«Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας»

«Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας»

Κύριε διευθυντά

Το 1979 γιορτάστηκαν με μεγάλη λαμπρότητα, όπως επεβάλλετο για το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας μας τα πενήντα χρόνια της λειτουργίας του. Δεσπόζουσα θέση στην εορτή είχε η περιώνυμη φράση «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» την οποία με μεγάλη υπερηφάνεια ανέφερε ο υπουργός της Δικαιοσύνης Γ. Σταμάτης. Ο Ελ. Βενιζέλος ομιλών την 17ην Μαΐου 1929 εις το ΣτΕ και αποτεινόμενος προς τους συμβούλους του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας μας, έλεγε και προέτρεπε τα μέλη του να ακυρώνουν πάσαν παράνομον πράξιν της διοικήσεως.

«Εάν τυχόν ηθέλητε ακυρώσει και την σοβαροτέραν έτι πράξιν της κυβερνήσεως, δεν θα δυσφορήσω, αλλά πρώτος εγώ θα σας συγχαρώ. Διότι θέλω κάθε πολίτης, ακόμη και ο πλέον ανυπεράσπιστος αγρότης εις τας εσχατιάς του κράτους, να δύναται να είπει προς την Διοίκησιν, που τον αδικεί, την φράσιν του μυλωνά του Πότσδαμ: “Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας!”»

Η ιστορική φράσις εχρησιμοποιήθη μεν λίαν επικαίρως τότε υπό του Ε. Βενιζέλου, η πνευματική όμως πατρότης ανήκει εις τον ταπεινόν πλην ιστορικόν μυλωνάν του Πότσδαμ.

Το επεισόδιον της αντιδικίας μεταξύ μυλωνά της Πρωσίας και του αυταρχικού Βασιλέως Φρειδερίκου του Β΄ αναφέρει ο μεγάλος νομοδιδάσκαλος και καθηγητής του Διοικητικού Δικαίου Γέλινεκ εις το περισπούδαστον σύγγραμμά του.

Η διένεξις έχει ως εξής:

Ο Βασιλεύς της Πρωσίας ηθέλησε να ανοικοδομήσει μεγαλοπρεπές ανάκτορον –το Σαν Σουσί– κατ’ απομίμησιν των Βερσαλιών. Την ανέγερσιν όμως τούτου ημπόδιζε εις ανεμόμυλος, ο οποίος ευρίσκετο εις την προς ανοικοδόμησιν περιοχήν ανήκον κατά κυριότητα εις τον εκ του Πότσδαμ μυλωνάν. Ο μυλωνάς αντετάσσετο σθεναρώς και ευψύχως εις την παράνομον και αυθαίρετον ενέργειαν του ισχυρού μονάρχου όστις ήθελε την κατεδάφισιν του ανεμομύλου. Ο Βασιλεύς τότε τον ηπείλησε και ο μυλωνάς του απήντησε διά της ιστορικής, κατάστασης έκτοτε φράσεως: «Υπάρχουν δικασταί εις το Βερολίνον!» Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Μ. Στασινόπουλος προλογίζοντας τον τιμητικό τόμο του Συμβουλίου Επικρατείας γράφει: «Η Ιστορία λοιπόν έχει περισώσει αυτή τη φράση του Γερμανού χωρικού, ως σύμβολο της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και της δικαστικής προστασίας των ασθενεστέρων, έναντι των ισχυροτέρων. Και δικαίως, η ιστορία έχει περισώσει αυτό το σύμβολο. Τα σύμβολα φωτίζουν το παρελθόν και διαπαιδαγωγούν για το μέλλον». Το ΣτΕ δεν έπρεπε να το βάλει στα πόδια. Οι κριτικές που ασκουν οι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου δεν είναι θόρυβος, είναι άσκηση επιστημονικής κριτικής, βασιζόμενης στο Σύνταγμα. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης το 1963 όταν πιεζόταν δεν το ’βαλε στα πόδια αλλά ανέκραξε: «Θα υπάρξει Δικαιοσύνη και θα πεθάνει το έγκλημα». Να υπόδειγμα προς μίμηση.

Γ. Σταραντζης – Δικηγόρος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή