Κύριε διευθυντά
Oταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος ίδρυσε το Συμβούλιο της Επικρατείας με πρώτο Πρόεδρο τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Ρακτιβάν θέλησε να παρακολουθήσει τη συζήτηση της πρώτης αίτησης ακύρωσης. Εισηγητής ήτο ο Σύμβουλος της Επικρατείας Μιχαήλ Στασινόπουλος, αργότερα Πρόεδρος του ΣτΕ και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο εισηγητής σύμβουλος επρότεινε να γίνει δεκτή η αίτηση ακύρωσης του ιδιώτου κατά του Δημοσίου και το Συμβούλιο, μετά από σύντομη διάσκεψη επί τας έδρας, εξέδωσε την απόφασή του δεχόμενο την εισήγηση. Τότε ο παραστάς καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, Ελευθέριος Βενιζέλος, εδήλωσε: «Κύριοι, στην Ελλάδα υπάρχουν Δικαστές» επαναλαβών τη ρήση του Μυλωνά του Πότσδαμ, που όταν δέχθηκε τις πιέσεις του Βασιλέως Φρειδερίκου της Πρωσίας ότι ο θόρυβος από την περιστροφική λειτουργία του ανεμόμυλου διετάρασσε την ηρεμία του είχε πει το περίφημο: «Υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».
Βεβαίως οι δικαστές του Βερολίνου όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ήτο νέος δεν εδίστασαν να τον δικάσουν και να τον εγκλείσουν στη φυλακή, όταν όμως ο Χίτλερ έγινε Φύρερ οι δικαστές εκάμφθησαν και ελησμόνησαν τον όρκο τους για πίστη στη Δημοκρατία. Το ίδιο συνέβη και με όλα τα απολυταρχικά και αυταρχικά καθεστώτα Ανατολής και Δύσης.
Hδη ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ισχυρίσθη ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν θα τολμήσει να δεχθεί αναρμοδιότητα στην προσπάθεια του υπουργού Επικρατείας κ. Νικολάου Παππά να ελέγξει η κυβέρνηση την τηλεοπτική ενημέρωση του λαού μέσω του διάτρητου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.
Στη συνέχεια, η κυβέρνηση προσπάθησε να θέσει εκτός των εκλογών για την ανάδειξη νέου προϊσταμένου στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών τον Ισίδωρο Ντογιάκο. Δεν επέτυχε στην προσπάθειά της αυτή γιατί η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Βασιλική Θάνου, δεν έστειλε εμπροθέσμως την απόφαση του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου που επέβαλε στον κ. Ντογιάκο ποινή στερήσεως μισθών 40 ημερών και έτσι επανεξελέγη ο άξιος εισαγγελεύς και πάλι Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών.
Υπόνοιες σοβαρές ανακύπτουν και από τη χρονική συγκυρία της αιφνίδιας έρευνας στην επιχείρηση της σύζυγου του Διοικητού της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Ιωάννη Στουρνάρα αμέσως μετά την άρνηση του τελευταίου να αποδεχθεί τις προτάσεις της κυβέρνησης όσον αφορά τη διοίκηση της Τράπεζας Αττικής.
Είναι γνωστό ότι θεμελιώδης παραδοχή της Δημοκρατίας αποτελεί η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτηρία της Δικαιοσύνης αποτελεί απόδειξη ότι εξακολουθεί να υπάρχει Δημοκρατία. Γι’ αυτό και είναι δικαιολογημένη η ανησυχία των πολιτών αν υπάρχουν σήμερα δικαστές στην Αθήνα.
Δημητριος Μητροφανης – Ιστορικός
Αριστερός νεοφιλελευθερισμός
Κύριε διευθυντά
Αντιγράφω από το σχόλιο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα (διά βοής του γραφείου του Tύπου) επί της ομιλίας στη Θεσσαλονίκη του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Κυριάκου Μητσοτάκη: «Θύμισε ότι οι απόψεις του είναι πιο ακραία νεοφιλελεύθερες από αυτές των δανειστών».
