Κύριε διευθυντά
Προσφάτως, ημέρα Παρασκευή βρέθηκα στο ακροατήριον ενός Τριμελούς Πλημμελειοδικείου των Αθηνών προκειμένου να παραστώ σε εκδικαζομένη υπόθεση ως συνήγορος υπεράσπισης ενός κατηγορουμένου. Στο αναρτηθέν κατ’ εντολήν του αρμοδίου εισαγγελέως έκθεμα υποθέσεων προς εκδίκαση ανεγράφοντο τεσσαράκοντα εν όλω υποθέσεις και περί ώραν 03.30 μ.μ. εξεδικάζετο η με τον αριθμόν 12 υπόθεση του εκθέματος, οπότε η πρόεδρος του Δικαστηρίου διέκοψε τη συζήτηση της εκδικαζόμενης υποθέσεως προκειμένου να ανακοινώσει στο ακροατήριον ότι οι επόμενες είκοσι οκτώ υποθέσεις ανεβάλλοντο για επόμενες δικασίμους, ένεκα κωλύματος αναγομένου στο πρόσωπον του γραμματέως της έδρας του Δικαστηρίου ο οποίος την 4ην μ.μ. επρόκειτο να κατέλθει της έδρας και ως εκ τούτου το Δικαστήριον ήτο αδύνατον να συνεχίσει να συνεδριάζει ελλείψει γραμματέως. Το ίδιον ακριβώς σκηνικόν, προφανώς, έλαβε χώραν και στις υπόλοιπες αίθουσες συνεδριάσεων των λοιπών τμημάτων, τα οποία συνεδρίαζαν είτε υπό μονομελή είτε υπό τριμελή σύνθεση. Κι εγώ τώρα διερωτώμαι: Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτόν τον τόπον και γιατί;
Αν όντως ήτο αληθής ο λόγος αυτός της αναβολής ένεκα της απουσίας του γραμματέως της έδρας, εφόσον το συνδικαλιστικόν αυτού όργανον δεν συναινεί –και ορθά βεβαίως– στο να παραμένουν οι γραμματείς στην έδρα πέραν του νομοθετημένου ωραρίου εργασίας, των δημοσίων υπηρεσιών, ενώ οι μετέχοντες της συνθέσεως δικαστές προφανώς –δήθεν– δεν θα επιθυμούσαν τη διακοπή και θα ήθελαν την εκδίκαση και των λοιπών υποθέσεων εάν είχαν γραμματέα, τούτο θα ηδύνατο να είχε θεραπευθεί με μία και μόνη απόφαση της Διοικήσεως του Δικαστηρίου, η οποία να όριζε ότι πέντε ή δέκα υπάλληλοι της Γραμματείας του Δικαστηρίου να προσήρχοντο στο Δικαστήριον για εργασία όχι την 8η πρωινήν όπως προσέρχονται οι υπόλοιποι υπάλληλοι, αλλά μετά την 2αν μ.μ. οπότε σε περίπτωση ανάγκης να ηδύνατο ούτοι να καλύψουν τα κενά εφόσον οι γραμματείς της έδρας ήθελον κατέλθει αυτών πριν εκδικασθούν όλες οι υποθέσεις του εκθέματος, όπως τούτο συντελείται στα αστυνομικά καταστήματα, στα νοσοκομεία ως και σε άλλες υπηρεσίες λειτουργίας συνεχούς ωραρίου. Αντιθέτως, εάν ο αληθής σκοπός της διακοπής λειτουργίας του Δικαστηρίου πέραν ενός λογικού ωραρίου είναι όμως και η κόπωση των δικαστών της συνθέσεως να εκδικάζουν υποθέσεις και αυτό είναι αναμφισβήτητα λογικόν, τότε γιατί οι δικαστές δεν λένε την όλη αλήθεια, αλλά προβάλλουν μιαν εντελώς αβάσιμη δικαιολογία; Δίκαιον και λογικόν είναι όπως και οι δικαστές να διακόπτουν την επί της έδρας εργασίαν των μετά την πάροδον ενός λογικού ωραρίου και να μην μένουν στην έδρα όπως εγένετο παλαιότερα μέχρι της πρωίας της επομένης. Ανθρωποι είναι και οι δικαστές κι ανθρώπινα πρέπει να εργάζονται.
