Κύριε διευθυντά
Στον στρατό μάς πήγαιναν στο πεδίο βολής, έβαζαν ένα χάρτινο στόχο στα εκατό μέτρα περίπου, μας έδιναν ένα όπλο Μ1 της εποχής και μας έλεγαν να προσεγγίσουμε όσο ήταν δυνατόν περισσότερο το κέντρο του στόχου. Εμείς προσπαθούσαμε και πετυχαίναμε, άλλοι την κεντρική κουκκίδα, άλλοι λίγο πιο έξω και άλλοι αστοχούσαν. Αυτοί που δεν πετύχαιναν καθόλου τον ευμεγέθη στόχο ήταν οι αυριανοί πετυχημένοι στη ζωή. Θα αποδείξουμε πως όσο λιγότερο πλησιάζεις τον κεντρικό στόχο τόσο περισσότερος είναι ο θαυμασμός της κοινωνίας. Αν για παράδειγμα οργανώσεις μία έντιμη δουλειά που να σου δίνει ευπρεπώς τα προς το ζην, σου εξασφαλίζει μία άνετη κατοικία, ένα μέτριο αυτοκίνητο και σου δίνει τον απαραίτητο χρόνο να μελετήσεις τις σκέψεις των μεγάλων φιλοσόφων της Ιστορίας, η κοινή λογική λέει πως θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Αυτό λέει η λογική και επιτάσσει η συγκροτημένη σκέψη σώφρονος ανθρώπου. Αν αντίθετα έχεις μία πετυχημένη δουλειά που να σου δίνει είκοσι σπίτια στα ωραιότερα μέρη του κόσμου, δέκα πανάκριβα αυτοκίνητα, είκοσι καμαριέρες, δεκαπέντε κηπουρούς, δώδεκα σοφέρ, οκτώ γκρουμ και πρόσκληση για την κάθε δεξίωση του υπουργείου και της πρεσβείας πιθανόν να λείπει κάτι σημαντικό για να καλύψεις όλες τις εσωτερικές σου επιδιώξεις. Μπορεί να τα έχεις όλα, αλλά να σου λείπει ο άυλος χρόνος, το μη αγοράσιμο αυτό προϊόν που σε κάνει να ξεχωρίζεις την ποιότητα της χαράς από τη διασκέδαση και την κοινωνική καταξίωση. Εκεί ακριβώς είναι το μεγάλο κενό, η μεγάλη απόσταση μέχρι να ακουμπήσεις το απαλό γαλάζιο, το τρυφερό βελουτέ τριαντάφυλλο και να μυρίσεις το βρεμένο χώμα κάτω από τη βελανιδιά μετά την μπόρα. Είναι πολύ πιθανόν να μην προλαβαίνεις να σηκώνεις τα τηλέφωνα από τις κλήσεις επιφανών και πλουσίων, αλλά να μη σου δόθηκε ποτέ καιρός να διαβάσεις την «Εξαδέλφη Μπέτυ» του Μπαλζάκ ή να εντρυφήσεις στην ψυχή του Ρασκόλνικωφ πριν από τη δολοφονία της γριάς τοκογλύφου στο «Εγκλημα και τιμωρία».
Οι άνθρωποι είναι γεννημένοι με δύο κατάρες, την κατάρα του φόβου και την κατάρα της μη αντίληψης ότι πολεμούν τον φόβο μέσα από περισσότερο φόβο. Αντί να θεραπεύουν τη νόσο της ασθενούς ψυχής τους δίνουν περισσότερη αρρώστια, την επιβαρύνουν με περισσότερο άχθος και αμφιβολία. Τι νομίζετε πως κάνει κάποιος που ενώ μπορεί και έχει 40 εκατομμύρια μετρητά χρήματα, προσπαθεί να κερδίσει ακόμα περισσότερα. Αγωνιά, υποφέρει, φοβάται και τελικά φθάνει στον στόχο του περισσότερου κέρδους χωρίς να έχει μειώσει τη φοβία του ούτε κατά ένα ψιχίο αγωνίας και υπέρτασης. Ο Ντοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους» του είναι σαφής: «Φόβος, η κατάρα των ανθρώπων».
Τελικά, ο άνθρωπος όσο ανεβαίνει οικονομικά τόσο καλύτερος γίνεται στον κωμικό του ρόλο στην ξεκαρδιστική ατραξιόν «μια ζωή γεμάτη φόβο και γέλιο». Πρωταγωνιστεί καλύτερα παντός άλλου στην τραγική κωμωδία με θέμα τη δική του ζωή. Αποκτά μετοχές, σπίτια, πισίνες, αυτοκίνητα, χρυσαφικά και γίνεται ολόιδιος με κείνον που προτιμά να κοιμάται πάντα στο δικό του κρεβάτι, αλλά έχει σαν απόθεμα άλλα πενήντα κρεβάτια στο σπίτι του, στα οποία δεν θα ξαπλώσει ποτέ. Πώς αλλιώς θα εντυπωσιάσει τον τεράστιο εγωισμό του;
Φοιβος Ιωσηφ
«Οι φαρμακοποιοί δεν έγιναν έμποροι»
Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διαβάσαμε στην εφημερίδα σας, στο φύλλο του Σαββάτου 5.11.2016, το ενδιαφέρον δημοσίευμα που υπογράφει η δημοσιογράφος Πέννυ Μπουλούτζα και το οποίο τιτλοφορείται με τον προσβλητικό τίτλο «Οι φαρμακοποιοί έγιναν έμποροι». Ο τίτλος αυτός αδικεί το ίδιο το δημοσίευμα και επιχειρεί να παραπλανήσει τον αναγνώστη. Διαμαρτύρομαι έντονα για τον τίτλο του δημοσιεύματος, που δεν έχει καμιά σχέση με το περιεχόμενό του και προσβάλλει τον κλάδο των φαρμακοποιών. Προφανώς ο υπαίτιος του ατοπήματος αυτού δεν διάβασε ή δεν θέλησε να διαβάσει το κείμενο, διότι αν πραγματικά το διάβαζε, θα έβλεπε ότι περιγράφεται ακριβώς το αντίθετο. Μάλιστα, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η συντάκτις του άρθρου, «προς την κατεύθυνση της φαρμακευτικής φροντίδας προσανατολίζει τα μέλη του και ο Ευρωπαϊκός Σύλλογος Φαρμακοποιών (PGEU), προτείνοντας τροποποιήσεις στο πρόγραμμα σπουδών των φαρμακοποιών». Αυτό φαίνεται πως διέφυγε του υπευθύνου για τον τίτλο, όπως και η εκτενής αναφορά στο θέμα των συνταγογράφων γιατρών. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι φαρμακοποιοί πρώτοι ανέφεραν το θέμα της φαρμακευτικής φροντίδας και των υπηρεσιών, καθώς και δημοσιοποίησαν το πρόβλημα της κατάχρησης των αντιβιοτικών από τον περασμένο Ιούνιο σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος παρουσία της γενικής γραμματέως του PGEU κ. Juraite Svarcaite. Στο ίδιο θέμα αναφέρθηκαν οι Ελληνες φαρμακοποιοί και στο Πανευρωπαϊ̈κό Συμπόσιο που επίσης διοργάνωσε πρόσφατα ο ΠΦΣ, όπου παρουσιάστηκε στους προέδρους των φαρμακευτικών συλλόγων της Ευρώπης η εκστρατεία κατά της κατάχρησης των αντιβιοτικών. Η δράση αυτή υλοποιείται στη χώρα μας από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο με τη συνεργασία όλων των φαρμακευτικών συλλόγων και εντάσσεται στη γενικότερη εκστρατεία ενημέρωσης των Ευρωπαίων φαρμακοποιών. Οι φαρμακοποιοί λοιπόν ΔΕΝ έγιναν έμποροι, γιατί αν ήταν δεν θα στήριζαν με το υστέρημά τους τη φαρμακευτική περίθαλψη, την περίοδο των capital controls, όταν οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι φορείς στη διακίνηση του φαρμάκου δρούσαν ως αμιγώς εμπορικές επιχειρήσεις, και δεν θα στήριζαν τη δημιουργία της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης μέσω της οποίας ελέγχεται η φαρμακευτική δαπάνη, όταν όλοι οι υπόλοιποι πάροχοι αντιδρούσαν. Ο τίτλος λοιπόν είναι άστοχος, υποκρύπτει εμπάθεια και, φυσικά, παραπληροφορεί.
