Κύριε διευθυντά
Ανακοινώνουμε σήμερα επισήμως τον νέο πολιτικό φορέα που ιδρύουμε και είμαστε βέβαιοι για την αθρόα προσέλευση των υπέροχων ψηφοφόρων μας. Ο ένας εξυπνότερος από τον άλλον. Το νέο πολιτικό κόμμα θα έχει την επωνυμία «Λεφτά για τον λαό». Ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα με την ψυχοσύνθεση των Νεοελλήνων οι οποίοι και τον επέβαλαν και ήδη τον περιβάλλουν με στοργή μητέρας, για να μην πω και πατέρα. Κομματικός στόχος δεν θα υπάρχει, θα υπάρχει μόνον χαρτονομισματικός. Εμβλημα του κόμματός μας ένα πεντακοσάευρο σε πραγματικό μέγεθος. Θα το βλέπουν οι οικογένειες και θα προσεύχονται γονατιστές μπροστά του. Σαν ζωντανό θα είναι.
Απώτερος σκοπός, να γεμίσει η Ελλάδα μας με άφθονα χαρτονομίσματα που θα εξυπηρετούν τον πολίτη σε όλες του τις ανάγκες. Πρώτα απ’ όλα στις οικονομικές συναλλαγές. Ομως τα δικά μας χαρτονομίσματα δεν θα σταματούν εκεί, θα έχουν και άλλες χρήσεις. Θα χρησιμοποιούνται στο τύλιγμα της φέτας, της μυζήθρας, των λαχανικών και της ολόφρεσκης σαρδέλας. Επίσης θα αντικαταστήσουν τα χαρτιά κουζίνας και κυρίως της τουαλέτας. «Ενα χαρτί, πολλές χρήσεις». Ιδού η πρώτη εμφανούς χρησιμότητας οικονομική εφαρμογή.
Με μία κίνηση και θα αστράφτει όλο το σπίτι. Χρησιμοποιήστε τα και για το πάτωμα, άρα το χαρτονόμισμα θα επέχει και χρήσιν γυαλιστικού. Τέλος τα overlay. Κάθε μέρα θα ανακαλύπτουμε όλοι μας και μια καινούργια χρησιμότητα των νέων δικών μας λαϊκών χαρτονομισμάτων. Πάρε λαέ, μη διστάζεις, έλα κοντά μας και ζήσε και συ το απόλυτον της ιδέας «χαρτί για όλους». Και για την ακράτεια των ηλικιωμένων αλλά και για την εγκράτεια. Θα έχει διάρκεια χρήσης δύο μηνών. Αυτός είναι ο στόχος μας, τώρα είναι ξεκάθαρο, λεφτά για τον λαό και όχι για την πλουτοκρατία. Ούτε να ξανακούσω για τους πλούσιους. Α μα δα, μας είχαν πρήξει.
Δεν ανεχόμαστε άλλο τη φτώχεια και τη λιτότητα, το μόνο που αποδεχόμαστε είναι στην αρχή ο πλούτος, και λίγο αργότερα, σε κάνα μήνα, όχι παραπάνω, τη χλιδή. Χρυσές λίρες, διαμάντια, ζαφείρια και πέρλες, θα καταργήσουμε όλα τα άλλα ευτελή μέταλλα. Ακόμη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι τρεις πρώτοι θα παίρνουν όλοι χρυσά. Καταργούνται τα απαίσια αργυρά και τα ξεφτιλισμένα χάλκινα. Ακου χαλκός, άκου μέταλλο, μα καλά, πού ξεπέσαμε σαν λαός, ε, κάποιος έπρεπε να πάρει την απόφαση και να τους τρίψει τα μούτρα με τους χαλκούς και τους κότινους. Θα οδηγήσουμε τους λαούς κατ’ ευθείαν στο χρυσό, με παράλληλη θεσμοθέτηση μόνον για τα 24 καράτια. Τα λιγότερα καράτια θα οδηγούνται πάραυτα στην υψικάμινο. Συγγνώμην που χρησιμοποιώ «τους λαούς» στον πληθυντικό, αλλά επείσθην από φίλους μου μαχητές, κυρίως της Αριστεράς, που μιλάνε πλέον για τους λαούς. ΄Η θα τους σώσεις όλους ή σταμάτα να ασχολείσαι με έναν και μόνον λαό. Μην κάνετε τσιγγουνιές στους λαούς. Ολοι για έναν και ένας για όλους. Εσείς όλοι θα βοηθάτε εμένα, στη πλάζ θα είμαι. Κοιτάξτε μη με ακουμπήσει κανένας και ξυπνήσω, θα σας πάρει ο διάολος και θα σας σηκώσει…
Ολα αυτά τα σοφά μού ήρθαν στο μυαλό με τα νέα απαράδεκτα επιδόματα του υπουργού μας Νίκου Παππά (τι παλικάρι κι αυτό). Αναρωτήθηκε πώς θα πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες οι βουλευτές των τριών κομμάτων που δεν ψήφισαν τα επιδόματα. Βαθυστόχαστη απορία, όταν θα επισκέπτεσαι την περιφέρειά σου θα πρέπει να πετάς από το παράθυρο χαρτονομίσματα των εκατό. Είδατε πώς βρίσκονται οι λύσεις άμα σκεπτόμαστε όλοι μαζί; Η ισχύς εν τη ενώσει. Μου θυμίζει αυτή η αστεία απορία του κ. Παππά τον αποθανόντα βασιλιά της Ταϊλάνδης που μοίραζε χαρτονομίσματα στον κόσμο σε κεντρικό δρόμο της Μπανγκόκ. Ετοιμος είναι ο βασιλευόμενος σοσιαλισμός. Ακόμη, η ψήφιση των εκτάκτων επιδομάτων μού θυμίζει πιο έντονα τους Ισπανούς κατακτητές της Νότιας Αμερικής που μοίραζαν καθρεφτάκια στους Ινδιάνους.
Πόσο κοντά, αλήθεια, είναι οι εποχές κι ας φαίνονται σε χαώδη απόσταση. Μάλλον τη ζωή και τις κατακτήσεις του Φρανσίσκο Πιζάρο στο Περού πρέπει να διάβασε τελευταία ο πρωθυπουργός μας και πολλά εδιδάχθη. Τα αρπάζει εύκολα τα γράμματα, τετραπέρατος.
Φοιβος Ιωσηφ
Η κυβέρνηση δεν έχει τη λαϊκή εμπιστοσύνη
Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση αυτή δεν στηρίζεται στη λαϊκή εμπιστοσύνη. Μπορεί τυπικά να έχει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής, δηλαδή τον μαγικό αριθμό 151, δεν βασίζεται όμως στη θέληση του ελληνικού λαού. Η λαϊκή της βάση είναι μόνο το 9% του εκλογικού σώματος. Μπορεί λοιπόν κυβέρνηση συντριπτικής λαϊκής μειοψηφίας να βρίσκεται στην αρχή και να κυβερνά; Στο καταργηθέν Σύνταγμα του 1952 υπήρχε συνταγματική πρόνοια, υπήρχε ειδική διάταξη η οποία όριζε ότι σε περίπτωση προφανούς δυσαναλογίας λαϊκού αισθήματος, λαϊκής εμπιστοσύνης και κυβέρνησης –όπως η σημερινή κυβέρνηση– διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές. Στο Σύνταγμα δεν υπάρχει ανάλογη διάταξη. Πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Υπάρχει λύση: εφόσον μια κυβέρνηση της συμφοράς αρνείται να παραιτηθεί, προβάλλοντας την αρχή της δεδηλωμένης, τότε η αντιπολίτευση στο σύνολό της να υποβάλει την παραίτηση δίχως όμως δυνατότητα αναπλήρωσης των παραιτούμενων βουλευτών. Εφόσον η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι φέρνει εθνική συμφορά και η κυβέρνηση υψώνει το λάβαρο των 151 βουλευτών, η παραίτηση είναι λύση του νόθου πολιτικού μας προβλήματος. Ο τύπος –η αρχή της δεδηλωμένης– δεν πρέπει να γίνεται το ιερό θυσιαστήριο του λαϊκού συμφέροντος. Τη λύση στη νόθο πολιτική μας ζωή την έχει η αντιπολίτευση στα χέρια της. Είναι δε πολιτική της, συνταγματική της υποχρέωση, δημοκρατική της υποχρέωση να την πραγματοποιήσει, όταν υπάρχει πασιφανής σφετερισμός λαϊκής κυριαρχίας.
Γ. Σταραντζης, Δικηγόρος στον Αρειο Πάγο και στο ΣτΕ, πρώην επιστημονικός συνεργάτης του «Αρχείου Νομολογίας»
Μετρώντας παρανομίες
Κύριε διευθυντά
Πόσες παρανομίες μπορούν να γίνουν σε 15 λεπτά στην Ελλάδα; Ενα πρωινό μιας Κυριακής δέκα η ώρα, κάθομαι στο σαλόνι και τρώω πρωινό. Ξαφνικά ακούγεται απ’ έξω ένας δυνατός ήχος. Σαν σύγκρουση μου ακούστηκε. Βγαίνω με την οικογένειά μου έξω στον δρόμο και βλέπω έναν άνθρωπο πεσμένο και δύο οχήματα (ένα μηχανάκι και ένα φορτηγάκι) τρακαρισμένα. Τροχαίο ατύχημα, όπως καταλαβαίνετε. Ούτε αίματα ούτε κλάματα ούτε φωνές. Συνομιλώ μαζί τους, βεβαιώνομαι πως είναι καλά και καλούν την αστυνομία, αφού επιμέναμε εμείς και άλλοι δύο γείτονες να την καλέσουν. Ερχεται η αστυνομία και ζητάει άδεια, ασφάλεια, δίπλωμα και των δύο. Ο οδηγός του φορτηγού τα έχει όλα. Ο οδηγός της μηχανής έχει μόνον άδεια, ούτε δίπλωμα ούτε ασφάλεια, που σημαίνει δύο παρανομίες ταυτόχρονα. Επίσης, η αστυνομία ζητάει να μάθει πώς έγινε το ατύχημα. Το μηχανάκι, ερχόμενο από μία όχι τόσο κεντρική οδό, αγνόησε το στοπ και την τήρηση προτεραιότητας των οδηγών που έρχονται από δεξιά και προχώρησε ευθεία. Ετσι συγκρούστηκε με το φορτηγάκι που ερχόταν από κεντρική οδό, με προτεραιότητα. Τρίτη παρανομία. Παράλληλα, ο οδηγός της μηχανής δεν φορούσε κράνος, τέταρτη παρανομία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως, όταν ένας οδηγός μηχανής δεν φοράει κράνος, όχι μόνο θέτει σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή αλλά και τις ζωές όλων των υπόλοιπων οδηγών γύρω του.
Στο συγκεκριμένο ατύχημα, ο οδηγός της μηχανής στάθηκε πολύ τυχερός που δεν χτύπησε τόσο το κεφάλι όσο και το υπόλοιπο σώμα του. Υστερα από 5 λεπτά εμφανίζεται ένας οδηγός με αυτοκίνητο μιλώντας στο κινητό. Πέμπτη παρανομία. Η αστυνόμος αμέσως του κάνει παρατήρηση και ο οδηγός την κοιτάζει απορημένος, σαν να του φαίνεται περίεργο. Δεν περνάνε 3 λεπτά, εμφανίζεται ένα γιγαντιαίο αμάξι γνωστής μάρκας πηγαίνοντας αντίθετα στο ρεύμα. Ο οδηγός έχει το θράσος να περνάει μπροστά από την αστυνομία ανενόχλητος. Η αστυνομία δεν τον βλέπει, έκτη παρανομία. Ολα τα παραπάνω αναφέρονται σε παρανομίες του ΚΟΚ σε ένα νότιο προάστιο της Αθήνας ένα πρωινό σε 15 λεπτά. Τα παραπτώματα είναι αναρίθμητα και η αδιαφορία του κόσμου για την τήρηση των κανόνων, δεδομένη. Ας γίνουμε σωστοί άνθρωποι, ας υπακούσουμε στους κανόνες. Μόνον έτσι, η κοινωνία μας θα πάει μπροστά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Στεφανια Αντωνοπουλου, Μαθήτρια λυκείου