Κύριε διευθυντά
Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ δεν υπήρξε τέτοια εξευτελιστική για τη χώρα αλλά και για τη δημοκρατία προεκλογική περίοδος. Ποτέ δεν ασκήθηκε τέτοιος πόλεμος με τις ευλογίες του πολιτικού κατεστημένου από τα περισσότερα ΜΜΕ των ΗΠΑ αλλά και του υπολοίπου κόσμου προς έναν υποψήφιο.
Ποτέ εν ενεργεία προέδρος δεν συστρατεύθηκε τόσο δυναμικά υπέρ της μιας υποψηφίου και εναντίον του αντιπάλου της, συμμετέχοντας τόσο φανερά και παθιασμένα στην προεκλογική εκστρατεία της. Ποτέ, τέλος, αρχηγοί και δημόσιοι λειτουργοί άλλων κρατών δεν πήραν θέση τόσο φανερά υπέρ της μιας υποψηφίου, όταν μάλιστα οι δημοσκοπήσεις ποτέ δεν της έδιναν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα. Αυτό όχι μόνο αντιτίθεται στις αρχές της διεθνούς διπλωματίας αλλά είναι τουλάχιστον ανόητο. Σκέφτονταν τότε με τι αμηχανία τώρα θα προσεγγίσουν τον νέο πρόεδρο που έως πρότινος χλεύαζαν; Στοιχημάτισαν υπέρ της λάθος υποψηφίου και έχασαν, και αυτό είναι απαγορευτικό όταν είσαι εκπρόσωπος του λαού που σε ψήφισε.
Οι υποψήφιοι των εκλογών αυτών για την εκλογή προέδρου των ΗΠΑ σίγουρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο έχει να αναδείξει η μεγάλη αυτή χώρα. Από τη μια μεριά είχαμε μεν μια γυναίκα με πλούσιο βιογραφικό στα δημόσια δρώμενα, αλλά και με πολλά ερωτήματα ως προς τον χαρακτήρα της και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να πετύχει τον σκοπό της. Οσο και να ήθελε, δεν διέθετε τη χαρισματική προσωπικότητα του συζύγου της και πρώην προέδρου. Αλλωστε πολλοί λένε ότι δεν κέρδισε τόσο ο Tραμπ όσο έχασε η Κλίντον.
Από την άλλη, είχαμε έναν τουλάχιστον εκκεντρικό και με αχαλίνωτη έπαρση μεγαλοεπιχειρηματία που ήθελε να δείξει ότι θα πολεμήσει το πολιτικό κατεστημένο. Ετσι, επιδόθηκαν και οι δύο σε έναν πόλεμο ύβρεων και αλληλοκατηγοριών χωρίς προηγούμενο, που χώρισε τη χώρα σε δύο στρατόπεδα και εξευτέλισε το όποιο κύρος είχε έως τότε η υπερδύναμη. Ελπίζω η χώρα να συνέλθει σύντομα από αυτόν τον διχασμό, αλλά για να επιτευχθεί αυτό, θα χρειαστούν άμεσα ενωτικές κινήσεις κατευνασμού από όλες τις πλευρές. Να υπενθυμίσω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε ως υποψήφιος πρόεδρος ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, υπέστη και αυτός χλευασμό από τα ΜΜΕ της εποχής εκείνης (τέλη δεκαετίας ’70) και άλλους, ως ένας δευτεροκλασάτος ηθοποιός που φιλοδοξεί να διοικήσει τον κόσμο, παρόλο που υπήρξε προηγουμένως και επιτυχημένος κυβερνήτης της Καλιφόρνιας. Οταν ήμουν ηθοποιός, έλεγε, με κατηγορούσατε ότι είμαι ένας κακός ηθοποιός, και τώρα που πάω για πρόεδρος, με κατηγορείτε ότι είμαι ένας καλός ηθοποιός. Διαλέξτε τι από τα δύο ισχύει! Οχι μόνο λοιπόν εξελέγη πρόεδρος, και μάλιστα για δύο τετραετίες, αλλά θεωρείται μέχρι σήμερα από τους πιο αγαπητούς και πετυχημένους που έχουν περάσει από τον Λευκό Οίκο.
Ο Ντόναλντ Tραμπ δεν είναι πολιτικός καριέρας αλλά έχει έμφυτη την παραπάνω ικανότητα ως πολυσχιδής επιχειρηματίας που σχεδόν πάντα διάλεγε τους κατάλληλους ανθρώπους για να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις του και πιστεύω ότι αν τον αφήσουν, και με λίγη τύχη, μπορεί να πετύχει κάποια πράγματα για τη χώρα του και εύχομαι και για τον υπόλοιπο κόσμο. Και λέω αν τον αφήσουν, διότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αντίθετα με αυτό που ίσως νομίζουν πολλοί, δεν είναι παντοδύναμος. Ελέγχεται για κάθε του κίνηση από το Κογκρέσο και ας το έχει οριακά με το μέρος του σε αυτή τη χρονική περίοδο. Αρκεί βέβαια να ξεφύγει από κάποιες λαϊκίστικες και ακραίες προεκλογικές θέσεις που πάντα οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Σίγουρα έχει προσόντα και θα δώσει άλλο αέρα στον Λευκό Οίκο ή Trump House όπως ίσως θα αποκαλείται από το νέο έτος, λόγω της εμμονής του να δίνει το όνομά του σε όλα του τα ακίνητα και όχι μόνο!
Σπυρος Ν. Μικελης – Οικονομολόγος Νέα Ερυθραία
«Ανταπόκριση» για ένα σεισμό
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τους πρόσφατους σεισμούς στην Ηπειρο, μεταφέρω στις στήλες της εφημερίδας σας έναν «περίεργο» σεισμό στη Μουργκάνα το 1889, λίγο δυτικότερα από το επίκεντρο των πρόσφατων σεισμών.
Ετσι ξεφυλλίζοντας στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου την αθηναϊκή εφημερίδα «Νέα Εφημερίς» της 18.8.1889, βρήκα μια ανώνυμη ανταπόκριση από το χωριό Μπαμπούρι της Μουργκάνας (Θεσπρωτία) κατά την οποία:
«Γράφουσιν ημίν εκ του χωρίου Μπαμπούρι τα εξής: “Από της 7ης Μαΐου σεισμοί ισχυροί κλονίζουσι το έδαφος του χωρίου μας. Οι σεισμοί ούτοι περιορίζονται μόνον εις τα χωρία Λειά, Μπαμπούρι, Τσαμαντά, σπανίως δ’ επεκτείνονται και εις τα πέριξ χωρία Γλούσταν, Λίσταν, Αχούρια κ.λπ. Καθ’ εκάστην έχομεν 3-4 σεισμούς διαρκείας 2’’-3’’. Οι κάτοικοι κατελήφθησαν υπό πανικού, ένεκα φόβου μη καταπέση ο παλαιός ναός του Αγίου Νικολάου, η λειτουργία τελείται εν τω ετέρω ναώ της Παναγίας. Πολλαί οικίαι διερράγησαν, τινές δε και εν μέρει κατέπεσαν. Η μονή του Αγίου Αθανασίου διερράγη εις πλείστα μέρη, το δε ύδωρ της μονής ταύτης εξέλιπεν. Πολλαχού αναβλύζουν ύδατα και αλλαχού τα υπάρχοντα εξαφανίζονται. Υπερμεγέθεις βράχοι καταπίπτουσιν εκ του υπερκειμένου του χωρίου μας όρους, φρίκην εμποιούντες εις τους κατοίκους, οίτινες διανυκτερεύουσιν εν υπαίθρω φοβούμενοι μήπως καταπλακωθώσιν υπό τα ερείπια των οικιών των. Ευτυχώς μέχρι τούδε ουδέν συνέβη δυστύχημα. Ζώα τινά μόνον εφονεύθησαν υπό καταπεσόντων βράχων. Κατά τον πρώτον συμβάντα ενταύθα σεισμόν το ύδωρ όλων των κρηνών του χωρίου μας εθολώθη. Φοβούμεθα επαπειλουμένους κινδύνους”».
Είναι εμφανές από την περιγραφή των σεισμών, την πληρότητα αλλά και την πυκνότητα και λιτότητα της ανταποκρίσεως ότι ο συντάκτης αυτής ήταν άριστος κάτοχος της ελληνικής γλώσσας. Εικάζω λοιπόν ότι πρέπει να είναι ο μετέπειτα διακεκριμένος δημοσιογράφος, από το Βαβούρι Χρήστος Καίσαρης, ο οποίος, πλην άλλων, διετέλεσε ανταποκριτής της «Εστίας», του «Εθνους» και της ελληνόφωνης εφημερίδος της Ν. Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ», στο Λονδίνο και ο οποίος απεβίωσε, στη βρετανική πρωτεύουσα, το 1951.
