Κύριε διευθυντά
Από την ακαδημία του Πλάτωνα, τη σχολή του Επίκουρου, την Κυρηναϊκή σχολή του Αρίστιππου, τις Ιατρικές σχολές της Κω, Περγάμου και Κρότωνα μέχρι τα νεώτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα, πέρασαν επιστήμονες και διανοητές οι οποίοι παρήγαγαν και διέχυσαν νέα γνώση, χρήσιμη για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Στις μέρες μας, αυτή η νέα, πρωτογενής γνώση είναι –στις περισσότερες περιπτώσεις– μετρήσιμη με τη βοήθεια βιβλιομετρικών δεικτών που έχουν καθιερωθεί.
Ενας από αυτούς είναι ο δείκτης αναφορών (Δ.Α.), ο οποίος καταδεικνύει πόσες φορές το δημοσιευμένο έργο κάποιου επιστήμονα έχει χρησιμοποιηθεί από συναδέλφους του, εντός ή εκτός της χώρας, προκειμένου να καταλήξουν στα δικά τους επιστημονικά συμπεράσματα. Οταν, για παράδειγμα, κάποιος πανεπιστημιακός έχει Δ.Α. 100, σημαίνει ότι μέρη του επιστημονικού του έργου έχουν αναφερθεί 100 φορές σε κείμενα έγκριτων περιοδικών που είδαν το φως της δημοσιότητας. Με άλλα λόγια, ο Δ.Α. αποτελεί στοιχείο διεθνούς ακαδημαϊκής αναγνώρισης, αλλά και μία έμμεση απόδειξη ότι ο «Χ» επιστήμονας είχε κάτι νέο και χρήσιμο να συνεισφέρει στο αντικείμενο που θεραπεύει.
Επειδή, α) η Ελλάδα έχει ίσως τους περισσότερους υπουργοποιημένους πανεπιστημιακούς από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, και β) συνέβησαν και συμβαίνουν πολλά και διάφορα σε κυβερνητικό επίπεδο που αδυνατώ να αντιληφθώ, αποφάσισα να κάνω μία μικρή μελέτη βασισμένη στο ερώτημα: πόσο αναγνωρίσιμοι ακαδημαϊκώς είναι οι πανεπιστημιακοί που πέρασαν τα τελευταία 10 χρόνια από θέσεις υπουργών και υφυπουργών Παιδείας και Οικονομικών; Ετσι, χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων SCOPUS, η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι ένα από τα εργαλεία που ευρέως χρησιμοποιεί το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, καταγράφτηκε ο Δ.Α. των πανεπιστημιακών που πέρασαν από τις υψηλότερες θέσεις των ως άνω υπουργείων, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τα αποτελέσματα είναι μάλλον απογοητευτικά. Με μοναδική ίσως εξαίρεση τον νυν αναπλ. υπουργό Παιδείας κ. Κ. Φωτάκη, ο οποίος παρουσιάζει αξιόλογο επιστημονικό έργο υποστηριζόμενο από ένα Δ.Α. πάνω από 7.400, οι υπόλοιποι πανεπιστημιακοί που επιλέχθηκαν από τους εκάστοτε κομματικούς μηχανισμούς για τις νευραλγικές θέσεις δύο σημαντικών υπουργείων, πλατσουρίζουν σε ρηχά (και ενίοτε θολά) νερά, με τον μέσο όρο του Δ.Α. να βυθίζεται στο απελπιστικό 17! Τρανή απόδειξη ότι οι εν λόγω κυρίες και κύριοι ουδόλως εντυπωσίασαν την εν γένει επιστημονική κοινότητα με τις ικανότητές τους να δημιουργούν (το νέο και χρήσιμο), με αποτέλεσμα σχεδόν να αγνοηθούν από αυτή. Γεννάται λοιπόν η απορία: είναι δυνατόν ποτέ ένας περίπου αόρατος πανεπιστημιακός, επειδή απλά έτυχε να υπουργοποιηθεί, να μπορέσει να σκεφτεί λύσεις προς όφελος ενός λαού που εναγωνίως αναζητεί φως; Ποτέ, λέει η μέχρι τώρα εμπειρία, διότι ποτέ δεν έμαθε ο ίδιος να παράγει (το νέο και χρήσιμο) στον χώρο που αναδείχθηκε. Και όλα αυτά τη στιγμή που Ελληνες πανεπιστημιακοί έχουν να επιδείξουν εντυπωσιακούς Δ.Α. που ξεπερνούν ακόμα και τις 50.000, δείγματα ευρείας ακαδημαϊκής αναγνώρισης για τις ικανότητές τους να συνθέτουν αυτό ακριβώς που χρειάζεται η χώρα: το νέο και χρήσιμο!
Γιαννης Κουτεντακης – Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Παρακάμπτοντας το Σύνταγμα
Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα η πρόεδρος του Αρείου Πάγου σε δηλώσεις της, τις οποίες άκουσα «ιδίοις ωσίν», είπε ότι πρέπει να γίνει παράταση του ορίου ηλικίας των δικαστών κατά μία τριετία.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, ότι το Σύνταγμα ρητώς απαγορεύει την παράταση της ηλικίας, απάντησε ότι υπάρχει τρόπος νομοθετικά να παρακαμφθεί το άρθρο του Συντάγματος χωρίς να παραβιαστεί. Και διερωτώμαι, εάν υπάρχει τρόπος παράκαμψης του άρθρου λογικά, πρέπει να παρακάμπτονται όλα τα άρθρα του Συντάγματος κατά τις ρήσεις της κυρίας προέδρου. Τότε, πώς προστατευόμαστε από την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας; Στην ουσία μένει μια εξουσία, η εκτελεστική, αφού η Δευτέρα Εξουσία έχει σχεδόν απορροφηθεί.
«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» (Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Αμλετ). Η δικαιοσύνη πρέπει να θεραπεύσει η ίδια τα τραύματά της (ο τρώσας και ιάσεται – Ομήρου Ιλιάδα).
Ο νοών… νοείτω.
Δρ Νικος Κολλιας
Διαρροή; Υπομονή, ξανατηλεφωνήστε
Κύριε διευθυντά
Στη συμβολή των οδών Παλληκαρίδη και Παιάνων στη Νέα Κυψέλη, στο μέσον του δρόμου, υπάρχει «διακόπτης» της ΕΥΔΑΠ για τη ρύθμιση του νερού, με στρογγυλό μεταλλικό καπάκι. Εδώ και περίπου 20 ημέρες υπάρχει μικρή αλλά διαρκής διαρροή νερού από το καπάκι του συγκεκριμένου διακόπτη. Προσωπικώς, τηλεφώνησα τρεις φορές στον αριθμό βλαβών της ΕΥΔΑΠ 1022, όπου και ανέφερα την εν λόγω διαρροή. Η τηλεφωνήτρια και τις τρεις φορές ζήτησε τα στοιχεία μου και απάντησε ότι θα ενημερώσει τους αρμοδίους. Πριν από λίγες ημέρες δύο υπάλληλοι της ΕΥΔΑΠ που έτυχε(!) να βρίσκονται στο σημείο της βλάβης, ενημερώθηκαν εκ νέου, από εμένα προσωπικά, για τη συνεχιζόμενη διαρροή. Ελαβα την απάντηση πως θα ενημερώσουν το τμήμα βλαβών. Οπως αντιλαμβάνεστε δεν είχε ύστερα από τόσες ημέρες ενδιαφερθεί ουδείς από την ΕΥΔΑΠ για να διορθώσει τη βλάβη και η διαρροή συνεχιζόταν. Εάν κάποιος αρμόδιος από την ΕΥΔΑΠ ενδιαφέρεται, θέλει και μπορεί, ας κάνει κάτι για να σταματήσει αυτή η απώλεια νερού… θα είναι μία ευχάριστη έκπληξη.
Εμμανουηλ Μπομποτης
Πιαστήκαμε αδιάβαστοι
Κύριε διευθυντά
Οι πολιτικοί δεν εξαπατούν μόνον όταν δεν υλοποιούν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει στον λαό, αλλά και όταν αποκρύπτουν έργα που σκοπεύουν να κάνουν. Ποιος γνώριζε ότι το κόμμα που μας κυβερνά αποτελείτο από άθεους με τα επακόλουθα που βιώνουμε; Ποιος γνώριζε ότι η πτωχευμένη Ελλάδα πρέπει να λύσει τα προβλήματα όλης της Ασίας, αφού ο πρωθυπουργός μας είναι αλληλέγγυος μόνον για τους ξένους και μητριά για τους Ελληνες; Ποιος γνώριζε ότι μετεκλογικά θα ακούγαμε ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα;». Με περισσή θρασύτητα διατυμπανίζουν ότι ο λαός τούς ψήφισε για να εφαρμόσουν αυτά που υπέγραψαν με το γ΄ μνημόνιο. Κύριοι, ο λαός εξαπατήθηκε όχι μόνον προεκλογικά το 2015, αλλά και μετά. Ποιος γνώριζε τι περιείχε το μνημόνιο; Ούτε εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζατε. Ποιος από σας είχε διαβάσει τις χίλιες σελίδες του; ΄Η ποιος δημοσιογράφος μας ενημέρωσε για το περιεχόμενο του μνημονίου; Τώρα τα βγάζουν ένα ένα. Ποια γνώση είχαμε, λοιπόν, εμείς οι ταλαίπωροι; Αν δεν ήθελαν να εξαπατήσουν τον λαό, θα ανακοίνωναν εκτενώς τι τους ζητούν οι «εταίροι». Στη συνέχεια θα έπρεπε να μας ενημερώνουν και με αντίθετες απόψεις περί ευρώ – δραχμής (Καζάκης, Κατσανέβας κτλ.), ώστε να μην ακούγαμε να λιβανίζεται το ευρώ από το πρωί ώς το βράδυ. Και τότε να έκαναν δημοψήφισμα. Τότε αυτό θα ήταν ξεκάθαρο και δεν θα δεχόταν παρερμηνείες. Ετσι οι ηγέτες αποδεικνύουν ότι είναι σοβαροί.
Δαναη Πανοπουλου – Εκπαιδευτικός