Kύριε διευθυντά
Τη λαϊκή παροιμία «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» μας έφεραν στη μνήμη οι τελευταίες ενορχηστρωμένες προκλήσεις των Αλβανών, οι οποίες δεν φαίνεται να είναι τόσο αθώες, ή υποκινούμενες από μεμονωμένους «εθνικιστικούς κύκλους», όπως διατείνονται μερικοί στο υπουργείο Εξωτερικών της ταλαίπωρης χώρας μας. Διότι, αν έστω δεχθούμε ότι η ανάρτηση του πανό με τη δήθεν «γενοκτονία των 100.000 Τσάμηδων» στο γήπεδο πριν από την έναρξη του αγώνος Αλβανίας – Ελβετίας το Σάββατο 12 Ιουνίου στη Γαλλία, ήταν έργο «θερμοκέφαλων φιλάθλων» και η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Τίρανα, κατά την επίσκεψη του Eλληνα υπουργού Εξωτερικών, «έργο ακραίων εθνικιστών», η προσφυγή των Τσάμηδων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ερήμην της αλβανικής κυβερνήσεως έγινε;
Δεν νομίζει ο ΥΠΕΞ Νικ. Κοτζιάς ότι είναι πάρα πολλές οι συμπτώσεις για να θεωρηθούν έργο μεμονωμένων εξτρεμιστών πολιτών; Aλλωστε, αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί το αλβανικό ΥΠΕΞ υπερασπίστηκε τους Αλβανούς φιλάθλους την επομένη της αναρτήσεως του πανό στη Γαλλία; Αλλά και επί της ουσίας. Πιστεύει πράγματι η αλβανική κυβέρνηση ότι υπήρξε γενοκτονία των Τσάμηδων από τους Eλληνες; Και αν ναι, πού βρήκαν αυτό το εξωπραγματικό νούμερο, όταν ο συνολικός πληθυσμός των Τσάμηδων ουδέποτε υπερέβη τις17.000-18.000;
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι όλες οι παραπάνω προκλήσεις των Αλβανών αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, το οποίο οφείλεται αποκλειστικώς στη σημερινή άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας και το οποίο έχει ως αφετηρία την Τουρκία. Προφανώς ούτε οι Αλβανοί θα μας κουνούσαν το δάχτυλο ούτε οι Σκοπιανοί θα τολμούσαν να επιτρέψουν στα ελικόπτερά τους να πετούν επάνω απ’ τον καταυλισμό των προσφύγων της Ειδομένης, επί ελληνικού εδάφους, και ούτε οι Τούρκοι θα μετέτρεπαν την Αγία Σοφία σε τζαμί, εάν η χώρα δεν βρισκόταν στα σημερινά χάλια.
Ο πρύτανης της ελληνικής διπλωματίας Βασίλειος Παπαδάκης έλεγε: «Για να ασκήσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά του δικαιώματα ένα κράτος χρειάζεται δύο παράγοντες: ισχυρή οικονομία και ισχυρό στρατό».
Πόσο αποτελεσματικά, όμως, μπορεί να προασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα του κράτους του ένας στρατός, ο οποίος στηρίζεται σε μια κατεστραμμένη οικονομία; Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά. Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη αλωνίζουν καθημερινά, όχι μόνο εντός του ελληνικού FIR, αλλά παραβιάζοντας προκλητικά και αυτόν ακόμη τον εθνικό μας εναέριο χώρο και εμείς κλαίμε τη μοίρα μας για τα οικονομικά χάλια μας. Και τι μέλλει γενέσθαι, θα ερωτήσει κάποιος. Τίποτε απολύτως, αν δεν βρεθεί κάποιος εθνικός ηγέτης, που να μας ξυπνήσει την εθνική μας αξιοπρέπεια, η οποία λόγω της αθλίας πολιτικής ενός ελεεινού πολιτικού συστήματος βρίσκεται σε επιθανάτιο ρόγχο.
Γεώργιος Β. Κασσαβέτης
Επισμηναγός (Ι) ε.α.