Κωνσταντινος Λουραντος – Φαρμακοποιός
Δραματική μείωση των γεννήσεων
Κύριε διευθυντά
Το θέμα της επιστολής είναι το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας. Σκοπός μου δεν είναι να ενημερώσω στατιστικώς για την κατάσταση (σχετικά με τις γεννήσεις, θανάτους καθώς και άλλα στοιχεία σύνθεσης του πληθυσμού) ούτε θέλω να αναπτύξω εδώ την αξία της δημογραφίας ως επιστήμης που μελετά τη σύνθεση, τις μεταβολές και τη δυναμική του πληθυσμού. Το δημογραφικό απασχόλησε τον άνθρωπο από παλαιοτάτων χρόνων, όταν έγιναν οι πρώτες απογραφές πληθυσμού στην Κίνα, στην Αίγυπτο, στην Αρχαία Ελλάδα. Το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι η μείωση των γεννήσεων, είναι η ελάττωση ατόμων αναπαραγωγικής ηλικίας, είναι η αύξηση ατόμων μεγάλης ηλικίας (γήρανση πληθυσμού). Για το μέλλον δεν χρειάζεται πολλή σκέψη. Ραγδαία μείωση του πληθυσμού, με επιπτώσεις στην πολιτιστική πορεία, στην οικονομία, στην άμυνα της χώρας, ίσως και στην ίδια την ύπαρξή της. Τα αίτια είναι πολλά και ποικίλα. Οι λύσεις είναι υπόθεση των εκάστοτε υπευθύνων. Εμείς οι άλλοι, οι απλοί πολίτες που γνωρίζουμε το θέμα και μάλιστα οι λειτουργοί υγείας, ιδιαίτερα δε παιδίατροι, γυναικολόγοι κ.ά. έχουμε υποχρέωση σωστής και συνεχούς ενημέρωσης. Ενημέρωση των ομάδων αναπαραγωγικής ηλικίας όλου του κοινωνικού φάσματος. Λύνεται το πρόβλημα μόνο με την ενημέρωση; Οχι. Αλλά όταν γνωρίζουμε, προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε. Οταν δεν γνωρίζουμε, μένουμε μόνο στο «όχι».
Ι. Παπαμιχαηλ – Παιδίατρος, Χαλκίδα
«Η αλήθεια στην πολιτική»
Κύριε διευθυντά
Η πολιτική, ιδίως μετά το 1981, είχε πάρει διαζύγιο με την αλήθεια και με άλλες αξίες όπως η ειλικρίνεια, η πολιτική ηθική, η εντιμότητα, η χρηστότητα. Στην περίοδο αυτή τηρήθηκε πιστά η κυνική και φαύλη θέση του Κίσινγκερ, ο οποίος διεκήρυξε πως «όταν κάνεις πολιτική, την ηθική την αφήνεις σπίτι σου». Η μεγάλη όμως σχολή του Ελευθερίου Βενιζέλου, αυτή η Ακαδημία Πολιτικών Επιστημών, διεκήρυξε: «Η πολιτική δεν είναι ηθική. Μια καλή όμως πολιτική βασίζεται στην ηθική». Πρέπει μετά την πικρή εμπειρία της χώρας, μετά τη χρεοκοπία, που υπήρξε αποτέλεσμα του ηθικού μηδενισμού, της πολιτικής δίχως αρχών, που ασκήθηκε και ιδίως τώρα με το «αριστερό τσούρμο», της Αριστεράς του τίποτε, να επανασυνδεθεί η πολιτική με τις αρχές και τις αξίες ώστε να γίνει διακονία και υπούργημα στον λαό και στο εθνικό συμφέρον. Η ευθύνη του λαού είναι μεγάλη γιατί αυτός κατέχει το απόλυτο όπλο, την ψήφο του, που πρέπει να γίνεται τιμημένο στεφάνι στον τίμιο πολιτικό και δολοφονικό εγχειρίδιο για τον φαύλο και διεφθαρμένο. Μπορεί λοιπόν με μια επανάσταση ήθους, με μια επανάσταση ψυχών και συνειδήσεων να ρίξει στα Τάρταρα όλη τη φαυλότητα, και με τη θετική και δημιουργική του ψήφο να πετύχει όχι μόνο την ανάταξη αλλά και μια νέα περίοδο εθνικής προκοπής και αναδημιουργίας. Συμφωνώ με τον Θεόδωρο Πάγκαλο ότι ένας εθνικός δημοκρατικός συναγερμός πρέπει να σημάνει υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αυτός ο λαός, που υπήρξε δύο φορές θύμα πολιτικής απάτης της Αριστεράς τού τίποτα, να πάρει την εκδίκησή του, δίνοντας τιμωρό ψήφο σε αυτούς που συνειδητά τον εξαπάτησαν.
Γ. Σταραντζης – Δικηγόρος στον Αρειο Πάγο και στο Συμβ. της Επικρατείας, π. επιστημονικός συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»