Κύριε διευθυντά
Δημοσιεύθηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας επιστολή μου για την αποχώρηση των δικαστών, κατά το Σύνταγμα. Και σας ευχαριστώ.
Το Σύνταγμα, ο θεμελιώδης νόμος του κράτους, περιέχει ειδικές δεσμευτικές διατάξεις για τη διαφύλαξή του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (άρθρο 33 παρ. 2), για την υπακοή, σε αυτό, από τους βουλευτές (59 παρ. 1), για την υποταγή, σε αυτό, από τους δικαστές (87 παρ. 2) και για τον σεβασμό του από όλους τους Ελληνες (120 παρ. 2). Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας, από τα δικαστήρια (20 παρ. 1), οι δε δικαστές υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους που συμφωνούν με αυτό. Υψίστη, λοιπόν, η αποστολή και το λειτουργικό καθήκον των δικαστών και ανάλογη η τιμή και η ευθύνη της τηρήσεως του Συντάγματος. Ολων των δικαστών. Βέβαια, κατά την ιεραρχική, κατά το αξίωμα, τάξη, μέχρι τον πρώτον δικαστήν, μέχρι τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, όπως κατατάσσεται στη συνείδηση κάθε δικαστού και κάθε συνανθρώπου. Γι’ αυτό είναι, τουλάχιστον, απορίας άξιον, πώς αποτολμήθηκε από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου η κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, προς ίδιον όφελος, και έφερε το ζήτημα ενώπιον της σεβασμίας Ολομελείας του Σώματος, η οποία εμφατικά το απέρριψε ως προς την αύξηση του ορίου ηλικίας των δικαστών, από τώρα, πριν από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Εκατοντάδες δικαστικοί λειτουργοί απεχώρησαν, αυτόθροα, από τη Δικαστική Υπηρεσία, κατά το Σύνταγμα των ετών 1975/1986/2001 και ουδείς είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει την αύξηση του ορίου ηλικίας των δικαστών, προς ίδιον όφελος.
Αναπολώ τον μεγάλο νομομαθή και δικαστή και ακαδημαϊκό και προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αείμνηστο Μιχαήλ Στασινόπουλο, ο οποίος έχει γράψει: «Χρήσις της εξουσίας προς ίδιον όφελος του δικαστού είναι κάτι το επαχθές, διότι η εξουσία δίδεται χάριν του συνόλου…». («Αι γενικαί αρχαί του δικαίου, η καταγωγή των και η νομική αξία των» στην Επιθεώρηση Δημοσίου Δικαίου, 1973 σελ. 117 επ.). Εκάστη συνταγματική διάταξη είναι η ευλογία του ευρύθμου βίου και η απόπειρα της παραβιάσεώς της η κατάρα της ανομίας. Εν προκειμένω, η ελαχίστη ευαισθησία προς το Σύνταγμα είναι η παραίτηση από το υψηλότατο αξίωμα και η προσήκουσα, η ρητή αποδοκιμασία.
Κωνσταντινος Χρ. Τρακας, Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ε.τ.