέμα της διατηρήσεως και εκμαθήσεως της ελληνικής γλώσσας είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Αξίζει να το προσέξουμε. Το ζήτημα δεν είναι ούτε ρομαντισμός ούτε συντηρητισμός, καθ’ ότι ισχύει το του Πολυβίου «εν καιροίς χαλεποίς μέμνησο της γλώσσης». Ενόψει, μάλιστα, της Μεγάλης Εβδομάδος και της εορτής του Πάσχα, ο εκκλησιασμός μας θ’ αποτελέσει αφορμή για να βιώσουμε την αρχοντιά της Εκκλησίας και της λειτουργικής της ζωής, και σ’ αυτό θα συντελέσει, αναμφισβήτητα, το άκουσμα όλων αυτών των υπερόχων ύμνων της ελληνικής μας γλώσσας.
Πράγματι, μέσα στην εκκλησία και στις ιερές Ακολουθίες μπορείς ν’ ακούσεις «σωστά ελληνικά» και να διδαχθείς. Πρωτίστως ν’ ανέβεις πνευματικά. Αυτό που χρειαζόμεθα σήμερα.
Aρχιμ. Χρυσοστομος Κ. Παπαθανασιου – Ιεροκήρυξ Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών
Το τζαμί
Κύριε διευθυντά
Στην εφημερίδα σας στις 3/4/2016, διάβασα το άρθρο του κ. Γιάννη Ελαφρού με τον τίτλο: «Το παρασκήνιο με το τζαμί και οι επόμενες κινήσεις…». Για να θεμελιώσω τις σκέψεις μου, σας μεταφέρω από το άρθρο αυτό αυτολεξεί τη θέση του υπουργείου Παιδείας. «Κατ’ αρχήν, το μουσουλμανικό τέμενος θα είναι δημόσιο και θα βρίσκεται υπό την εποπτεία του ελληνικού κράτους και κανενός άλλου. Θα υπάρχει ιμάμης, ο οποίος επίσης θα επιλεγεί από την ελληνική πολιτεία, καθώς και διοικητικό συμβούλιο, η πλειοψηφία του οποίου θα ορίζεται από το κράτος. Η χρηματοδότηση του έργου θα είναι αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ξεκαθαρίζεται σε όλους τους τόνους πως η ιδιοκτησία και ο έλεγχος του χώρου θα ανήκουν στο ελληνικό κράτος. Εξάλλου, αυτό ακριβώς προβλέπει ο νόμος Γιαννάκου (ν. 3512/2006), η οποία μιλούσε για δημιουργία τζαμιού με επιχορήγηση από τη Σαουδική Αραβία… Το τζαμί θα έχει εμβαδόν 575 τετραγωνικά μέτρα…». Η ανακοίνωση του υπουργείου γράφει και άλλα πολλά. Μια σύντομη ανάλυση επί των οικονομικών. Δεν μας λέγουν από το υπουργείο πόσο θα κοστίσει η χρηματοδότηση του έργου. Μήπως υπερβούμε κατά πολύ το 1 εκατ. ευρώ;
Ως προς το προσωπικό που θα εργάζεται σε ένα ΝΠΙΔ και θα πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ας δούμε λίγο αναλυτικότερα το κόστος. Ο ιμάμης και ο βοηθός του η διοικούσα επιτροπή, αποτελούμενη από ανώτερα στελέχη (γεν. διευθυντές) των υπ. Παιδείας, Οικονομικών, καθηγητές Πανεπιστημίων εννεαμελής επιτροπή κτλ., η γραμματεία της επιτροπής, θα έχουν «παχυλά» επιδόματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το τζαμί ή τέμενος θα έχει εσωτερικό προσωπικό για τη λειτουργία του, καθώς και θυρωρούς, φύλακες καθ’ όλο το 24ωρο, καθαρίστριες, κηπουρούς, συντηρητή και οι οποίοι όλοι αυτοί θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ομοίως το τζαμί θα έχει τηλέφωνα, φως, νερό και όλα αυτά θα πληρώνονται από το κράτος. Πέραν της αστυνομίας που θα πρέπει να είναι επί ποδός καθ’ όλο το 24ωρο και θα επικεντρώνεται εκεί, ελαττώνοντας τη δύναμή της στις άλλες περιοχές. Κατά μετριότατους υπολογισμούς, πέραν του κόστους της ανέγερσης, το ετήσιο κόστος θα ανέρχεται γύρω στις 360.000 – 400.000 ευρώ. Σε μια χώρα που δυστυχεί οικονομικώς, σε μια χώρα που βλέπεις πεινασμένους και δυστυχισμένους ανθρώπους και κλαίει η ψυχή σου, τα πολυδάπανα τεμένη μας έλειψαν; Δεν θα γράψω τι μπορεί να συμβεί με τις διάφορες και αντιτιθέμενες μεταξύ των κατηγορίες των μουσουλμάνων, σιίτες – σουνίτες, για να μην επεκταθώ στους τζιχαντιστές.
Η εκκλησία να φροντίζει, με τα φιλόπτωχα ταμεία της, τους πτωχούς και πεινασμένους και το κράτος, έστω και αυτά τα χρήματα, να θέλει να τα δώσει στα τεμένη! Μεγάλη πρόκληση!
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Π. Καμμένος θα υπογράψει την παραχώρηση του οικοπέδου; Ας μελετήσει προσεκτικά με τους νομικούς του συμβούλους τα άρθ. 17§6 και άρθ. 106§6 του Συντάγματος. Εδώ θα φανεί το σθένος και η ανδρεία του. Τέλος, η εποχή του 2006 που έγινε ο νόμος για το τέμενος, ήταν εντελώς διαφορετική από την σήμερον ημέρα που βιώνει η Ελλάδα.
Ιωαννης Θ. Χαϊνης – Ομ. Καθηγητής Ε.Μ. Πολυτεχνείου