Πόσα εμβόλια χρειαζόμαστε;

Κύριε διευθυντά

Oλα όσα υπάρχουν θα λέγαμε, απαντώντας στον τίτλο της επιστολής. Είναι όμως έτσι;  Η δημόσια υγεία πρέπει να είναι δωρεάν, να είναι καθολική και να εφαρμόζεται με ενιαίους κανόνες και ενιαίες συνθήκες. Μόνον τότε προστατεύεται συνολικά και άριστα ο πληθυσμός, μόνον τότε δεν πετάμε τα λεφτά στον δρόμο, μόνον τότε δεν εμβολιάζουμε απλώς για να κάνουμε το χατίρι κάποιων ή να προβληθούμε εμείς οι ίδιοι. Είναι όμως έτσι; Θα ξαναρωτήσω. Ασφαλώς και όχι.  Στη χώρα μας, την πιο φτωχή (πτωχευμένη ουσιαστικά) χώρα της Ευρωπαϊκής Eνωσης, υπάρχει το πιο πολυδάπανο εμβολιαστικό πρόγραμμα της Ευρώπης (ας μείνουμε μόνον εκεί). Γιατί; Οι άλλες χώρες που έχουν λιγότερα εμβόλια στη φαρέτρα τους ή διαφορετικά δοσολογικά σχήματα δεν φροντίζουν για τους πολίτες; Δεν έχουν τον νου να σκεφτούν τη δημόσια υγεία; Δεν επιθυμούν την εξάλειψη των λοιμώξεων;  Ας δεχθούμε, όμως, ότι το πρόγραμμα εμβολιασμών έχει καλώς ως έχει. Τηρείται το πρόγραμμα αυτό; Σαφώς και όχι. Πρώτoν δεν συμφωνούν οι ίδιοι οι επιστημονικοί φορείς. Δεύτερον, δεν το τηρεί το σύνολο των παιδιάτρων, διότι συνήθως δεν υπάρχει τόση σύμπνοια. Τρίτον, στη χώρα υπάρχουν πάμπολλοι φορείς (δημοτικοί, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί, κ.ά.) που έχουν συστήσει πρωτοβάθμιες μονάδες παροχής υπηρεσιών υγείας, και έτσι λειτουργούν διάφορα κοινωνικά ιατρεία, τα οποία χορηγούν όσα εμβόλια έχουν, σε όσες δόσεις έχουν. Κάθε ιατρείο μπορεί να έχει λιγότερες ή περισσότερες γνώσεις πάνω στο θέμα της χορήγησης εμβολίων και κάθε γιατρός μπορεί να θεωρεί ότι αυτό που ο ίδιος γνωρίζει είναι το καλύτερο και το πιο σωστό.  Aρα το πρόγραμμα εμβολιασμών δεν είναι ενιαίο σε όλο τον πληθυσμό. Κάποιοι παιδίατροι δεν χορηγούν ορισμένα εμβόλια για δικούς τους λόγους, σε κάποια κοινωνικά ιατρεία δεν χορηγούνται ορισμένα εμβόλια, επίσης για δικούς τους λόγους, έχει αναπτυχθεί από πολίτες μια ισχυρή αντιεμβολιαστική κίνηση που αρνείται μέρος ή το σύνολο των εμβολίων και σε τελική ανάλυση το εθνικό πρόγραμμα εφαρμόζεται σε τμήμα (μικρότερο ή μεγαλύτερο, δεν έχει σημασία) μόνον του πληθυσμού. Oμως τι νόημα έχει να λάβει ένας αριθμός παιδιών (μικρός ή μεγάλος) έναν αριθμό εμβολίων και μάλιστα σε όσες μόνον δόσεις υπάρχουν; Oταν για τη βέλτιστη απόδοση ενός εμβολίου απαιτείται εμβολιαστική κάλυψη ίση ή μεγαλύτερη του 90% του πληθυσμού-στόχου;  Τι απαιτείται για βελτίωση; Δύσκολο να πει κανείς ότι μπορεί να επιτευχθεί κάτι καλό με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Ωστόσο, ας αναπτύξουμε κάποιες προτάσεις.

1. Επιβάλλεται να υλοποιηθεί μια κεντρική πολιτική εμβολιασμών.

2. Να δομηθεί μια κοινωνική υπηρεσία που θα θέσει υπό τον έλεγχό της όλο τον πληθυσμό.

3. Να υπάρξει κρατική τιμολογιακή πολιτική. Το κράτος αγοράζει από τις εταιρείες τα εμβόλια σε χονδρικές τιμές, καλύτερες φυσικά των τρεχουσών τιμών, και τα διαθέτει δωρεάν στους πολίτες. Δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχουν διαφορές στις τιμές μεταξύ ιδίων εμβολίων, μπορεί να υπάρξει και ευελιξία στην επιλογή σκευασμάτων και καλύτερη διαπραγμάτευση τιμών.

4. Να γίνει πιο διαχειρίσιμο και πιο οικονομικό το πρόγραμμα εμβολιασμών. Τι νόημα έχει να υπάρχουν τόσα εμβόλια, αφού ουσιαστικά στην πράξη δεν χορηγούνται όλα σε όλους; Αυτό, βέβαια, σημαίνει κατάλληλη προσαρμογή και εξορθολογισμό του προγράμματος.

5. Η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών γνωρίζει ποια εμβόλια «δουλεύουν» και ποια όχι, ποια χρειάζονται αναπροσαρμογή και ποια πιθανώς αφαίρεση από το πρόγραμμα.

6. Να τεθούν τα κοινωνικά ιατρεία υπό κάποιον κεντρικό έλεγχο, ώστε να εφαρμόζεται το ενιαίο πρόγραμμα σε όλα τα ιατρεία. Τα εμβόλια θα μπορούν να τα προμηθεύονται από την κρατική υπηρεσία μέσω των χορηγών τους.  Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω θα επιφέρει καλύτερη διαχείριση των εμβολίων και σίγουρα μεγαλύτερη εμβολιαστική κάλυψη. Θα μειωθούν τα κόστη, θα περιορισθεί η διασπορά των χορηγούντων τα εμβόλια σημείων, θα ελέγχεται καλύτερα η ενιαία εφαρμογή του εμβολιαστικού προγράμματος και τελικά θα χορηγούνται έστω λιγότερα εμβόλια αλλά σε μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού από ό,τι τώρα.  Oλα αυτά, βέβαια, απαιτούν μία και μόνη προϋπόθεση: την απεξάρτηση των γιατρών (εθελοντική ή επιβλητέα) από τις χορηγίες των εταιρειών. Oσο υπάρχουν αυτές οι χορηγίες δύσκολα θα εξορθολογισθεί το σύστημα. Σκληρό αλλά αληθές. Και την αλήθεια πρέπει να τη δούμε κάποτε κατάματα.

Δρ Ιωαννης Θ. Καβαλιωτης – Παιδίατρος – λοιμωξιολόγος, τέως διευθυντής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου Λοιμωδών Θεσσαλονίκης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή