«Θυμηθείτε τον Καποδίστρια»

«Θυμηθείτε τον Καποδίστρια»

Κύριε διευθυντά

Κατά την Δ΄ Εθνοσυνέλευση στο Αργος (Αύγουστος 1829) όταν προτάθηκε στον Ι. Καποδίστρια, τον μεγαλύτερο πολιτικό από συστάσεως του ελληνικού έθνους, να λαμβάνει κάποιο χρηματικό ποσό, λόγω της θέσης του ως κυβερνήτου της χώρας, εδήλωσε: «…Διά τον αυτόν τούτον λόγον θέλομεν αποφύγει και ήδη το να δεχθώμεν την προσδιοριζομένην ποσότητα διά τα έξοδα του αρχηγού της Επικρατείας, απεχόμενοι, εφ’ όσον τα ιδιαίτερά μας χρηματικά μέσα μάς εξαρκούσιν, από του να εγγίσωμεν μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα προς ιδίαν ημών χρήσιν. Οψέποτε δε βιασθώμεν εις τούτο, εξηντληθέντων διόλου των ιδιαιτέρων ημών πόρων, τότε και μόνον θέλομεν καταφύγει εις το δημόσιον ταμείον, πλην μόνον διά τα έξοδα, όσα απαιτεί η εκτέλεσις των καθηκόντων μας. Αλλά προς τούτο, καθώς μετεχειρίσθημεν άχρι τούδε, απαραλλάκτως θέλομεν μεταχειρισθεί και εις το εξής ακριβεστάτην οικονομίαν, καθ’ ότι αποστρεφόμεθα το να προμηθεύομεν ημάς αυτούς τις αναπαύσεις του βίου εις το μέσον ερειπίων, περικεκλεισμένοι από πληθύν ολόκληρον ανθρώπων βεβυθισμένων εις την εσχάτην αμηχανίαν…».

Την ίδια δε συμπεριφορά απαιτούσε να επιδεικνύουν και οι συνεργάτες του. Επειδή τον άνδρα διέκρινε συνέπεια λόγων και έργων, παρατίθεται ένα απόσπασμα επιστολής του προς τον ένθερμο φιλέλληνα, Ελβετό οικονομολόγο Εϋνάρδο Ιωάννη – Γαβριήλ για την πληρωμή ναύλων αποστολής εφοδίων «…στέλλω συναλλαγματικάς 50.000 φράγκων επί τους κ.κ. Βλαν, Κολέν και παρακαλώ τον κ. Εντς να τας πωλήσει, πωλών και με χαμόν τα ολίγα κεφάλαια, όσα επικατέθεσα εις χείρας του εκ των τελευταίων λειψάνων της όλης μου περιουσίας…».

Με την ευκαιρία, επίκαιρη κρίνεται και η επανάληψη ενός αποσπάσματος από την ομιλία του Κ. Καραμανλή όταν ανελάμβανε τα ηνία της χώρα το 1974 «…στη ζωή όλων των εθνών υπάρχουν στιγμές που επιβάλλουν έξαρση ηθική και εθνική. Είναι στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός απογοητευμένος από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν αναζητά με αγωνία το δρόμο του. Και τις στιγμές αυτές ζει σήμερα η χώρα μας…». Σχόλια, ερμηνείες και συγκρίσεις περιττεύουν. Οι πολιτικοί μας, τρόφιμοι του δημοσίου ταμείου, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη, μαζί με τα προνόμιά τους… Κι ας μη συγχέουν τις έννοιες νόμιμον και ηθικόν. Αυτά βλάπτουν σοβαρά το ήθος τους…

Παναγιωτης Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Λαϊκίστικη… αποπλάνηση

Κύριε διευθυντά

Εμπεριστατωμένο το πρόσφατο άρθρο του Μπάμπη Παπαδημητρίου «Απομύζηση εξωφρενική». Γενικά πιστεύουμε ότι οι κυβερνώντες δεν καταλαβαίνουν πολλά πράγματα, δεν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις, δεν μπορούν, δεν έχουν διάθεση να ενεργήσουν αποτελεσματικά προς την ορθή κατεύθυνση, αλλά και δεν θέλουν! Και είναι αλήθεια.

Είναι εξωφρενική, ωστόσο, για τους εκτός κυβέρνησης Τσιπρανέλ, γιατί δεν έχει δηλωθεί η σκοπιμότητα αυτής της οικονομικής τακτικής. Είναι, κατά την άποψή μου, μάλλον βέβαιο, και μακάρι να κάνω λάθος, ότι υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο. Υπάρχουν κάποιοι εδραίως αγκυλωμένοι σε ιδεολογικές παρωχημένες αντιλήψεις. Πιστεύω ότι η παράλογη, και εν πολλοίς άδικη, καταστροφική υπερφορολόγηση, εις βάρος της επιχειρηματικότητας, σκόπιμα στοχεύει στη συσσώρευση σημαντικών διαθεσίμων στα κρατικά ταμεία, πέραν των προϋπολογισθέντων. Συγκεντρώνει κάθε διαθέσιμο που διατηρούσαν οι πολίτες εκτός τραπεζικού συστήματος. Προωθεί γενική ισοπεδωτική φτωχοποίηση του λαού, μειώνοντας μισθούς, συντάξεις. Εξαθλιώνει και ταπεινώνει τον υπερήφανο ελληνικό λαό, μετατρέποντάς τον σε εύκολο θύμα και ασυναίσθητα υποχείριο. Επιβάλλει έμμεσα την επιδίωξη γενικής κρατικής εξάρτησης, με την κοινωνική βοήθεια, συσσίτια και επιδόματα φτώχειας. Υποβοηθεί έμμεσα τη διαρροή διαθεσίμων κεφαλαίων από τις τράπεζες, αποδυναμώνοντας το τραπεζικό σύστημα για να το ελέγχει. Με τη συγκέντρωση υπέρ το δέον κεφαλαίων στη διάθεση της κυβέρνησης των Συριζανέλ, είναι έτοιμη για εκλογές.

Συνεπώς, πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας ετοιμάζει την οικονομική βάση για λαϊκίστικη αποπλάνηση, εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων! Θα διορίσει σε ανύπαρκτες θέσεις ικανοποιώντας τον εκ πεποιθήσεως ανεπάγγελτο κομματικό συρφετό! Θα επαναφέρει θεωρητικά επιδόματα, 13ους, 14ους! Στολίζοντάς τα όλα με ασύστολα και κραυγαλέα ψέματα! Και οι εκλογές… πλησιάζουν!

Δημ. Γ. Σμυρλης – Συντ/χος Λυκειάρχης

Με τα ένσημα των καταλήψεων

Κύριε διευθυντά

Με αφορμή την ενδιαφέρουσα δημοσιογραφική έρευνα στις «Ιστορίες» (Τετάρτη 15/3) του ΣΚΑΪ, με την οποία γινόταν σύγκριση των εκπαιδευτικών συστημάτων των δύο χωρών (σύγκριση δύο σχολείων) και αποδεικνυόταν πέραν πάσης αμφιβολίας η υπεροχή της Φινλανδίας σε οργανωτικό και τεχνολογικό επίπεδο στον τομέα της Παιδείας (και όχι μόνο φαντάζομαι) που την καθιστά πρωτοπόρο παγκοσμίως, μου γεννήθηκαν θλιβερές σκέψεις για την «ημετέρα Παιδεία» στην οποία μετέχουμε… Δύο είναι οι τομείς στους οποίους είμαστε ασυναγώνιστοι και που θα άξιζαν σχετικής δημοσιογραφικής έρευνας και προβληματισμού. Είναι οι καταλήψεις των σχολείων και η ανθούσα παραπαιδεία (φροντιστήρια). Νομίζω ότι η συμβολή των παραπάνω στη σημερινή παρακμή της χώρας είναι καταλυτική.

Οι καταλήψεις των σχολείων, που ξεκίνησαν στη δεκαετία του ’80 και παρουσιάστηκαν σαν «δημοκρατική κατάκτηση» και δικαίωμα των νέων μας, με την υποστήριξη ή την ανοχή των πολιτικών μας, παρουσιάζουν ενδιαφέρον και η έρευνα του φαινομένου μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της σημερινής κατάντιας της παιδείας και της χώρας. Τα αποτελέσματα αυτής της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς είναι εμφανή σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Νέοι που διδάχθηκαν να παρανομούν χωρίς συνέπειες, να απειλούν και να προπηλακίζουν καθηγητές και να καταστρέφουν δημόσια περιουσία. Φοβούμαι ότι σήμερα υπάρχουν νέοι που πιστεύουν ότι με τέτοιους «δημοκρατικούς αγώνες» (αποφεύγοντας παράλληλα τη μάθηση και εκπαίδευσή τους) μπορούν να επιτύχουν στη ζωή και να ανέλθουν ακόμη και σε ανώτερα δημόσια αξιώματα (γιατί όχι και πρωθυπουργοί)! Ερωτήματα της έρευνας αυτής που αξίζει να απαντηθούν είναι: Ποια τα αίτια των καταλήψεων, πότε άρχισαν, ποιος ο ρόλος των καθηγητών και των πολιτικών σε αυτές και ποια η επίπτωση γενικότερα στην παιδεία μας και στη δημοκρατία.

Η παραπαιδεία και η άνθηση των φροντιστηρίων αποτελεί μια άλλη χτυπητή διαφορά μεταξύ των εκπαιδευτικών συστημάτων των δύο χωρών που χρήζει ιδιαίτερης έρευνας προκειμένου να απαντηθούν βασικά ερωτήματα όπως: Ποια η συμβολή των φροντιστηρίων στην παιδεία μας, γιατί δημιουργήθηκαν, πώς το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ επηρεάζει τη λειτουργία τους, και τέλος και σπουδαιότερο, αν καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν συμβάλλουν σε καλύτερη παιδεία, ποιες είναι οι μέθοδοι που πρέπει να ακολουθηθούν προκειμένου να περιορισθεί η χρησιμότητά τους.

Αθανασιος Μπιτσακτσης, Ιατρός

Γιατί μένουμε Ευρώπη

Κύριε διευθυντά

Ανήμερα την εθνική μας επέτειο συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την υπογραφή στη Ρώμη των ιδρυτικών αρχών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (ΕΥΡΑΤΟΜ). Εξι ευρωπαϊκά κράτη, μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Xάλυβα (ΕΚΑΧ), λίγα χρόνια μετά τη λήξη του ολέθριου Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έχοντας νωπές τις μνήμες των λανθασμένων εθνικών ανταγωνισμών του Μεσοπολέμου, θέτουν τις στέρεες βάσεις του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Οι δύο συνθήκες τέθηκαν σε ισχύ την 1/1/1958. Εγκαινιάζεται έτσι μια μακρά περίοδος οικονομικής συνεργασίας και ανάπτυξης.

Αναπτύσσονται υπερεθνικοί θεσμοί και –σε συνδυασμό με το περιβάλλον γεωπολιτικής σταθερότητας και ειρήνης– δημιουργούνται οι συνθήκες θεαματικής βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των ευρωπαϊκών λαών. Η Γηραιά Ηπειρος αναγεννάται κυριολεκτικά από τις στάχτες, μέσα σε λίγα χρόνια κατακτά ισότιμη θέση ανάμεσα στις υπερδυνάμεις, οι πολίτες εκπαιδεύονται και προοδεύουν, καινοτομούν. Εξι δεκαετίες αργότερα, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν, η Ευρώπη αποτελεί πόλο έλξης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τις γειτονικές ηπείρους (Ασία, Αφρική) που διψούν για μια ζωή σε κοινωνία αξιών, σε κοινωνία που διέπεται από αρχές, που έχει ως βάση τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ολα αυτά, που δημιουργήθηκαν μέσα από πολύχρονες και άοκνες προσπάθειες φωτισμένων ηγετών και πολιτών, πρέπει να τονίζονται και να μνημονεύονται εναντίον των μηδενιστικών επιχειρημάτων των ακροδεξιών παρατάξεων. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, η διατήρηση των ευρωπαϊκών κεκτημένων απαιτεί εγρήγορση και ικανότητα έγκαιρης προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.

Ανδρεας Μαρωνιτης – Δροσιά Αττικής

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή