Κύριε διευθυντά
Ο Λουκάς είναι πλέον ογδόντα χρόνων. Μια ζωή εμπειρίες και κόπο δημιουργίας στον ιδιωτικό τομέα, όπου τον έταξε η παντοκινήτρα τύχη. Πιστός στη θεωρία του περι παραγωγικότητας του πολίτη και κριτής πάντων πολιτικών όλων των παρατάξεων. Πάντοτε προσπαθούσε να κάνει προβλέψεις με ένα αισιόδοξο μάτι και μια ανοιχτόκαρδη άποψη. Γι’ αυτό με ρώτησε προχθές πώς βλέπω την κατάσταση να εξελίσσεται. «Τι να σου πω, Λουκά μου, πιθανώς στο απώτερο μέλλον να πάμε και καλά, πάντως προς το παρόν πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί σε κανένα μέρος όπου κυβέρνησε η Αριστερά δεν χόρτασε ο λαός το σταρένιο ψωμί, πολύ για μπομπότα έχω ακούσει». «Εγώ», μου είπε ο Λουκάς, «είμαι αισιόδοξος, κάτι φαίνεται να βγαίνει από τις προσπάθειες του Τσίπρα». Συμφώνησα, τι άλλο μπορούσα να κάνω;
Εκεί που είχαμε ηρεμήσει συμφωνώντας για τις προθέσεις και τη μεγαλοφυΐα του αριστερού πρωθυπουργού μας, έλαμψε πάνω από τα κεφάλια μας η φωτεινή ρομφαία της σύγχρονης πολιτικής αντίληψης των Ελλήνων. «Εμείς», μου είπε ο Λουκάς, «τακτοποιήσαμε πάνω από δεκαπέντε παιδιά από το χωριό μας και σήμερα δεν μας λένε ούτε καλημέρα». «Oταν λες, Λουκά, ότι τακτοποιήσατε, τι ακριβώς εννοείς;» «Να», μου λέει ο Λουκάς, «τα βολέψαμε όλα σε θέσεις του Δημοσίου».
Ο γιατρός που με εξέτασε μετά με βεβαίωσε πως το εγκεφαλικό, ευτυχώς, πέρασε ξώφαλτσα, φθηνά τη γλίτωσα.
Δηλαδή, Λουκά μου, βολέψατε τα παιδιά του χωριού σας και τους εξασφαλίσατε μισθό από το δικό μας δύσκολο μεροκάματο; Δεν κατάλαβα καλά, τα σπρώξατε μέσα στο τεμπελχανείο του Δημοσίου με εγγύηση τη δική μας δουλειά Πολύ δημοκράτες είστε, βρε Λουκά, με τα δικά μας λεφτά, μα πάρα πολύ δημοκράτες.
Δεν σκεφθήκατε βέβαια να τους βάλετε την ιδέα να δημιουργήσουν ένα εργοστάσιο κατασκευής ρουλεμάν ή μία εμπορική εταιρεία εκμετάλλευσης των ελληνικών ροδακίνων με στόχο την κάλυψη της σκανδιναβικής αγοράς, έτσι δεν είναι; Και βέβαια έτσι είναι, εκεί θέλει κόπο, χρόνο, αγωνία, μυαλό, φαντασία και όρεξη. Στην πολεοδομία και τη νομαρχία, που στοιβάξατε τα βλαστάρια της πατρίδας μας, χρειάζεται μόνον όρεξη για τσίπουρα και καλό μεζέ. Καλή ζωή και κακή διαθήκη. Αυτές είναι οι ιδεολογικές μας διαφορές, αγαπητέ, φίλτατε και συμπαθέστατε Λουκά, αυτές είναι και είναι τεράστιες. Αυτές είναι οι ιδέες που χρειάζονται οι Σουηδοί βιομήχανοι για να πουλάνε ανενόχλητοι φορτηγά Scania στη Λουάντα της Ανγκόλα και το Λορέντσο Μαρκές της Μοζαμβίκης. Αυτές οι ελληνικές ιδέες τους αρέσουν πάρα πολύ και τους διασκεδάζουν επίσης, σκάνε στα γέλια όταν τις ακούνε. Και να φαντασθεί κανείς ότι η λέξη «emporium» είναι ελληνικής προέλευσης και ετυμολογίας. Μακριά από τον καπιταλισμό ο ελληνισμός έχει καταρρεύσει, και αυτό συμπληρώνεται επίσης και με την ιδέα πως ο Eλληνας είναι ένας κυριολεκτικά δούλος. Τώρα, δούλος του μεγάλου κεφαλαίου, δούλος του καλού Θεού ή κάποιου άλλου δεν ξέρω, πάντως δούλος ακούγεται κάθε Κυριακή πρωί. Κι εκείνος παραμένει σκυφτός, φοβισμένος και υποτελής, απέχοντας χιλιάδες χρόνια και χιλιόμετρα από τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο και τον Σοφοκλή. Ναι, δούλος, η λέξη τα λέει όλα ξεδιάντροπα και κατάμουτρα. Αντε, καλούς διορισμούς να έχουμε και καλή ψυχή.
Φοιβος Ιωσηφ