Κύριε διευθυντά
Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για τον κυπριακό ελληνισμό. Η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού έθνους. Επομένως, η ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας οφείλουν να κατανοήσουν ότι, εάν η Ελλάδα ενδώσει αυτήν τη στιγμή στις εξωφρενικές απαιτήσεις της Τουρκίας, θα υπογράψει το τέλος του κυπριακού ελληνισμού – μια πράξη επαίσχυντη για την ελληνική ιστορία. Πρέπει επίσης να καταστεί σαφές ότι αποφάσεις τέτοιου μεγέθους, οι οποίες αφορούν και περιλαμβάνουν ολόκληρο το ελληνικό έθνος, δεν δύνανται να ληφθούν μόνο από την κυπριακή πολιτική ηγεσία.
Παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις, εμείς, οι Ελληνες της διασποράς στις ΗΠΑ, ανησυχούμε βαθιά για το τι αποτελέσματα θα επιφέρουν αυτές οι διαπραγματεύσεις. Καθώς ζούμε εκτός της γεωγραφικής περιοχής της Ελλάδας, πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται πιο αντικειμενικά. Επιπλέον το έργο μας, για τον δίκαιο αγώνα του κυπριακού λαού τα τελευταία πενήντα χρόνια, μας παρέχει πολύτιμες πληροφορίες.
Στο παρελθόν, η ελληνική πολιτική, κατά τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, φαίνεται να θεωρούσε ότι αν η Ελλάδα έκανε ακόμα μια παραχώρηση, αυτό θα καθιστούσε δυνατό το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας. Ως συνήθως, οι Τούρκοι δέχονται την παραχώρηση και θέλουν περισσότερα. Ετσι η Ελλάδα καταλήγει να είναι πάντα ο ηττημένος. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Οχι άλλοι κατευνασμοί.
Βλέπω με χαρά ότι, μέσω του Νίκου Κοτζιά, του υπουργού Εξωτερικών, η Ελλάδα ξαναβρήκε τη φωνή της. Αυτό έχει καίρια σημασία για την εθνική ηγεσία. Το σύνολο του ελληνικού έθνους, η Ελλάδα και η διασπορά, τον υποστηρίζουν. Για πρώτη φορά η Ελλάδα πήρε μια σταθερή στάση γνωρίζοντας καλά ότι η Δικαιοσύνη είναι με το μέρος της. Η απουσία συμφωνίας είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία. Κακές συμφωνίες πάντοτε καταλήγουν σε νέα αδιέξοδα. Εάν η Τουρκία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τη σημασία του Διεθνούς Δικαίου, υπάρχει το Διεθνές Δικαστήριο που μπορεί να την βοηθήσει να το καταλάβει. Η Δικαιοσύνη πρέπει να επικρατήσει.
Συνοπτικά, η Κύπρος, με τη σταθερή συμπαράσταση της Ελλάδας, της Ε.Ε. και του ΟΗΕ πρέπει να ζητήσει και να επιμείνει εις τα εξής αιτήματα:
α) Την απομάκρυνση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το έδαφος της Κύπρου.
β) Τον επαναπατρισμό στην Τουρκία όλων των εποίκων, δηλαδή όλων των Τούρκων που δεν ήταν στην Κύπρο πριν από το 1974.
γ) Ουδέν κράτος έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου. Τα δικαιότατα όλων των Κυπρίων πολιτών εξασφαλίζονται από την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ.
δ) Ολοι οι εκτοπισθέντες Κύπριοι, Ελληνες και Τούρκοι, πρέπει να έχουν το δικαίωμα, εάν θέλουν, να επανέλθουν στις οικίες τους από όπου έφυγαν το 1974, ή να λάβουν ανάλογη αποζημίωση.
Τα αιτήματα αυτά δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Η Τουρκία δεν επιτρέπεται να επιβάλει δικούς της όρους. Είναι παραβάτης του Διεθνούς Δικαίου. Εάν δεν θέλει να συμμορφωθεί με τους νόμους, ο σωστός δρόμος είναι να μη δεχθούμε τις παράνομες αξιώσεις της Τουρκίας για να «έλθουμε σε συμφωνία». Υπάρχει το Διεθνές Δικαστήριο που μπορεί να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, εάν η Τουρκία αρνηθεί να συμμορφωθεί με την απόφασή του. Πρέπει να θυμόμαστε διαρκώς ότι διαπραγματευόμαστε το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού. Και μόνον μια δίκαιη λύση θα παραμείνει μόνιμη.
Δρ Δημητριος Θ. Πολιτης, Επίτιμος πρόεδρος Ελληνοαμερικανικού Κογκρέσου
Η προσευχή του Ερντογάν
Κύριε διευθυντά
Ακούαμε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) για την πρόθεση του αξιοτίμου προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν να προσευχηθεί στον πάλαι ποτέ διαλάμψαντα χριστιανικό (αυτοκρατορικό) ναό της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως.
Ας αποφύγουμε τις αναλύσεις της ειρημένης προθέσεως, οι οποίες είναι πολλές και καθημερινές μέσα στο πλαίσιο μιας νέας τουρκικής πραγματικότητας που δείχνει να επιθυμεί μια αναβίωση ενός οθωμανικού παρελθόντος. Τα εσωτερικά ζητήματα της συμμάχου στο ΝΑΤΟ Τουρκίας είναι δική της υπόθεση, αν και κρίνονται υπό πάντων εντός της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Εφόσον επιθυμεί ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν να προσευχηθεί κατά τη πίστη του εντός της Αγίας Σοφίας και με αυτό τον τρόπο να την ξανακάνει από Μνημείο Παγκόσμιου Πολιτισμού τζαμί, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Αν θέλει έτσι να ποδοπατήσει τη μνήμη του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ που αντιλαμβανόμενος τι σημαίνει Αγία Σοφία (και για τον τουρκικό πολιτισμό, καθώς και τη «βιτρίνα» της Τουρκίας στην οικουμένη) τη μετέτρεψε από τζαμί σε μουσείο, ας το κάνει. Αν δεν σέβεται την πίστη των άλλων και επαναφέρει πρακτικές που δεν τίμησαν τους Οθωμανούς, κανείς δεν μπορεί να του διδάξει ευπρέπεια. Ο ίδιος συχνά επικαλείται την ευγένεια, τον σεβασμό και την εκτίμηση. Ο ίδιος έδειχνε ότι σεβόταν συνειδητά την πίστη και τα ιερά των μη μουσουλμάνων. Αν τώρα θέλει να ξαναγυρίσει σε εποχές βάρβαρων εθίμων, που η ίδια η Ιστορία απεχθάνεται, απόφασή του. Η επιθυμία του και η τυχόν εφαρμογή της θα κριθεί απ’ τους ελεύθερους πολιτισμούς, με την ακρίβεια που απαιτεί η περίσταση.
Ενας αρχηγός κράτους οφείλει να είναι «υπόδειγμα και παράδειγμα» όχι μόνο για την πατρίδα που τον εξέλεξε, αλλά για κάθε άνθρωπο καλής πίστης. Με τέτοιες προθέσεις που φέρεται (από λόγους τρίτων) να έχει, προκαλεί ήδη ερωτήματα για την προσωπικότητά του και έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπό του. Ομως αν εκείνος επιλέγει «τοιαύτην ολισθηράν οδόν» και «εν τω προσώπω του» αρχίζει να επαληθεύεται το «μωραίνει Κύριος…», κανείς δεν δύναται να ανακόψει την πορεία της επιλογής του.
Ιωαννης Α. Μελισσειδης, Δρ Νομικής – συγγραφέας
«Μα μία ώρα για μια επιστολή;»
Κύριε διευθυντά
Την Τρίτη 4/4/2017 και ώραν 11.05 εισήλθα στο πρακτορείο των ΕΛΤΑ το ευρισκόμενο στη συμβολή των οδών Πατησίων και Δεριγνύ προκειμένου να ταχυδρομήσω συστημένη επιστολή στο εξωτερικό. Ελαβα αριθ. προτεραιότητος 125, ενώ εξυπηρετείτο το 103. Τους πελάτες εξυπηρετούσαν δύο υπάλληλοι. Οπως έχω παρατηρήσει και στο παρελθόν, στα ΕΛΤΑ γίνονται διάφορες εξυπηρετήσεις (πληρωμές λογαριασμών κ.λπ.) με τον μικρότερο φόρτο να αφορά την αποστολή αλληλογραφίας. Υπ’ αυτάς τας συνθήκας και με δεδομένη την καθυστέρηση κάποιων πελατών (σημειώνω ότι κάποια πελάτισσα απασχόλησε την μία εκ των δύο ταμιών επί 35 ολόκληρα λεπτά), κατέληξα να ταχυδρομήσω την επιστολή στις 12.03.
Δεδομένου ότι το φαινόμενο είναι σύνηθες, θα πρότεινα στη διοίκηση των ΕΛΤΑ να καθιερωθεί σε κάθε πρακτορείο ένα ταμείο το οποίον να εξυπηρετεί αποκλειστικά την αλληλογραφία. Δεν είναι δυνατόν να χρειάζεται να περιμένει κανείς σχεδόν μία ώρα για να ταχυδρομήσει μια επιστολή ή ένα δέμα.
Παναγιωτης Μουστακας, Αθήνα
Οι Ιάπωνες και το Ευαγγέλιο
Κύριε διευθυντά
Η επιστολή του ομ. καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής κ. Παναγιώτη Γ. Νικολόπουλου προσθέτει άλλη μία σημαντική πληροφορία στα περί αναγνωρίσεως της αξίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, από τους «νουν έχοντες». Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ και εγώ στα του κ. καθηγητή. Η περικοπή του Ευαγγελίου στην οποία αναφέρονται οι Ιάπωνες «μετέχοντες της ημετέρας παιδείας» είναι από το κατά Ιωάν. Κεφ. ή στοιχ. 31-31 και έχει ούτως: «…εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μού εστε, και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Ομως κάποιος αυτοεξόριστος από κάποιο νησί του Ιονίου, σε κάποιο νησί της Εσπερίας, έχει πει «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Σήμερα, αυτά είναι «αγαθά εν ανεπαρκεία». Πάντως, δυστυχώς, «η αλήθεια δεν είναι διεθνής γλώσσα».
Παν. Χρ. Καραγεωργος, Αθήνα