Τασος Νασοπουλος, Δικηγόρος παρ’ Α.Π. & ΣτΕ
«Το προσφυγικό επί τάπητος»
Κύριε διευθυντά
Στο ρεπορτάζ με τίτλο «Το προσφυγικό επί τάπητος στο ΣτΕ», το οποίο δημοσιεύθηκε στο φύλλο του Σαββάτου 11/3, εμπεριέχονται οι κάτωθι ανακρίβειες για το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες:
Ο δικηγόρος του ΕΣΠ δεν «έθεσε ζήτημα ανεξαρτησίας των δικαστών που συμμετέχουν στις ανεξάρτητες επιτροπές ασύλου», γενικώς και αορίστως. Tο βασικό επιχείρημα του ΕΣΠ είναι ότι η συμμετοχή δικαστικών λειτουργών τόσο σε διοικητικά όργανα που αποφαίνονται, σε επίπεδο διοικητικής διαδικασίας, για θέματα παροχής διεθνούς προστασίας, όσο και σε συνθέσεις δικαστικών σχηματισμών που θα αποφανθούν, στη συνέχεια, για τη νομιμότητα των ατομικών διοικητικών πράξεων που αυτά εκδίδουν, είτε ακόμη και για το ζήτημα της διοικητικής κράτησης των αιτούντων άσυλο, εγείρει μείζονα θέματα συνταγματικής τάξης και κοινοτικού δικαίου. Με το άρθρο 86 παρ. 3 του ν. 4399/2016 δεν δημιουργείται ένα δικαιοδοτικό όργανο με δικαστές αποκλειστικής απασχόλησης με το αντικείμενο της εξέτασης αιτημάτων ασύλου σε δεύτερο βαθμό, κατά το πρότυπο άλλων ευρωπαϊκών κρατών (asylum judges). Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει η συνταγματική απαγόρευση, προκειμένου να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα «σύγκρουσης συμφερόντων» των εμπλεκόμενων δικαστών. Η απαίτηση για ανεξαρτησία του δικαιοδοτικού οργάνου που διασφαλίζει το θεμελιώδες δικαίωμα του πρόσφυγος «σε αποτελεσματική προσφυγή» προϋποθέτει ότι το οικείο όργανο προστατεύεται από εξωτερικές παρεμβάσεις ή πιέσεις που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ανεξάρτητη κρίση των μελών του και πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα του συνόλου του διοικητικού και δικαστικού μηχανισμού του κάθε κράτους-μέλους. Η νομιμοποίηση, στην ελληνική έννομη τάξη, της εμπλοκής των ίδιων δικαστών με δύο ανεξάρτητες κρατικές λειτουργίες (εκτελεστική και δικαστική) συνιστά νομική πρωτοτυπία και διαστρεβλώνει την έννοια «ανεξάρτητο δικαστήριο» της κοινοτικής οδηγίας διαδικασιών ασύλου. Παρακαλούμε, προς αποφυγήν εντυπώσεων, να δημοσιεύσετε τις αναγκαίες διευκρινίσεις.
Βασιλειος Κερασιωτης, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συντονιστής νομικής υπηρεσίας ΕΣΠ
Οι φιλίστορες και τα γεγονότα
Κύριε διευθυντά
Ξέρω ότι οι γιατροί γενικά αγαπούν την Ιστορία, όπως και οι ασθενείς την υγεία τους. Δυστυχώς η αγάπη δεν εγγυάται ούτε για τη γνώση ούτε για την ίαση. Οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι ασφαλώς δεν διπλασίασαν τη χώρα τους στους Βαλκανικούς Πολέμους. Οι πρώτοι δεν έλαβαν καν μέρος στους πολέμους αυτούς, ενώ οι δεύτεροι μόλις που διατήρησαν τα υπάρχοντά τους.
Η ανταλλαγή των πληθυσμών υπήρξε μεγάλη υπηρεσία που προσέφερε ο Βενιζέλος τη στιγμή που είχαν φθάσει πια στην Ελλάδα καταδιωγμένοι πάνω από τους μισούς πρόσφυγες. Πέρασε την ιδέα στον Νάνσεν ώστε να εφαρμοστεί. Την καταστροφή δεν την προκάλεσε βέβαια ο Βενιζέλος, που είχε φύγει από την πολιτική μετά την ήττα του στις εκλογές του 1920. Από τον Καραμανλή και μετά «χάνω» τον κ. Μπουραντά (επιστολή του στην «Κ»,15/2).
Θανος Βερεμης
Αναξιοποίητος ο Θορικός. Γιατί;
Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα συμμετείχα σε περιήγηση που διοργάνωσε το πειραϊκό βιβλιοπωλείο «Αιγηίς» στον αρχαιολογικό χώρο του Θορικού (νυν Λαύριο). Με την καθοδήγηση του ερευνητή Γεώργιου Αθανασόπουλου γνωρίσαμε την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη βιομηχανική πόλη του κόσμου, άδικα αγνοημένη από τη συντριπτική πλειονότητα των νεοελλήνων. Προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση το πόσο αναξιοποίητη παραμένει η περιοχή. Η ίδια η χωροδιάταξη των αρχαιοτήτων «προκαλεί» τη δημιουργία ενός πρότυπου αρχαιολογικού πάρκου, η δαπάνη για το οποίο δεν φαντάζει απαγορευτική. Καθαρισμός και στοιχειώδης οργάνωση του χώρου, φωτισμός και επαρκής φύλαξή του σε συνδυασμό με την ανάλογη διαφημιστική προβολή θα οδηγούσαν στην κατάλληλη ανάδειξη των μοναδικών αυτών μνημείων. Επιπλέον, ο Θορικός θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη μία θελκτική πρόταση επίσκεψης για τους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων που καταφθάνουν στον λιμένα του Λαυρίου. Ετσι η ανάπλασή του θα προσέφερε, μέσω του εισιτηρίου εισόδου και του αναμενόμενου κύκλου εργασιών, αξιόλογη οικονομική ενίσχυση στους χειμαζόμενους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Στο κλίμα της έντονης μεμψιμοιρίας που επικρατεί, ανάλογες προτάσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις, αρκεί οι άμεσα εμπλεκόμενοι φορείς (κράτος, τοπικές αρχές, ιδιωτικός τομέας) να επιδεικνύουν οξυδέρκεια, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Νικολαος Σοφιανιδης – Πειραιάς