Ναι πράγματι, είναι πιο ακραία νεοφιλελεύθερες. Και ιδίως από ποιες; Από αυτές των δανειστών. Από αυτές δηλαδή που έχει δεχθεί, που έχει υπογράψει σχετική σύμβαση η κυβέρνηση των Συριζανέλων (το βρίσκω ευρηματικό). Μάλιστα, προσθέτω, ο νεοδημοκράτης ηγέτης ετόνισε ότι θα εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει συνάψει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου με τους δανειστές. Το 3ο Μνημόνιο δηλαδή. Γι’ αυτό εξάλλου το υπερψήφισε στη Βουλή. Διότι η μόνη λύση του προβλήματός μας είναι, δυστυχώς, νεοφιλελεύθερη. Και, επιπλέον, είναι εθνική δέσμευση.
Πόσο όμως πιο ακραία; 5%; 10%; Μα αυτό είναι το πρόβλημα; Θα αναφερθώ σε τρεις μόνο από τις προβλέψεις του Συριζανελικού Μνημονίου: «(1) Σύμφωνη γνώμη (των δανειστών) για το πλαίσιο των νομοθετικών πρωτοβουλιών. (2) Κατάργηση των μονομερών νομοθετικών ρυθμίσεων της προηγούμενης 7μηνης διακυβέρνησης [Συριζανέλων]. […] (7) Συμβολή διεθνών οργανισμών στο περιεχόμενο των νομοθετούμενων μέτρων». (από τη φιλοκυβερνητική Εφημερίδα των Συντακτών, 18 Σεπτ. 2015 [πέρυσι σαν σήμερα· και του χρόνου]. Τα γράφει ο κ. Γιάννης Κουζής, καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο – πρώην ειδικός σύμβουλος του αριστερού υπουργού Εργασίας (Ιανουάριος 2015 – Ιούλιος 2015).
Τι είναι λοιπόν προτιμότερο, ελληνικότερο, ας το πούμε. Να πηγαίνει πιο πέρα, να αναπτύσσει, δηλαδη, πρωτοβουλίες (άρα και να μπορεί να αναδιαπραγματεύεται) ή τα σχετικά νομοθετήματα να συντάσσονται μόνο ύστερα από έγκριση και επιβολή των δανειστών (των νεοφιλελεύθερων, δηλαδή, εταίρων μας.) Που, ως νεοφιλελεύθεροι, έχουν λεφτά και δανείζουν εμάς, τους απένταρους αντι-νεοφιλελεύθερους· και έτσι μας επιβάλλουν τον νεοφιλελευθερισμό. Τον οποίον εφαρμόζουν οι αντι-φιλελεύθεροι Συριζανέλοι. Και από όλους, οι μόνοι που έχουν συνειδησιακά προβλήματα είναι οι σύντροφοι Σπίρτζης, που κλαίει, και Κατρούγκαλος, που αισθάνεται ταξικός αποστάτης, όταν υπερψηφίζουν τα νεοφιλελεύθερα μέτρα, τα οποία νομοθετεί η για πρώτη φορά Αριστερή κυβέρνησή μας.
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος
Πώς ο Nικόλαος έγινε ο ήρως – Xόρχε
Kύριε διευθυντά
Tο πανέμορφο τρικάταρτο μήκους 103,70 μ. ιστιοφόρο «Libertad», εκπαιδευτικό του Πολεμικού Nαυτικού της Aργεντινής, όπου επέβαιναν 400 ναυτικοί δόκιμοι και ήταν ελλιμενισμένο στον Πειραιά, σάλπαρε μετά τριήμερο για την Yδρα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου τιμήθηκε ο Yδραίος εθνικός ήρωας της Aργεντινής Nικόλαος Γεωργίου Kολμανιάτης (1784-1860).
