Βαρουφάκης, για… πάντα αξέχαστος

Βαρουφάκης, για… πάντα αξέχαστος

Κύριε διευθυντά

Εμεινα άφωνος, όταν πριν από λίγες ημέρες προσήλθα σε τράπεζα και ζήτησα στον λογαριασμό μου να προστεθεί και το όνομα της ανιψιάς μου, η οποία, ως νεότερη, είχα την επιθυμία να με διευκολύνει στις τραπεζικές μου συναλλαγές, διότι πλησιάζω τα 90 μου χρόνια και η κατοικία μου απέχει περί τα δέκα χιλιόμετρα από την πόλη του Βόλου. Ο αρμόδιος υπάλληλος με πληροφόρησε ότι αυτό είναι αδύνατο διότι το απαγορεύουν τα capital controls. Στη συνέχεια πρότεινα να ανοίξω έναν νέο κοινό λογαριασμό με την ανιψιά μου, και πάλι σκοντάψαμε στα capital controls του σοφού οικονομολόγου Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Βαρουφάκης είναι ο πρώτος υπουργός των Οικονομικών που διόρισε η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, και με τα πουκάμισα έξω, όπως τον σατιρίζει, στις «Απογραφές» του στην «Καθημερινή», ο συμπαθέστατος Πάσχος Μανδραβέλης και με το χαρακτηριστικό σακίδιο του προσπαθούσε επί έξι συναπτούς μήνες να πείσει τους συναδέλφους του της Ευρωπαϊκής Ενωσης να σώσουν την Ελλάδα, απειλώντας ότι θα καταργήσει το ευρώ και θα επαναφέρει ως επίσημο νόμισμα τη δραχμή. Οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του, με πρωτοστατήσαντα τον σκληρό υπουργό των Οικονομικών Σόιμπλε, δεν τρόμαξαν από τις απειλές του Βαρουφάκη και συνέστησαν με τρόπο ευγενικό στον πρωθυπουργό που τον διόρισε, να τον απολύσει, διά την εν γένει κακή συμπεριφορά του, πράγμα που έπραξε, με πολλή καθυστέρηση είναι αλήθεια και αφού προσαύξησε το κρατικό χρέος, όπως ανέγραψε πρόσφατα η καλώς ενημερωμένη «Κ», κατά 80 δισ. ευρώ. Και για να ολοκληρώσει την καταστροφή της αναιμικής ελληνικής οικονομίας, έφθασε στο ακραίο σημείο να κλείσει όλες τις τράπεζες. Δυστυχώς, οι τραπεζίτες και προπαντός η αρμόδια και υπεύθυνη Τράπεζα της Ελλάδος, οι βιομήχανοι –όσοι, βέβαια, απέμειναν–, ο εμπορικός κόσμος, και το σύνολο των συναλλασσόμενων με τις τράπεζες δεν έβγαλαν άγρια φωνή, αλλά αποδέχτηκαν την αντιοικονομική και καταστροφική, για την υπό πτώχευση τελούσα ελληνική οικονομία, πολιτική, στην οποία ο «σωτήρας» Βαρουφάκης  έδωσε την ξενόγλωσση ονομασία capital controls, αντί της ελληνικής «έλεγχος κεφαλαίου», που δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα και διατηρεί την οικονομία μας σε καταστροφική αδράνεια.

Κων/νος Ψηφης, Καθηγητής – Βόλος

Ας δούμε πίσω από την ντουλάπα

Κύριε διευθυντά

Επιτρέψτε μου να έχω διαφορετική άποψη γι’ αυτό που ονομάστηκε «γκάφα» ή «φιάσκο» ή «αποτυχημένη επιχείρηση της αστυνομίας» στην πρόσφατη ληστεία στο Π. Φάληρο. Οι χαρακτηρισμοί ανήκουν κυρίως στους δημοσιογράφους, που (όπως πάντα) «τα ξέρουν όλα» και παρέσυραν σε τύψεις ευθυνών τις αστυνομικές διευθύνσεις που ενήργησαν. Οι αστυνομικοί είχαν επείγουσα προτεραιότητα να αναζητήσουν τον οπλισμένο και επικίνδυνο ληστή στις πιθανότερες και συνήθεις διαδρομές διαφυγής, και όχι να σκεφτούν σαν να μετείχαν σε παιχνίδι «κρυμμένου θησαυρού». Φαντασθείτε τι κατηγορίες θα ακούσουν (και δικαίως) σε επόμενη περίπτωση, αν ο κακοποιός διαφύγει εκτός χώρου με τον συνήθη τρόπο, ενώ εκείνοι θα ασχολούνται με την έρευνα του διαμερίσματος.

Θα μπορούν τότε να ψάξουν επιμελώς μέσα στο ψυγείο, στα συρτάρια, στον κάδο απορριμμάτων, στη στοίβα των άπλυτων ρούχων, ή και να ερευνήσουν μήπως κρεμάστηκε με ένα σκοινί από το μπαλκόνι του ακαλύπτου. Θα μπορούν ακόμα να έχουν μαζί τους, κάθε φορά, έναν αστυνομικό σκύλο ή και συσκευή ανιχνεύσεως μετάλλων για να διαπιστώσουν την πιθανή εγκατάλειψη όπλων ή χειροβομβίδων.

