Κύριε διευθυντά
Αν θέλουμε να δούμε ψύχραιμα τα πράγματα, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε μάρτυρες μιας νέας επικίνδυνης εθνικής περιπέτειας. Και αυτό γιατί η λογική λέει ότι η συσσώρευση των δύστυχων προσφύγων και μεταναστών (μουσουλμάνων στην πλειονότητά τους) στη χώρα μας θα συνεχιστεί, παρά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ευρωδιασκέψεων. Ο λόγος είναι απλός: Στην πραγματικότητα, κανείς άλλος εκτός από εμάς τους Eλληνες δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να τη σταματήσει. Πιο συγκεκριμένα:
1. Για τους ίδιους τους δύστυχους μετανάστες, η δεύτερη καλύτερη επιλογή, μετά το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων, είναι να έρθουν ή να παραμείνουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα-μέλος της Σένγκεν, όπως η Ελλάδα, ελπίζοντας σε μια νέα ευκαιρία. Δεν πρόκειται λοιπόν να σταματήσουν, όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι στην πατρίδα τους, να προσπαθούν να έρθουν στη χώρα μας, ακόμη και αν τα σύνορα προς την υπόλοιπη Ευρώπη είναι κλειστά.
2. Η Τουρκία, παρά την προθυμία που δείχνει στα χαρτιά, έχει επί της ουσίας κάθε συμφέρον να συνεχιστεί, και μάλιστα να αυξηθεί όσο είναι δυνατόν, ο αριθμός αυτών που φτάνουν στην Ελλάδα. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι γι’ αυτό: (α) Βραχυπρόθεσμα, η ροή αυτή ελαφραίνει το βάρος που υφίσταται σήμερα, αφού μειώνεται ο αριθμός των εκατομμυρίων ήδη προσφύγων-μεταναστών στο έδαφός της, (β) μακροπρόθεσμα δε, και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πιο επικίνδυνο, η ροή αυτή δημιουργεί κάθε μέρα που περνάει και μια μεγαλύτερη, κατά βάση μουσουλμανική, μειονότητα που θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα. Eνα δηλαδή αδελφό-πληθυσμό της Τουρκίας, που είναι βέβαιο ότι αυτή θα σπεύσει στη συνέχεια να εκμεταλλευτεί.
3. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα προτιμούσαν βέβαια να σταματήσουν οι ροές. Μια όμως που αυτό αποδεικνύεται δύσκολο, ο εγκλωβισμός τους στην Ελλάδα είναι και γι’ αυτούς, έστω και προσωρινά, η αμέσως καλύτερη λύση.
Το λογικό συμπέρασμα, έτσι, είναι ότι, παρά τους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς, οι μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν και το πιο πιθανό είναι να μετατραπεί όντως η Ελλάδα σε μια μεγάλη αποθήκη πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ψυχών. Να δημιουργηθεί, δηλαδή, μια νέα μεγάλη μειονότητα, εγκλωβισμένη στην Ελλάδα, με διαφορετικές θρησκεία, κουλτούρα και επιδιώξεις. Ας αφήσουν, λοιπόν, κυβέρνηση και πολιτικοί τα ανθρωπιστικά θέματα στις αρμόδιες φιλανθρωπικές οργανώσεις και πολίτες (που στο κάτω κάτω αποδείχτηκαν πιο ικανοί από αυτούς) και ας σχεδιάσουν, όσο υπάρχει ακόμη καιρός, μια στρατηγική για να αποφύγουμε τον νέο μεγάλο αυτό εθνικό κίνδυνο. Γιατί, αλλιώς, είναι βέβαιο ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι αμείλικτος για την ανεπάρκειά τους.
Γιωργος Ανησυχος – Καθ. Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Η υπεροψία μας ως άλλοθί μας
Κύριε διευθυντά
Είσαι ό,τι έχεις. Με άλλα λόγια, είσαι ό,τι κατέχεις σε τέτοιο βαθμό που να το χρησιμοποιείς ως εργαλείο στην καθημερινότητά σου. Η επίσημη ελληνική εκπαίδευση (τουλάχιστον αυτή που έτυχα εγώ την περίοδο 1985-2000) απέτυχε παντελώς στην απόπειρα να μου παρουσιάσει την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, με αποτέλεσμα να με αφήσει με μια αποστροφή για τη δυσνόητη αρχαιοελληνική γλώσσα και ταυτόχρονα αδαή για το πολιτισμικό γίγνεσθαι της ευρωπαϊκής ηπείρου. Δεν είναι σκοπός μου ούτε έχω την επιστημονική επάρκεια να αναγνωρίσω και να περιγράψω τα μεθοδολογικά σφάλματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η σπουδή όμως των αρχαίων ελληνικών περιορίστηκε σε μια κοπιώδη προσπάθεια εκμάθησης της αρχαίας γραμματικής μέσα από το κείμενο της Οδύσσειας του Ομήρου, αποτυγχάνοντας παντελώς έστω και στο ελάχιστο να με εισαγάγει στο έργο των αρχαίων φιλοσόφων, στο γιατί τους μνημονεύουμε ακόμη και σήμερα, καθώς και να μου προσφέρει ένα εργαλείο για περαιτέρω προσωπική αναζήτηση στο μέλλον. Ταυτόχρονα, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός για την κλασική ελληνική εκπαίδευση ήταν ένα παράλληλο σύμπαν, που σαν να μην υπήρξε ποτέ, ουδέποτε μνημονεύτηκε με τη δέουσα σημασία.