Kατά την υπηρεσία (ραγιάδικη υποχρέωση των Yδραίων από τους τυράννους), αυτού του απλού ναυτικού τότε στον οθωμανικό πολεμικό στόλο, πληροφορήθηκε τη βάναυση προσβολή της συζύγου του στο νησί. Για να ξεπλύνει λοιπόν τη μεγάλη ντροπή που τον βρήκε, αναγκάστηκε να λιποτακτήσει και να επιστρέψει στην πατρίδα. Στη συνάντησή του όμως με τον φταίχτη, που δεν μπορούσε βέβαια να είναι ειρηνική και στη φιλονικία που επακολούθησε, τον τραυμάτισε θανάσιμα… Tα δυσάρεστα αυτά γεγονότα δεν του επέτρεπαν την παραμονή του στην Yδρα πλέον, αφού θα επεκρέματο η ποινή του θανάτου από τους Tούρκους για τη λιποταξία. Eτσι, με καράβι συγγενή του κατόρθωσε να σαλπάρει από την Yδρα και έπειτα από περιπλανήσεις και περιπέτειες βρέθηκε το 1811, μαζί με ένα άλλο ελληνικό καράβι που ήταν πλοίαρχος ο (άλλος εθνικός ήρωας της Aργεντινής) Mιχαήλ Σαμουήλ Σπύρου, στην εμπόλεμη περιοχή του Rio de la Plata. Xωρίς τον παραμικρό δισταγμό ενεπλάκησαν και τα δύο ελληνικά πλοία στη μάχη μεταξύ Aργεντινών επαναστατών και Iσπανών κατακτητών, συμπαρατασσόμενα με τους πρώτους φυσικά. Mετά την παύση των εχθροπραξιών, οι δύο Eλληνες πλοίαρχοι κατατάχθηκαν ως απλοί ναύτες στο Πολεμικό Nαυτικό της Aργεντινής! O Nicolas Jorge («Xόρχε» προφέρεται στα ισπανικά) Colmaniatis πολέμησε γενναία σε πολλές ναυμαχίες και ιδιαίτερα σε αυτές του Mαρτίν Γκαρσία το 1814 και της Colonia αργότερα. Kυβέρνησε με απαράμιλλη ναυτοσύνη και ηρωισμό αρκετά πολεμικά πλοία. Σε ολόκληρη τη σταδιοδρομία του έδειξε μεγάλες στρατιωτικές αρετές, ναυτοσύνη, σωφροσύνη, αυτοθυσία και ηρωισμό. Eξάντλησε όλη τη ναυτική ιεραρχία, προαγόμενος πάντοτε «επ’ ανδραγαθία» και αποστρατεύθηκε το 1860 με τον βαθμό τού υποναυάρχου. H κυβέρνηση της Aργεντινής Δημοκρατίας τιμώντας αυτόν τον σπουδαίο Yδραίο στις 30/7/1937 τον ανακήρυξε εθνικό της ήρωα και έδωσε το όνομά του «Nicolas Jorge» στη Nαυτική Aκαδημία Πολεμικού Nαυτικού στο Mπουένος Aϊρες.
Nα σημειωθεί πως ο γράφων είχε την τύχη να λάβει μέρος σε δύο από τις τελετές απονομής τιμών: Tον Mάιο του 1952 όταν η τάξη του, η τρίτη τάξη της Σχολής Eμπορικής Nαυτιλίας Yδρας, παρέστη στην υποδοχή και στην τελετή των Aργεντινών Nαυτικών Δοκίμων στην Yδρα. Kατά τη φοίτηση επίσης στη Σχολή Eφέδρων Mαχίμων Aξιωματικών Πολεμικού Nαυτικού το 1956, άγημα σπουδαστών συνόδευσε την τάξη των αποφοίτων Aργεντινών Δοκίμων, που με τα ξίφη «επ’ ώμου» εκείνοι, παρέλασαμε στη λεωφόρο B. Σοφίας και στη συνέχεια κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Aγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα.
Φριξος Δημου – Πλοίαρχος E.N.