Η άτυχη στιγμή οφείλεται σε μια ασυνήθιστη και απίθανη ενέργεια, που μπορεί να συμβεί και να παρασύρει ομοίως οποιαδήποτε αστυνομία του κόσμου. Η απόδοση ευθυνών θα ήταν τόσο παράλογη όσο υπερβολική θα ήταν και η απαίτηση να διαθέτει κάθε διαμέρισμα εσωτερικό δίκτυο τηλεόρασης  για την προστασία του από τους διαρρήκτες.

Θ. Γ. Βουδικλαρης, Πολιτικός μηχανικός

Τα περί εξόδου από την ΟΝΕ

Κύριε διευθυντά

Περιληπτικά θα ήθελα να σχολιάσω σχετικό άρθρο με τίτλο «Εξοδος από την ΟΝΕ για νέα οικονομική πολιτική», του ελληνικού τμήματος του ΕΔΕΚΟΠ, της 26.2.2017. Εντύπωση μου προκάλεσε η απουσία σχολιασμού των πολιτικών συνεπειών ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Η έξοδος από την ΟΝΕ και η συνεπακόλουθη έξοδος και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά κάποιον χρόνο, θα στερούσαν κάθε έρεισμα της εξωτερικής μας πολιτικής σε μια εποχή που τα σύνορα των χωρών μεταβάλλονται (βλέπε Συρία, Υεμένη, Λιβύη) και  παρατηρούνται περίεργες κινήσεις στα βόρεια σύνορά μας και ένταση στα ανατολικά μας σύνορα. Δεν ξεχνάμε ποτέ και τη μειονότητα της Θράκης.

Οσον αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις η υποτίμηση του νέου νομίσματος δεν θα προκαλέσει σημαντική αύξηση των εξαγωγών, καθώς το μέγεθός τους δεν εξαρτάται μόνον από την τιμή των αγαθών αλλά και από άλλους παράγοντες. Βεβαίως τα έσοδα από τον τουρισμό θα αυξηθούν, αλλά μόνον πρόσκαιρα. Οι εισαγωγές θα περιοριστούν, με αποτέλεσμα την εμφάνιση ελλείψεων σε βασικά αγαθά. Οι κοινωνικές επιπτώσεις θα είναι πολύ άδικες, καθώς θα πληγούν τα ευρέα λαϊκά στρώματα, όχι όμως και όσοι διαθέτουν περιουσία στο εξωτερικό ή έχουν χρέη.

Τέλος, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν κυρίως από τη γερμανική κυβέρνηση, που, αντί να επαναλαμβάνει μονότονα τα περί λιτότητας που δεν οδηγούν πουθενά, θα έπρεπε να αναζητήσει τρόπους θεραπείας του εγγενούς προβλήματος του ευρώ, που είναι το κοινό νόμισμα πολλών οικονομιών που δεν κατόρθωσαν να συγκλίνουν όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, με αποτέλεσμα τα σημερινά αδιέξοδα. Αν δεν μεταβληθεί η γερμανική πολιτική, τις ολέθριες συνέπειες θα υποστεί όλη η Ευρώπη και βεβαίως και η ίδια η Γερμανία, κάτι που κάποιοι τρίτοι εύχονται και αναμένουν…

Φωτης Χαροκοπος, Ιατρός

Φοβικά σύνδρομα και ηγέτες

Κύριε διευθυντά

Ο κ. Μερτζάνης Πέτρος σε επιστολή του ορθώς ανέδειξε τους πολύ καλούς συναδέλφους σας κ. Κασιμάτη και Θεοδωρόπουλο (αλλά και πολλούς άλλους, κατά τη γνώμη μου) για την προσπάθειά τους να εξαλείψουν τα φοβικά σύνδρομα του κέντρου και κυρίως της δεξιάς παρατάξεως απέναντι στις όποιες αριστερές ιδέες – ιδεοληψίες, πλην όμως δεν είναι αυτό το ίδιο φοβικό σύνδρομο που διακατέχει τον ίδιο όταν συμβουλεύει τη Νέα Δημοκρατία να ρίξει τους τόνους στο θέμα της προσφυγής στις κάλπες προκειμένου να αφήσει τον κ. Τσίπρα να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά γιατί αν επιχειρήσει η Νέα Δημοκρατία να ιδιωτικοποιήσει π.χ. τη ΔΕΗ, «η MARFIN του 2010 θα θυμίζει μαθητική εκδρομή της δεκαετίας του 1950;

Ο κ. Γεωργακόπουλος στο άρθρο του με τίτλο «Ο μύθος του ισχυρού ηγέτη» γράφει: «Ο Μπράουν ορίζει δύο κατηγορίες επιτυχημένης ηγεσίας: Την ηγεσία που επαναπροσδιορίζει (redefining) και την ηγεσία που μεταμορφώνει (transformative)· και συνεχίζει λίγο παρακάτω, θέτοντας το εξής ερώτημα: Τι είδους ηγέτη χρειάζεται σήμερα η χώρα μας; Χρειάζεται κάποιον που θα επαναπροσδιορίσει το τι είναι πολιτικά εφικτό ή κάποιον που θα μεταμορφώσει ολοσχερώς το πολιτικό ή το οικονομικό πρότυπό της;».

Η χώρα κατά τη γνώμη μου χρειάζεται έναν transformative ηγέτη, ο οποίος μεταμορφώνοντας ολοσχερώς το πολιτικοοικονομικό πρότυπό της θα εξαλείψει ταυτόχρονα και τα προαναφερθέντα φοβικά σύνδρομα.

Νικολαος Λαζαρου

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή