Κύριε διευθυντά
Ιούλιος 2016. Συμπληρώνονται 42 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, το Σάββατο της 20ής Ιουλίου 1974, κατά την οποία οι τουρκικές δυνάμεις, έπειτα από προετοιμασίες μηνών, εισέβαλαν στην Κύπρο, χώρα-μέλος της διεθνούς κοινότητας του ΟΗΕ, κατέλαβαν το 38% του εδάφους, εγκατέστησαν και ανέπτυξαν κατοχικό στρατό, συγκρότησαν, οργάνωσαν και αναγνώρισαν το «ψευδοκράτος» της Τουρκοκυπριακής Δημοκρατίας και συνεχίζουν μέχρι σήμερα την κατοχή του βορείου τμήματός της. Διατηρούν τη Λευκωσία, τη μοναδική πρωτεύουσα σε όλο τον κόσμο, χωρισμένη σε δύο κοινότητες.
Τι κι αν έχουν εκδοθεί ψηφίσματα των διεθνών οργανισμών και έχει κατηγορηθεί η Τουρκία για παραβίαση των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των συνθηκών και έχει γίνει η Κύπρος πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Eνωσης; Η κατάσταση παραμένει όπως διαμορφώθηκε το 1974 με τη διεξαγωγή των συνεχών και ατέρμονων συνομιλιών επίλυσης του «Κυπριακού Ζητήματος». Την τουρκική εισβολή κλήθηκαν να αποκρούσουν οι ευρισκόμενες στη νήσο ένοπλες δυνάμεις της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΔΥΚ), οι οποίες υστερούσαν χαρακτηριστικά σε δύναμη προσωπικού, εξοπλισμό και μέσα υποστήριξης. Παρά τα μειονεκτήματα, δεν εγκατέλειψαν την ακτή και ούτε παρέδωσαν το έδαφος αμαχητί, αλλά με σθένος, καρτερία, τόλμη, αποφασιστικότητα, ηρωισμό, αυταπάρνηση και προπαντός με πατριωτικό παλμό και συναίσθηση του καθήκοντος παρέμειναν στις επάλξεις και πολλοί, μάλιστα, αξιωματικοί και οπλίτες πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της κυπριακής ελευθερίας στα πεδία της μάχης της Κερύνειας, του Πενταδακτύλου, της Λευκωσίας και όλης της νήσου. Μέχρι σήμερα και για 42 χρόνια όλους αυτούς, ζώντες, πεσόντας και αγνοουμένους, η πολιτεία τούς έχει ξεχάσει και το μόνο που θυμάται είναι η επίσημη ετήσια κυβερνητική ανακοίνωση που καταδικάζει το άφρον και εγκληματικό πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Διατηρείται μία σκόπιμη, συκοφαντική και άδικη μομφή κατά των Ελλήνων αξιωματικών, ότι αυτοί με το πραξικόπημα προκάλεσαν την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Εντύπωση που δεν είναι σωστή και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν ήταν το πραξικόπημα που προκάλεσε την τουρκική επέμβαση. Αυτό ήταν το πρόσχημα και το κάλυμμα. Οι πραγματικοί λόγοι πρέπει να αναζητηθούν στη σφαίρα της γεωστρατηγικής και των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και της Τουρκίας. Είναι άδικο οι Ελληνες αξιωματικοί να κατηγορούνται συλλήβδην και να γίνεται λόγος ακόμη και για προδοσία. Βέβαια υπάρχουν ευθύνες, και μάλιστα σοβαρές, αλλά αυτές επιμερίζονται με το πόρισμα του «Φακέλου Κύπρου» σε συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι ανεξαιρέτως σε όλο το σώμα των αξιωματικών, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα υπηρέτησαν πιστά και ενόρκως, εν ειρήνη και εν πολέμω, την υπόθεση της Κύπρου και, μάλιστα, πλήρωσαν βαρύ τίμημα αίματος στις επιχειρήσεις «Αττίλας». Καιρός είναι να αποδοθούν οι οφειλόμενες τιμές στους ηρωικούς νεκρούς μας, να αναγνωρισθεί η εθνική προσφορά τους, να διασκεδασθούν οι οποιεσδήποτε άδικες και δυσμενείς εντυπώσεις και να σταματήσουν να παραμένουν οι αξιωματικοί από την πολιτεία παρεξηγημένοι και αγνοημένοι.
Νικολαος Ζαρκαδας – Υποστράτηγος ε.α., Θεσσαλονίκη