Eχω την πεποίθηση πως η προσωπική μου εμπειρία δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, αλλά αντικατοπτρίζει όλη τη γενιά μου, καθώς πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο πρόγραμμα και στη μέθοδο σπουδών από τότε, και το κακό αυτό για τον τόπο μου συνεχίζεται.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να φτιαχτούν οι σημερινοί Eλληνες, οι οποίοι αγνοούν παντελώς την ουσία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος (πέραν του ότι «φτιάξαμε τον Παρθενώνα όταν οι άλλοι ήταν ακόμη στα δέντρα») ενώ δημιουργείται και μια λανθασμένη αίσθηση ανούσιας πολιτισμικής υπεροψίας απέναντι σε έναν ευρωπαϊκό πολιτισμό τα θαυμαστά έργα του οποίου ουσιαστικά δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ για να εκτιμήσουμε. Συνεπικουρώντας το σταμάτημα της εκμάθησης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για όσους αναρωτιούνται αν είμαστε Ευρωπαίοι ή απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, η θλιβερή αλήθεια είναι ότι είμαστε ορφανοί. Η επίσημη ελληνική εκπαίδευση μας άφησε στην άκρη.
Ιασων Δ. Κυριαζης – Ιατρός
Η «Πανορθόδοξος Σύνοδος»
Κύριε διευθυντά
Μία σειρά διακεκριμένων ιεραρχών, όπως oι Σεβασμιώτατοι Ναυπάκτου κ.κ. Ιερόθεος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ και Λεμεσού κ. Αθανάσιος, και έγκριτων θεολόγων, όπως οι ομότιμοι καθηγητές Πανεπιστημίου και Πρωτοπρεσβύτεροι π. Γεώργιος (Μεταλληνός) και π. Θεόδωρος (Ζήσης) εξέφρασαν έντονες ανησυχίες για την αποκαλούμενη «πανορθόδοξο σύνοδο». Είναι δε γνωστά τα κηρύγματα του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς), του αγίου στη συνείδηση του λαού Γέροντα Φιλοθέου (Ζερβάκου) και του λογίου και ομολογητού Γέροντα Αθανασίου (Μυτιληναίου) τόσο για την παναίρεση του οικουμενισμού όσο και για τη σχέση της με την «πανορθόδοξο σύνοδο».
Αντί να διασκεδάσει τις ανησυχίες αυτές, η σχετική πατριαρχική και συνοδική εγκύκλιος δημιουργεί περαιτέρω ερωτήματα. Αμφισβητείται βάσιμα η ενότητα της Ορθοδοξίας για να χρειάζεται να την αποδείξουμε και μάλιστα με μία βάσιμα αμφισβητούμενη σύνοδο; Από πότε είναι η σχέση με αιρετικούς σύμφωνα με την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο επί Αγίου Φωτίου και την Θ΄ επί Αγίου Γρηγορίου Παλαμά εσωτερικό θέμα της Εκκλησίας και μάλιστα σημαντικότερο από την οφειλόμενη επικύρωση των αποφάσεων εκείνων των Συνόδων; Η επικείμενη σύνοδος θα είναι αυθεντική, ακόμη κι αν το πλήρωμα της Εκκλησίας και οι νέοι Μάρκοι Ευγενικοί την θεωρήσουν ψευδοσύνοδο σαν εκείνη της Φερράρας-Φλωρεντίας; Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, τι απέγινε η φαναριώτικη σοφία της αναβολής της συζητήσεως μεγάλων θεμάτων «άχρι καιρού», δηλαδή μέχρι να ελευθερωθεί η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, η οποία τελεί εν αιχμαλωσία; Η Ελλάς έχει καταργηθεί ως ανεξάρτητο κράτος και τώρα επισπεύδεται η «επίλυση» όλων των εθνικών θεμάτων; Ο Χριστιανισμός είναι υπό διωγμόν και αυτή η στιγμή επιλέγεται για να συγκληθεί «πανορθόδοξος σύνοδος»; Ποιος μπορεί να πιστεύσει ότι όλα αυτά δεν συντελούνται υπό καθεστώς πλάνης, ή απειλής, και επομένως είναι απολύτως απαράδεκτα και άκυρα;
Σπύρος Μπαζίνας – Βιέννη
Τα στενά μας τα παπούτσια
Κύριε διευθυντά
Τα ΜΜΕ μετέδωσαν την είδηση ότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπέβαλε σχέδιο νόμου που δίνει το δικαίωμα στους ομογενείς του εξωτερικού να ψηφίζουν, στις βουλευτικές εκλογές στον τόπο διαμονής τους. Δεν θέλω να απαξιώσω τους ομογενείς μας, όλοι τούς βλέπουμε με αγάπη, αλλά παρακαλώ να μου επιτρέψετε να διατυπώσω μια διαφορετική θέση στο θέμα. Οταν μια κυβέρνηση χάσει την αξιοπιστία της λόγω κακοδιοίκησης, παράλογων φόρων, διαπλοκής, πελατειακών σχέσεων κ.τ.λ., οι Ελλαδίτες ψηφοφόροι, που υφίστανται τις συνέπειες των παραπάνω ανωμαλιών, μπορούν να έχουν άποψη στις εκλογές. Οι ομογενείς, που ζουν σε άλλο κόσμο, δεν φορολογούνται, δεν στρατεύονται, και δεν υφίστανται τα αποτελέσματα της κακοδιοίκησης μιας εκτελεστικής εξουσίας, πώς μπορούν να έχουν αντικειμενική άποψη στο ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα; Μόνο αυτός που φοράει στενά παπούτσια, ακόμη και αν είναι καινούργια και αστραφτερά, μπορεί να έχει γνώμη αν θα τα αλλάξει ή όχι.
Γεωργιος Αραμπατζης – Ιατρός