Αντωνης Ν. Βενετης – Μοναστηράκι Δωρίδος
Με ένα ή με δύο; Το μυστήριο λύθηκε
Κύριε διευθυντά
Η κ. Μαρία Κατσουνάκη («Κ» 12-11-2016 ) έγραψε έναν θαυμάσιο μνημόσυνο λόγο για τον εκδημήσαντα φιλέλληνα καλλιτέχνη Λέοναρντ Κοέν. Κάπου στo κείμενό της διάβασα: «Ταξιδεύει ανάλαφρα (traveling light) στον χρόνο…». Traveling light είναι και ο τίτλος του πρωτοσέλιδου Σχολίου. Και στις δύο περιπτώσεις η απόδοση στα αγγλικά της φράσεως: «ταξιδεύει ανάλαφρα» πάσχει ορθογραφικώς. Travelling light είναι η ορθή γραφή. Πολύ λυπήθηκα γιατί το, από πάσης πλευράς, εξαιρετικό αυτό κείμενο δεν έχει τίτλο στα ελληνικά. Θα ήταν αψεγάδιαστο. Ο αείμνηστος Κοέν θα το διάβαζε από ψηλά και «θα ταξίδευε ανάλαφρα στον χρόνο».
Γεωργιος Τολης – Καρδιοχειρουργός
Απάντηση
Μια διευκρίνιση: το traveling έχει δύο γραφές, με ένα ή με δύο l, αναλόγως αν υιοθετήσει κανείς την αμερικανική ή την αγγλική εκδοχή. Ο Λέοναρντ Κοέν είχε επιλέξει την πρώτη. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια σας.
Μαρια Κατσουνακη
«Παρερμηνείες» και «παρεξηγήσεις»
Κύριε διευθυντά
Ακούγονται τελευταία κατά κόρον από πολιτικά πρόσωπα οι φράσεις «παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις μου» ή «υπήρξε παρεξήγηση των λεγομένων μου», και αισθάνονται την ανάγκη να αποκαταστήσουν την «αλήθεια» με απίστευτες επεξηγήσεις που συνήθως περιπλέκουν αντί να ξεδιαλύνουν την κατάσταση. Γιατί κάνουν αυτές τις αμφίσημες και παρερμηνευόμενες δηλώσεις (συχνά στην αδιάψευστη τηλεόραση); Υπάρχουν νομίζω τρεις λόγοι: ο πρώτος είναι ότι αυτά που λένε ή γράφουν αποτελούν προϊόντα της ιδεοληψίας τους και τα πιστεύουν πραγματικά, ο δεύτερος ότι δεν ζυγίζουν σωστά τον θόρυβο που μπορεί να δημιουργηθεί ή μήπως ανοήτως τον επιδιώκουν; Και ο τρίτος, για να δείξουν στον στενό κύκλο των πιστών ψηφοφόρων τους ότι, κόντρα στις «αιρετικές» (μη αριστερές) πολιτικές της κυβέρνησης, αυτούς δεν τους αλλοτρίωσε η εξουσία και παραμένουν γνήσιοι εκφραστές των αριστερών καταβολών τους. Γιατί τότε ανασκευάζουν; Γιατί κάποια υπέρτερη δύναμη, ο πρωθυπουργός ή το κόμμα, συνειδητοποιώντας τη ζημιά και το πολιτικό κόστος που προκαλούν, τους τραβά το αυτί και τους αναγκάζει να το κάνουν. Τι κατορθώνουν με αυτή την αστεία, παρανοϊκή και ατελέσφορη διαδικασία; Να υποτιμούν και να παραμυθιάζουν τους σκεπτόμενους πολίτες, να ρεζιλεύονται οι ίδιοι οι παρερμηνευόμενοι και να χάνουν όση αξιοπιστία τους έχει απομείνει, εκθέτοντας ταυτοχρόνως την κυβέρνηση, και τέλος να απαξιώνουν έτι περαιτέρω την πολιτική και τους πολιτικούς. Λίγη ειλικρίνεια, σύνεση και καθαρός, μη παρερμηνεύσιμος, λόγος θα έκανε σε όλους καλό.
Νικολαος Π. Γλυτσος